Մանրամասն որոնում (արխիվ)
15.08.2024
 
ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 
Նորություններ » Փետր­վա­րից ա­ռաջ

Փետր­վա­րից ա­ռաջ

Փետր­վա­րից ա­ռաջ
31.01.2020 | 10:41

Ա­վան­դա­բար փետր­վա­րը ե­ղել է մեր նոր ժա­մա­նակ­նե­րում կարևո­րա­գույն ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի շր­ջան՝ սկ­սած Ար­ցա­խյան շար­ժու­մից մինչև ՀՀ հիմ­նա­դիր նա­խա­գա­հի հրա­ժա­րա­կան, ու՝ նաև հե­տո: Ի՞նչ ու­նենք 2020-ի փետր­վա­րից ա­ռաջ:

Խառ­նափն­թոր ի­րա­վի­ճակ, երբ բո­լո­րը մե­ղադ­րում են բո­լո­րին, իսկ ժո­ղո­վուր­դը նո­րից օ­տար­վել է՝ հար­կադր­ված ներ­քաշ­վել օր­վա հա­ցի իր խն­դիր­նե­րի մեջ: Ո՞րն է պատ­ճա­ռը: Սկ­սենք իշ­խա­նու­թյու­նից.
1. Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը տա­նուլ է տա­լիս քա­րոզ­չա­կան պա­տե­րազ­մը: Նրա ա­ռա­ջին ու դեռ չգի­տակց­ված սխա­լը Երևա­նի ա­վա­գա­նու ընտ­րու­թյուն­նե­րից ա­ռաջ հա­սա­րա­կու­թյու­նը սևի ու սպի­տա­կի բա­ժա­նումն էր: Երկ­րորդ սխա­լը՝ տե­ղե­կատ­վու­թյունն ու քա­րոզ­չու­թյու­նը ի­րա­րից չտար­բե­րե­լը: Եր­րորդ սխա­լը սե­փա­կան ի­մի­ջին ու ֆեյս­բու­քյան ու­ղիղ ե­թեր­նե­րին ա­պա­վի­նե­լը՝ ի սկզ­բա­նե օ­տա­րե­լով լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րին: Նա չզ­գաց ու մինչև այ­սօր էլ չի զգում գլ­խա­վոր խմ­բա­գիր, ընդ­դի­մա­դիր պատ­գա­մա­վոր ու ՀՀ վար­չա­պետ կար­գա­վի­ճակ­նե­րի տար­բե­րու­թյուն­նե­րը: Բա­ցար­ձա­կա­պես չի տի­րա­պե­տում խոս­քի ո­ճա­յին ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյուն­նե­րին՝ հա­վա­սար սրամ­տու­թյամբ կամ տա­փա­կամ­տու­թյամբ կա­րող է խո­սել լայ­վում, կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տում, ա­սու­լի­սում, Հա­յաս­տա­նում ու Հա­յաս­տա­նից դուրս, ու՝ ա­մեն ին­չի մա­սին՝ ՀՀ ան­կա­խու­թյու­նից մինչև զու­գա­րան­նե­րի մաք­րու­թյուն:
2. Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չի կարևո­րում կամ չի կա­րո­ղա­նում ռե­սուրս­նե­րը օգ­տա­գոր­ծել հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թյուն­նե­րի հա­մար: ՀՀ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը պի­տի ընդ­լայ­ներ ուղ­ղու­թյուն­նե­րը, մինչ­դեռ հա­մա­կենտ­րո­նա­ցավ եվ­րա­սիա­կան տա­րած­քում: Տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­ված­քա­յին փո­փո­խու­թյուն­նե­րի փո­խա­րեն կարևոր­վեց կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րը ու վե­րած­վեց ան­կապ «բռ­նեմ-բաց թող­նե­մի», կամ՝ դա­տա­վա­րու­թյուն­նե­րի շղ­թա­յի, ո­րոնք ներ­կա­յաց­վում են իբրև ժո­ղովր­դի պա­հանջ: