Հայաստանի վրա Ադրբեջանի հարձակումը մեկուսի և անկախ չէ տարածաշրջանում և աշխարհում առկա աշխարհաքաղաքական իրողություններից և ռազմաքաղաքական զարգացումներից, հետևաբար վերոնշյալի առումով ցանկացած կանխատեսում պետք է անել ելնելով հենց նշված մեկնակետից:

«Իսկ ե՞րբ է սպասելի պատերազմը: Այն արդեն թակում է մեր դռները…». այս տողերով էինք ավարտել հոդվածաշարի նախորդած մասը: Բաց աղբյուրներում հրապարակված տասնյակ տեղեկություններ վկայում, առնվազն հուշում են, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է Հայաստանի դեմ պատերազմի, ընդ որում, դատելով ամենից, ոչ թե տեղային, այլ լայնամասշտաբ պատերազմի:

Մեր ամենաթույլ կողմերից ամենահիմնականը լուրջ ստրատեգիական մտածողության բացակայությունն է մեր կյանքում։ Իհարկե, կարելի է ուրիշ շատ բաների նման զբաղվել նաև ստրատեգիական մտածողության իմիտացիայով, բայց դա իրական կյանքում որևէ հետևանք չի կարող ունենալ։

Նիկոլը Բաքվի վարած քաղաքականությունից, Ալիևի և նրա ենթակաների նախորդած հայտարարություններից չէր կարող չիմանալ, որ Ադրբեջանը չի ճանաչելու Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը: Ինչպես արդեն նշել ենք հոդվածաշարի նախորդած մասում, Հայաստանի արտգործնախարարի պաշտոնը զբաղեցնող Արաբատ Միրզոևը «Հանրային» կոչված հեռուստաընկերությամբ ապրիլի 6- ին խոստովանել է, որ «երկու կարևոր կետերի շուրջ կողմերին չի հաջողվում համաձայնության գալ։ Առաջին կետը տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչումն է։ Երկրորդը հաղորդակցությունների բացումն է»։

Մենք երբեք ինքներս անկախություն չենք նվաճել, պետություն չենք ստեղծել: Հայաստանի վերջին երեք հանրապետություններն էլ ստեղծվել են դիպվածով, հանգամանքների բերումով: Ինչ-որ մեծ միավոր փլուզվել է, տրոհվել, ու դրանից մի չնչին բան էլ նետել են մեզ...

Հարգելի բարեկամներ, այսօր ցանկանում եմ կիսվել ընդդիմության վերաբերյալ մի քանի թեզերի շուրջ։ Այս օրերին Հայաստանում առկա են երկու հակադիր բևեռներ' իշխանական մոնոլիտ բուրգը, և դրան հակադրված արտախորհրդանական և խորհրդարանական ընդդիմության հավաքական կազմը։

Հայաստանի և հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի, Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Նիկոլը մարտի 31- ին Արտաշատում Արարատի մարզի «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության ակտիվի հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է բառացիորեն հետևյալը. «Առիթ ունեցել եմ ասելու և այսօր էլ կասեմ, որ Հայաստանի Հանրապետությունում երբեք, երբեք չի եղել Ղըզլհաջըլի, Խեյրիմլի, Աշաղը Աքսիպարա, Բաղանիս-Այրում անունով գյուղեր… Ամփոփելով այդ թեման, ես ուզում եմ շատ ուղիղ ասել, որ մեր կառավարությունը երբեք էլ հավակնություն չի ունեցել և էսօր էլ չունի նշված գյուղերի, տարածքների վերաբերյալ: Չունի էդ հավակնությունները, և սա պետք է շատ հստակ արձանագրեն՝ առավել ևս այն պայմաններում, երբ մեզ համար ակնհայտ է, որ Ադրբեջանը փորձում է գտնել, կամ առնվազն մեր գնահատականն է այդպիսին, որ Ադրբեջանը փորձում է գտնել պատրվակներ տարածաշրջանում նոր լայնամասշտաբ պատերազմ մեկնարկելու համար»:

Մարդկային համակարգերի կառավարման տեսությունն ու պրակտիկան ասում են, որ ցանկացած նման համակարգ կառավարվում է փոքր մարդկային խմբով։

Յուրաքանչյուր նոր գործընթացից առաջ հեշտ բաները շատ դժվար են թվում, իսկ ընթացքում դժվարները սկսում են թվալ հեշտ: