«Երրորդ օրն է տանն ենք գիշերում: Տարօրինակ զգացողություն է, կարծես ոչինչ էլ չի եղել, երազ էր, անցավ գնաց: Մի տեսակ դատարկություն է մեր ներսում, բոլորիս` Արցախում ապրող ամեն մարդու:

Չչարանաք ու չնեղսրտեք ձեր բնակավայրերում այս օրերին հաստատված արցախահայության հնարավոր վերաբերմունքից։ Տունն ու տեղներդ տաք նստած, ամուսին ու երեխա պինդ գրկած՝ չշտապեք պիտակավորել ու բամբասել այդ մարդկանց։

Ադրբեջանցիք հպարտությամբ ցուցադրում են հանձնված զենքն ու զինամթերքը: Զինաթափումը չի կարող չանհանսգատցնել մարդկանց, քանզի անզեն մնալը զինված թշնամու դեմ մահացու վտանգ է:

Միջազգային հովանու ներքո տարհանում իրականացնելու մասին իմ գրառումները, որքան կարող եմ դատել արձագանքներից, հիմնականում դրական են ընկալվում արցախյան հանրությունում, բայց, այդուհանդերձ, որոշ շրջանակներում դրա համարժեք ընկալումը չկա։ ՈՒստի մի քանի, ըստ իս, կարևոր պարզաբանումներ անեմ։

ՈՒրիշ ելք չկա՝ Արցախի իշխանությունները պետք է դիմեն միջազգային հանրությանը, ՄԱԿ-ին ու Եվրամիությանը՝ առաջարկելով-պահանջելով իրենց հովանու ներքո իրականացնել մարդկանց տարհանում։

Արցախում մարդիկ ՍՏԻՊՎԱԾ հուղարկավորում են իրենց զոհված հարազատներին, որովհետև հոսանք չկա, որ կարողանան դիահերձարաններում պահեն, սպասեն, մինչև տեսնեն ինչ է լինում, կարողանալո՞ւ են բերել Հայաստան, թե ոչ։

Ստեփանակերտում մեր անմահացած հերոսների Փառքի անկյունն է։ Հավանաբար, ցանկացել են ապամոնտաժել, որ թշնամու հնարավոր նոր հարձակման ժամանակ մեր եղբայրների լուսանկարները չպղծեն, ու չեն հասցրել բոլորը հավաքել։ Բայց հստակ տեղեկություն կա, որ հերոսների հարազատները կապ են հաստատել կազմակերպիչների հետ, և արդեն նրանք աշխատում են այդ ուղղությամբ։ Սա տեղադրեցի, որ ուրիշ հարթակներում հանկարծ տարակարծության տեղիք չտար։

Արցախում իրավիճակը շարունակում է մնալ ծայրահեղ ծանր:

Լուր ստացա Արցախից։ Ինձ հայտնում են, մասնավորապես Մարտունու շրջանից, որ տարածքում անկառավարելի վիճակ է։ Փողոցները դատարկ են , բնակարանները անմարդաբնակ։ Երկրում մոլեգնում է սովը։ Մարդիկ սփռված են անտառներում, սարերում ու ձորերում։ Սարսափը սև ամպի պես կախված է ծերերի, երեխաների ու կանանց վրա։ Ալիևը հայտարարել է, որ գերեվարելու է պատերազմին մասնակից 30 000 տղամարդկանց, որոնք ստրուկի նման աշխատելու են Ադրբեջանում, այնպես ինչպես համակենտրոնացման ճամբարում։

- ՈՒ՞ր է քո եղբայր Արցախը, Հայաստա՛ն ... - Ի՞նչ իմանամ, ես հո իր պահապանը չե՞մ ...