Ժո­ղո­վուր­դը դա չի պա­հան­ջում, ժո­ղո­վուր­դը պա­հան­ջում է ար­ժա­նա­վա­յել ապ­րե­լու և աշ­խա­տե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն: Ե­թե կան ինչ-որ խմ­բեր, որ պա­հան­ջում են հա­րուստ­նե­րի ու­նեզր­կում ու նրանց ու­նեց­ված­քի բա­ժա­նում ի­րենց, ար­ժի սո­վո­րել ռու­սա­կան 1917-ի հե­ղա­փո­խու­թյան պատ­մու­թյու­նից՝ էք­սպ­րոպ­րիա­ցիա­յից մինչև ՆԷՊ: Իշ­խա­նու­թյան խն­դի­րը ոչ թե պո­պու­լիզմն է՝ ամ­բո­խա­հա­ճու­թյու­նը, այլ ամ­բո­խին ժո­ղո­վուրդ դարձ­նե­լը, ի­մա՝ տուրք տալ ոչ թե բա­ցա­սա­կան լից­քե­րին, այլ ուղ­ղոր­դել դրա­կան լից­քե­րը պե­տու­թյան զար­գաց­մա­նը:
3. Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը տա­նուլ է տա­լիս կադ­րե­րի հար­ցում: Նա չու­նի թիմ, ո­րո­շա­կի դեպ­քե­րում թիմն աշ­խա­տում է իր դեմ: ՈՒ դա միայն ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րե­նի պատ­մու­թյու­նը չէ, ՔՊ-ն է, կա­ռա­վա­րու­թյունն է, նա­խա­րար­նե­րի կա­յաց­րած ո­րո­շում­ներն են, ո­րոնց հետևանք­նե­րը հետ­հար­վա­ծով Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին են ուղղ­վում: Իսկ ընդ­հան­րա­պես՝ ու­նե՞ր կամ ու­նի՞ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը այլ վար­քագ­ծի հնա­րա­վո­րու­թյուն: Ա­յո, բայց դա ար­դեն կլի­նի ու­րիշ Նի­կոլ Փա­շի­նյան՝ ինքն ի­րե­նից խե­լոք, ինքն ի­րե­նից փորձ­ված, ինքն ի­րե­նից հա­մար­ձակ: Եվ որ ա­վե­լի կարևոր է՝ ի­րա­կա­նու­թյու­նից չկտր­ված:
4. Մենք կենտ­րո­նա­նում ենք ՔՊ-ի վրա, իսկ մյուս կու­սակ­ցու­թյուն­նե՞­րը: Նկա­տե՞լ եք՝ ե՞րբ է խոր­հր­դա­րա­նում կտ­րուկ ակ­տի­վա­նում ԼՀԿ-ն, ի՞նչ հար­ցեր է բարձ­րաց­նում ու ի՞նչ հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ է ա­նում ԼՀԿ նա­խա­գահ Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նը: Ինչ­պե՞ս է կու­սակ­ցու­թյունն աղ­քա­տա­նում, երբ հարց է ծա­գում ֆի­նան­սա­վոր­ման մա­սին: Օ­րի­նակ՝ ԼՀԿ-ի 5-ա­մյա­կին: Կու­սակ­ցու­թյու­նը փող չու­նի, բայց չու­նի և փո­ղի պա­կաս: Որ­տե­ղի՞ց: Իսկ ԲՀԿ-ի ակ­տի­վա­ցում­նե­րի՝ Գևորգ Պետ­րո­սյա­նի դե­մարշ­նե­րի ի­մաս­տը ո՞րն է, երբ հե­տո Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նը ԱԺ-ում ա­սում է, որ սադ­րանք էր: Փոր­ձա­ռու ԲՀԿ-ն չի՞ սպա­սում, որ բո­լո­րը մի­մյանց քա­ղա­քա­կան ռե­սուրս­նե­րը կմա­շեն, կվար­կա­բե­կեն ու կվար­կա­բեկ­վեն ու վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը կա­պույտ եզ­րա­շեր­տե­րով ափ­սեի վրա կմա­տուց­վի Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նին, որ ա­մե­նից շատ է տու­ժել 