Վերջին տարիներին շատ էի քայլում Ստեփանակերտի փողոցներով՝ մորաքրոջս աղջկա հետ, քայլում էի ամեն անգամ այն մտածողությամբ, որ վերջին անգամն եմ անում:

Ստեփանակերտում ադրբեջանցի վանդալները պղծել են Արցախի Գերագույն Խորհրդի առաջին նախագահ Արթուր Մկրտչյանի գերեզմանը. պոկել են տապանաքարի վրայի խաչը, ջնջել են տապանաքարի վրայի գրածները, իսկ տեսանյութը նկարահանող պիղծը քայլում է գերեզմանի վրայով...

Շնորհակալ եմ միջազգային հարաբերությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Armen Baibourtian -ին հրավերի համար։ Նրա զեկույցի նյութն Արցախն էր։ Այն գրավիչ էր, ուսուցողական, խորքային։ Առաջնորդարանի «Արմեն -Համբար» դահլիճում ներկա էին հոգևոր, քաղաքական այրեր, տիկնայք, ավանդական հասարակական միությունների ղեկավարներ, մտավորականներ, արվեստագետներ։ Դոկտոր Արմեն Բայբուրդյանը իր ելույթը սկսեց հիշատակելով François de Callières -ին, նրա աշխատությունները համարելով դիվանագիտության «Աստվածաշունչ» կամ դիվանագիտական պրակտիկա։ Ի հակադրություն Niccolò Machiavelli, առաջինը պնդում է, որ բանակցություններում խաբեությամբ, ստով նպատակին հասած հաջողությունը խախուտ է, կարճաաաժամկետ է, ուղղամիտ, շիտակ ձևով նպատակին հասած հաջողությունը ավելի դժվար է, բայց ավելի կայուն:

Նկարիչների միության երկրորդ հարկի ցուցասրահում բացվել է Արցախի նկարիչների ցուցահանդեսը:

Այս թասն էլ բարձրացնենք նրանց համար, ովքեր խորապես համոզված էին , որ Ղարաբաղի հարց չկա, իրենք վաղու՜ց լուծել են: Իսկ այլ կերպ մտածողներին , այն է ՝ «...հող հանձնողին հողին կհանձնեն»...

Վերջերս Բաքվի բազմամշակութային միջազգային կենտրոն կառավարական կազմակերպության գործադիր տնօրենը գրառում էր կատարել՝ հայտնելով, որ այդ կենտրոնի և Հեյդար Ալիևի անվան հիմնադրամի նախաձեռնությամբ Վարշավայում մեկնարկել է երկուշաբաթյա ցուցահանդես, որտեղ ներկայացվում են լուսանկարներ, այսպես ասած «Ադրբեջանի քրիստոնեկան մշակութային ժառանգության հետ կապված, ի մասնավորի Ղարաբաղի աղվանական մշակութային ժառանգությունը»։

Թանգարանների միջազգային օրը, որը նշվում է մայիսի 18-ին, սահմանվել է Թանգարանների միջազգային խորհրդի (ICOM) կողմից` 1977 թվականին և մինչ օրս նշվում է աշխարհի թանգարանների կողմից: Այդ օրվա շրջանակներում աշխարհի բազմաթիվ թանգարաններում իրականացնում են տարբեր միջոցառումներ։

Բերձորի «Սուրբ Համբարձման» եղեղեցին այլևս գոյություն չունի: Ադրբեջանցիներն այն ևս հիմնահատակ ոչնչացրեցին: Այս պահին քանդվում է Աղավնոյի «Սրբոց Նահատակաց» եկեղեցին: Հայկական հետքն իսպառ ոչնչացվում է:

Բռնազավթված Արցախում Ադրբեջանը շարունակում է ոչնչացնել հաղթանակի և անկախության խորհրդանիշ հանդիսացող հուշարձանները։

Այս քաղաքականությունը իրականացվում է Ադրբեջանի պետական վարչակարգի կողմից և հանդիսանում է հայատյաց քաղաքականության անբաժանելի մաս։ Յուրացնելով և ոչնչացնելով հայկական մշակութային ժառանգությունը ` Ադրբեջանը նպատակ է հետապնդում իսպառ ոչնչացնելու Արցախի հայկական քաղաքակրթությունը, որը համաքրիստոնեական արժեք է։ Հիմնահատակ ոչնչացվում են ոչ միայն պատմա-ճարտարապետական հուշարձաններ, այլ նաև ամբողջական բնակավայրեր։