2015-ի Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­փու­թյուն­նե­րի նա­խա­ձեռ­նու­թյու­նից: Կամ՝ ընդ­հան­րա­պես ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն չե՞ն ու­զում բա­ցատ­րել՝ ին­չու՞ վեր­ջին պա­հին նետ­վե­ցին հե­ղա­փո­խու­թյան գնաց­քի վեր­ջին վա­գո­նը՝ ի՞նչ ակն­կա­լիք­նե­րով: Ո՞ր պա­հից հաս­կա­ցան, որ ակն­կա­լիք­նե­րը ա­պար­դյուն են: Ի՞նչ փոխ­վեց ի­րենց ու Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում:
5. Ին­չու՞ խոր­հր­դա­րա­նում չի ձևա­վոր­վում ոչ թե ի­րա­վի­ճա­կա­յին, այլ ի­րա­կան ընդ­դի­մու­թյուն: ՔՊ-ի՞ մե­ծա­մաս­նու­թյան պատ­ճա­ռով, թե՞ սե­փա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն ու ծրա­գիր չու­նե­նա­լու՝ ԼՀԿ-ի ու ԲՀԿ-ի պատ­ճա­ռով, որ գե­րա­զան­ցա­պես ա­ռան­ձին օ­րի­նագ­ծեր են դարձ­նում քն­նարկ­ման ա­ռար­կա կամ ա­նում հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ՝ հրա­շա­լի ի­մա­նա­լով հե­տա­գա ըն­թաց­քը: Այ­սինքն՝ այ­սօր խոր­հր­դա­րա­նը մե­ծա­մաս­նու­թյան ու փոքր­մաս­նու­թյան հա­մա­տեղ ջան­քե­րով վե­րած­վել է պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման ա­նար­դյու­նա­վետ ա­տյա­նի, որ ու­նի մեկ գոր­ծա­ռույթ՝ մե­ծա­մաս­նու­թյան ձայ­նե­րով վա­վե­րաց­նել կա­ռա­վա­րու­թյան ա­ռա­ջար­կած օ­րի­նագ­ծե­րը և կա­ռա­վա­րու­թյա­նը հնա­րա­վո­րու­թյուն տալ կյան­քի կո­չե­լու ո­րո­շում­ներ, ո­րոնք կյան­քում ուղղ­վում են պե­տու­թյան դեմ: Սկ­սած կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քի հաս­տա­տու­մից մինչև բան­կա­յին գաղտ­նի­քի հրա­պա­րա­կում: Փաս­տա­ցի՝ խոր­հր­դա­րա­նական հան­րա­պե­տու­թյու­նում խոր­հր­դա­րա­նը վե­րած­վել է կա­ռա­վա­րու­թյան կցոր­դի:
6. Ար­դեն ստեղծ­վել է սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի հանձ­նա­ժո­ղո­վը: Կազ­մից դա­տե­լով՝ կա­րե­լի է եզ­րա­կաց­նել՝ ինչ փո­փո­խու­թյուն­ներ են ար­վե­լու: Հա­մե­նայն դեպս, կա­ռա­վար­ման մո­դե­լը կամ մնա­լու է խոր­հր­դա­րա­նա­կան հան­րա­պե­տու­թյու­նը, կամ՝ Հա­յաս­տա­նը դառ­նա­լու է ամ­բող­ջու­թյամբ նա­խա­գա­հա­կան կա­ռա­վա­րում ու­նե­ցող եր­կիր: Ման­րա­մաս­նե­րի մեջ վաղ է խո­րա­նալ, բայց ի սկզ­բա­նե ար­վում է գա­ղա­փա­րա­կան սխալ՝ փո­փո­խու­թյուն­նե­րի նպա­տա­կի ո­րո­շար­կու­մը հիմն­վում է ոչ թե ա­պա­գա­յի զար­գաց­ման հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի ստեղծ­ման, այլ այ­սօր գո­յու­թյուն ու­նե­ցող խն­դիր­նե­րի լուծ­ման վրա: Այ­սինքն՝ հեր­թա­կան ան­գամ Հիմ­նա­կան օ­րեն­քը հար­մա­րեց­վե­լու է իշ­խա­նու­թյա­նը: Բնա­կա­նա­բար լուծ­վե­լու են նաև Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի խն­դիր­նե­րը: Ի հետևանս՝ ու­նե­նա­լու ենք մի հան­րաք­վե, որ­տեղ ժո­ղո­վուր­դը կամ չի մաս­նակ­ցե­լու, կամ մաս­նակ­ցե­լու է շատ պա­սիվ, կամ մեր­ժե­լու է: ՈՒ հեր­թա­կան Սահ­մա­նադ­րու­թյա­նը ան­մի­ջա­պես փակց­վե­լու է ոչ­լե­գի­տի­մու­թյան կաս­կած-խա­րա­նը:
7. Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյուն­նե­րին զու­գա­հեռ պետք է փոխ­վի նաև «Ընտ­րա­կան օ­րենս­գիր­քը»: Նա­խորդ խոր­հր­դա­րա­նը մեր­ժեց «Ընտ­րա­կան օ­րենս­գր­քի» փո­փո­խու­թյուն­նե­րը, ո­րով ան­ցում էր կա­տար­վում 100 տո­կոս հա­մա­մաս­նա­կան ընտ­րա­կար­գի, ի­ջեց­վում էր ընտ­րա­կան շե­մը: Ի՞նչ փո­փո­խու­թյուն­ներ պետք է ա­ռա­ջարկ­վեն հի­մա, որ հա­մար­ժեք լի­նեն ի­րա­կա­նու­թյա­նը: 2018-ի դեկ­տեմ­բե­րի ԱԺ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րը հաս­տա­տե­ցին, որ ընտ­րո­ղը Հա­յաս­տա­նում պատ­րաստ չէ ընտ­րու­թյուն կա­տա­րել: Պատ­ճառ­նե­րը տար­բեր են ու շատ են: Գլ­խա­վո­րը քա­ղա­քա­կան կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի կա­յա­ցա­ծու­թյան-չկա­յա­ցա­ծու­թյան հար­թու­թյան մեջ է: Հա­յաս­տա­նում կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը ե­ղել ու մնում են մարդ-կու­սակ­ցու­թյուն­ներ, այ­սինքն՝ հա­մա­խոհ­նե­րի խումբ, որ հա­վաք­վում է ԱՆ­ՀԱ­ՏԻ, ոչ թե ԳԱ­ՂԱ­ՓԱ­ՐԻ շուրջ: Հետևան­քը լի­նում է, որ ընտ­րու­թյուն­նե­րում քվե­նե­րը տր­վում են այս կամ այն ան­հա­տին, ոչ թե ծրագ­րին ու գա­ղա­փա­րին: Կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի ծրագ­րերն էլ շատ հա­ճախ լա­վա­գույն ցան­կու­թյուն­ներ-մտադ­րու­թյուն­ներ են՝ հո­դա­բաշխ կամ ան­հո­դա­բաշխ շա­րադր­ված՝ ա­ռանց ա­ռա­ջադր­ված թե­զե­րի ի­րա­կա­նաց­ման մե­խա­նիզմ­նե­րի: ՈՒ՝ ընտ­րո­ղը չի կար­դում, կար­դա­լիս չի վեր­լու­ծում՝ ո՞վ կա­րող է այդ ծրա­գի­րը ի­րա­կա­նաց­նել, ու՞մ ար­ժի ձայն տալ: Ո­րով­հետև բա­ցի ա­մեն ին­չից քա­ղա­քա­ցիա­կան ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյունն էլ այն մա­կար­դա­կին չէ, որ յու­րա­քան­չյուր ընտ­րող ու­նե­նա իր կա­յուն ու հիմ­նա­վոր պատ­կե­րա­ցու­մը, թե ինչ իշ­խա­նու­թյուն է ու­զում: Չի բա­ցառ­վում, որ հեր­թա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում ընտ­րող­նե­րը նո­րից քվեար­կու­թյան գնան կի­սով չափ կամ նույն սկզ­բուն­քով՝ ձայն տա­լու այս ու այն ան­հա­տին: Քա­ղա­քա­կան կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի խն­դիրն է մինչև ընտ­րու­թյուն­նե­րը նա­խա­պատ­րաս­տել ընտ­րո­ղին ճիշտ ընտ­րու­թյա­նը, ո­րով­հետև ճիշտ ընտ­րու­թյու­նից է կախ­ված ի­րենց ԱԺ մտ­նել-չմտ­նե­լը: Ճիշտ ընտ­րու­թյու­նից է կախ­ված, որ որևէ քա­ղա­քա­կան ուժ ԱԺ-ում չու­նե­նա բա­ցար­ձակ մե­ծա­մաս­նու­թյուն ու չկա­րո­ղա­նա միա­կու­սակ­ցա­կան կա­ռա­վա­րու­թյուն կազ­մել: Կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պետք է լի­նի կոա­լի­ցիոն և այն­պի­սի հա­մա­մաս­նու­թյուն­նե­րով, որ ըն­դուն­ված ո­րո­շում­նե­րը հա­վա­սա­րակ­շիռ ու տրա­մա­բա­նա­կան լի­նեն՝ ուղղ­ված պե­տա­կա­նու­թյան զար­գաց­մա­նը, ոչ թե իշ­խա­նու­թյա­նը խիստ անհ­րա­ժեշտ այս ու այն խնդ­րի լուծ­մա­նը, երբ խոր­հր­դա­րա­նի մյուս ու­ժե­րը չու­նեն հա­կազ­դե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն: Չգի­տես ին­չու՝ տա­րած­ված է մտայ­նու­թյու­նը, որ իշ­խա­նու­թյան գեր­լե­գի­տի­մու­թյու­նը վկա­յում է նրա ու­ժե­ղու­թյու­նը, ի­րա­կա­նում դա ծու­ղակ է իշ­խա­նու­թյան հա­մար, որ նախ դարձ­նում է ա­մեն ին­չի պա­տաս­խա­նա­տու, երկ­րորդ՝ մե­ծաց­նում է սխալ­վե­լու հա­վա­նա­կա­նու­թյու­նը, եր­րորդ՝ ստեղ­ծում է իշ­խա­նա­կան կու­սակ­ցու­թյան կամ տրոհ­ման, կամ լճաց­ման մթ­նո­լորտ: Ի հետևանս՝ ցն­ցում­նե­րի մեջ է հայ­տն­վում պե­տա­կա­նու­թյու­նը, եր­կար ժա­մա­նա­կով կազ­մա­լուծ­վում՝ կազ­մա­քանդ­վում ու վե­րա­հա­վաք­վում է կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գը՝ ա­ծան­ցյալ բա­ցա­սա­կան ազ­դե­ցու­թյամբ ո­լոր­տա­յին կա­ռա­վար­ման վրա, ստեղծ­վում են նա­խադ­րյալ­ներ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րի, որ ինչ նպա­տա­կով էլ ու երբ էլ լի­նեն, շոկ են պե­տու­թյան ու ժո­ղովր­դի հա­մար: Հա­վե­լեք նաև ֆի­նան­սա­կան ծախ­սե­րը:
Իսկ ընդ­հան­րա­պես՝ այ­սօր կա­տար­վում է հա­կատ­րա­մա­բա­նա­կան 2 սխալ. նախ­կին իշ­խա­նու­թյու­նը, ինչ­պես նախ­կի­նում, հի­մա էլ ան­տե­սում է ժո­ղովր­դի գոր­ծո­նը՝ մեկ, և եր­կու՝ չգի­տես ին­չու հա­մոզ­ված է, որ ներ­կա իշ­խա­նու­թյու­նը ի­րա­վունք չու­նի նույն գոր­ծե­լաո­ճը դրսևո­րել, ինչ ա­րել են ի­րենք:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. …Մենք՝ խր­ված ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի մեջ, չենք կա­րո­ղա­նում գնա­հա­տել ի՞նչ է կա­տար­վում ի­րա­կա­նում: Մենք տես­նում ենք ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի ար­տա­քին շեր­տը, տր­վում մեզ հրամց­վող քա­րոզ­չու­թյա­նը, չենք խո­րա­նում պատ­ճառ­նե­րի մեջ ու չենք պատ­կե­րաց­նում հետևանք­նե­րը: Խա­ղա­տախ­տա­կին այլևս իշ­խա­նու­թյան հար­ցը չէ, պե­տա­կա­նու­թյան հարցն է: Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան ինք­նիշ­խա­նու­թյան հարցն է: Մանր-մունր սկան­դալ­նե­րին տր­վե­լով՝ մենք չենք ու­զում հաս­կա­նալ, թե ի՞նչ ի­մաստ ու­նեն այդ սկան­դալ­նե­րը, ի՞նչ են ու­զում հաս­տա­տել ու ինչ են սքո­ղում: Պատ­մա­կան մի­ջազ­գա­յին փոր­ձը ցույց է տա­լիս, որ ցան­կա­ցած թավ­շե հե­ղա­փո­խու­թյան հա­ջոր­դում է կամ քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազմ, կամ տուր­բու­լեն­տու­թյան ան­ցու­մա­յին եր­կա­րատև շր­ջան: Քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մից Հա­յաս­տա­նի եր­րորդ հան­րա­պե­տու­թյու­նը խու­սա­նա­վել է իր գո­յու­թյան տաս­նա­մյակ­նե­րում: Տուր­բու­լեն­տու­թյու­նից՝ ոչ: Կեղծ օ­րա­կար­գե­րին լիո­վին տր­վե­լով՝ մենք մո­ռա­նում ենք, որ ի­րա­կան քա­ղա­քա­կան ան­կա­խու­թյան հիմ­նա­քա­րը տն­տե­սա­կան ան­կա­խու­թյունն է: Աշ­խար­հում տաս­նյակ եր­կր­ներ կան, որ չու­նե­նա­լով բնա­կան հա­րուստ պա­շար­ներ, մաս­նա­վո­րա­պես է­ներ­գա­կիր­ներ, աշ­խար­հագ­րա­կան բա­րեն­պաստ դիրք, ու­նե­նա­լով փոքր տա­րածք՝ կա­րո­ղա­ցել են ա­պա­հո­վել հա­մե­մա­տա­կան ան­կա­խու­թյուն: Բա­ցար­ձակ ան­կա­խու­թյուն ընդ­հան­րա­պես անհ­նար է, ա­ռա­վել ևս՝ գլո­բա­լաց­վող աշ­խար­հում: Պար­զա­պես պետք է ու­նե­նալ պե­տա­կան շա­հի գի­տակ­ցու­թյուն ու պե­տա­կան շա­հի ձևա­կեր­պու­մը դնել ար­տա­քին ու ներ­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ո­րո­շում­նե­րի հիմ­քում: Չի կա­րե­լի նույ­նաց­նել պե­տու­թյունն ու իշ­խա­նու­թյու­նը: Դա սկզ­բուն­քա­յին սխալ է, որ ա­նում են շատ եր­կր­նե­րում ու կանգ­նում կոտ­րած տաշ­տա­կի ա­ռաջ: Ա­մե­նից ա­ռաջ կորց­նե­լով զար­գաց­ման հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներն ու ԺԱ­ՄԱ­ՆԱ­ԿԸ: Այ­սօր ու այս­տեղ է ի­րա­կան ընտ­րու­թյու­նը՝ ի՞նչ ենք ու­զում` վե­րա­դառ­նալ ե­րեկ­վա՞ն, թե՞ վա­ղը ծրագ­րել մեր երկ­րում: Սա խոր­քա­յին հարց է: Ցու­նա­մին ոչ թե մո­տե­նում է, մենք ցու­նա­միի է­պի­կենտ­րո­նում ենք, ու՝ չենք գի­տակ­ցում: Փետր­վա­րը փնտ­րում է ել­քեր: Ել­քեր կան, բայց դա, գու­ցե, ՈՒ­ՐԻ­ՇԻ պատ­մու­թյունն է: Իսկ պե­տու­թյու­նը, ա­ռա­վել ևս ժո­ղո­վուր­դը, Հայ­րե­նի­քը եր­բեք ՈՒՐԻ­ՇԻ­ՆԸ չեն լի­նում:

Դիտվել է՝ 3396

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը բոլոր ժամանակների լավագույն ռազմաստրատեգիա ունեցող, մշակող պետությունն է։
Մեզանից շատերն ակնկալում էին, որ Իրանը հաշված ժամերի ընթացքում պետք է վրեժ լուծի Իսրայելից, մինչդեռ․․․

Սոցցանցային գրառումներ

Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում
Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ
«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.