Մանրամասն որոնում (արխիվ)
15.08.2024
 
ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 
Նորություններ » Ամոն­դա­վա­ ցե­ղի օ­րեն­քով

Ամոն­դա­վա­ ցե­ղի օ­րեն­քով

Ամոն­դա­վա­ ցե­ղի օ­րեն­քով
10.01.2020 | 00:07

Գու­ցե ինչ-որ մե­կի տա­նը տո­նա­կան սե­ղա­նը դեռ չի հա­վաք­վել, ու տա­րե­մու­տի հեր­թա­կան կե­նացն է բարձ­րաց­վում: Ողջ լե­րուք: Թող կա­տար­վեն ձեր ցան­կու­թյուն­նե­րը: Մնա­ցա­ծը կյան­քը գի­տի, Աստ­ված կտ­նօ­րի­նի: Ա­մեն ինչ իր ժա­մա­նա­կին: Ա­մա­զո­նի ա­մոն­դա­վա ­ցե­ղի բա­ռա­պա­շա­րում չկա «ժա­մա­նակ» բա­ռը: Նրանք չու­նեն ժա­մա­նա­կի պատ­կե­րա­ցում, ապ­րում են ժա­մա­նա­կի մեջ ու ժա­մա­նա­կից դուրս:

Մենք գի­տենք, որ ժա­մա­նա­կը նաև հայ­րե­նիք է, բայց ճա­նա­չու՞մ ենք մեր եր­կի­րը: Գի­տե՞նք, որ Հա­յաս­տա­նից միգ­րանտ­նե­րի մեծ մա­սը ան­ցած տա­րի­նե­րին աշ­խա­տանք է փնտ­րել Ռու­սաս­տա­նում: Վիճ­պետ­կո­մի ժո­ղովր­դագ­րա­կան զե­կույ­ցի հա­մա­ձայն՝ 2017-2018-ին միգ­րա­ցիոն գոր­ծըն­թաց­նե­րում ներգ­րավ­ված տնա­յին տն­տե­սու­թյուն­նե­րի ան­դամ­նե­րի 61 %-ը (137,7 հա­զար մարդ) 2018-ին դեռևս ե­ղել է կամ այլ երկ­րում, կամ՝ Հա­յաս­տա­նի այլ վայ­րում, 38 %-ը (86,7 հա­զար մարդ) վե­րա­դար­ձել է ար­տագ­նա աշ­խա­տան­քից, 1 %-ն ա­ռա­ջին ան­գամ է տվյալ բնա­կա­վայ­րում՝ 2,4 հա­զար մարդ: Միգ­րանտ­նե­րի մեծ մա­սը մեկ տա­րուց պա­կաս է բա­ցա­կա­յել, 13 %-ը՝ 1 տա­րի և ա­վե­լի: 2018-ին միգ­րանտ­նե­րի 89,8 %-ը աշ­խա­տանք փնտ­րե­լու նպա­տա­կով Ռու­սաս­տան է գնա­ցել: Եվ­րո­պա­կան եր­կր­նե­րում աշ­խա­տանք է փնտ­րել 2 %-ը: 3,2 %-ն աշ­խա­տանք է փնտ­րել Երևա­նում, 1,9 %-ը՝ ՀՀ մար­զե­րում, 1,4 %-ը՝ Ար­ցա­խում: Այլ եր­կր­նե­րում աշ­խա­տանք է փնտ­րել 1,2 %-ը, ԱՊՀ եր­կր­նե­րում՝ 0,5 %-ը: Կա­րո՞ղ էին նրանք չհե­ռա­նալ Հա­յաս­տա­նից: Նոր Հա­յաս­տա­նից: Տե­սա­կա­նո­րեն՝ ա­յո, գործ­նա­կա­նում՝ ոչ: Քա­նի դեռ մեր տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան հիմ­քում ոչ թե աշ­խա­տա­տե­ղե­րի ստեղ­ծումն է, այլ ՀԴՄ-նե­րի հաշ­վար­կը: Պետ­բյու­ջեով նա­խա­տես­վում է 6,5 % տն­տե­սա­կան աճ, կա­ռա­վա­րու­թյունն ըն­դու­նում է, որ թռիչք չէ, ա­ռա­վել ևս՝ վագ­րի: Ո­մանք երևի հի­շում են, որ մեր մի­ֆա­կան վագ­րը շա­րու­նակ ցատ­կում է՝ սկ­սած Վար­դան Օս­կա­նյա­նի ե­լույթ­նե­րից, բայց այն­քան անն­կատ, որ միայն ին­քը գի­տի՝ ու՞ր ու ին­չու՞:
Ան­ցյալ տա­րի տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­ված­քում ա­ռա­ջա­տար 3 ճյու­ղերն էին՝ ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րի ներ­մու­ծումն ու վա­ճառ­քը, ծա­ռա­յու­թյան ո­լոր­տը՝ խա­ղե­րը, մոտ 25-30 % ա­ճով, հան­քար­դյու­նա­բե­րու­թյունը՝ 18 % ա­ճով: 2020-ին ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րի ներ­մուծ­ման ու վա­ճառ­քի հար­ցը փակ­վեց, մնում են խա­ղե­րը, կեց­ցե ֆուտ­բո­լը և 2020-ի Եվ­րո­պա­յի ա­ռաջ­նու­թյու­նը: Հան­քար­դյու­նա­բե­րու­թյան հար­ցում դժ­վար է կեց­ցե ա­սել: Ինչ­պես քա­ղա­քա­կան ու տն­տե­սա­կան օ­րա­կար­գի հիմ­նա­կան խն­դիր­նե­րը, Ա­մուլ­սա­րի շա­հա­գործ­ման հար­ցը կա­ռա­վա­րու­թյու­նը բա­րե­հա­ջող 2019-ից փո­խան­ցեց 2020-ին: Փաստ չէ, որ 2020-ին էլ հար­ցը կլուծ­վի: Ան­գամ Լի­դիա­նի՝ Կա­նա­դա­յի դա­տա­րան դի­մե­լուց հե­տո: Կա­ռա­վա­րու­թյան հա­պա­ղու­մը զու­գորդ­վում էր դր­սից հմ­տո­րեն դի­րի­ժոր­վող բնա­պահ­պա­նա­կան շար­ժում­նե­րով: Տա­րօ­րի­նակ ու շա­հախն­դիր են Հա­յաս­տա­նի «բնա­պահ­պան­նե­րը»: Նրանց 2019-ին բո­լո­րո­վին չէր մտա­հո­գում Երևա­նը ո­ղո­ղած աղ­բը, չէր մտա­հո­գում կա­նա­չած Սևա­նը, Ա­մուլ­սա­րից բա­ցի չէին մտա­հո­գում մյուս հան­քե­րը, որ շատ ա­վե­լի վտան­գա­վոր են: Նրանք կենտ­րո­նա­ցած էին Ա­մուլ­սա­րի վրա: Դա ինք­նին ախ­տո­րո­շում է և դա­տավ­ճիռ: Մենք գնում ենք ու­րույն, ցա­վոք, ոչ միշտ ար­դյու­նա­վետ ճա­նա­պար­հով: Մենք, որ­պես կա­նոն, սևեռ­վում ենք մեկ խնդ­րի վրա ու չենք տես­նում մյուս խն­դիր­նե­րը: Օ­րի­նակ՝ չենք տես­նում, որ «հա­նուն» քա­ղա­քա­կան բնա­պահ­պա­նու­թյան պետ­բյու­ջե չեն մտ­նում այն գու­մար­նե­րը, որ պի­տի ծախս­վեին աշ­խա­տա­տե­ղեր բա­ցե­լու վրա ու միգ­րա­ցիոն պատ­կե­րը փո­խե­լու: Չենք տես­նում, որ այդ գու­մար­նե­րով բա­նակ պի­տի պահ­վեր: Չենք տես­նում, որ Ա­մուլ­սա­րի պատ­ճա­ռով Հա­յաս­տան ներդ­րում­ներ չեն մտ­նում այն ծա­վա­լով, որ գա­լու էին: Տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու­նը վե­րա­ծում ենք տն­տե­սա­կան ստր­կամ­տու­թյան կամ տն­տե­սա­կան վրեժխ­նդ­րու­թյան: Ին­չու՞:
Կո­ռուպ­ցիա­յի և ստ­վե­րի դեմ պայ­քա­րի հիմ­նա­կան ցու­ցա­նի­շը հար­կեր-ՀՆԱ հա­րա­բե­րակ­ցու­թյունն է: 2019-ին 2018-ի հա­մե­մատ հա­վաք­վել է 200-220 մլրդ դրամ կամ 15 %-ով ա­վե­լի: 220 մի­լիար­դից 90-ը տն­տե­սա­կան ա­ճի ար­դյուն­քում է, 75-ը՝ մե­քե­նա­նե­րի ներ­մու­ծու­մից, 60-ը՝ հար­կա­յին վար­չա­րա­րու­թյու­նից: Հի­մա ե­թե հա­նում ենք մե­քե­նա­ներն ու հա­վե­լում մո­լա­խա­ղե­րը, ի՞նչ է ստաց­վում: Տա­րե­վեր­ջին կհաս­կա­նանք:
2013-ին մաք­սա­յին միու­թյա­նը, 2015-ին՝ ԵԱՏՄ-ին ան­դա­մակ­ցու­թյան հետևան­քով՝ 2020-ին ու­նե­նա­լու ենք ան­խու­սա­փե­լի գնաճ, որ ազ­դե­լու է կեն­սա­մա­կար­դա­կի վրա: Նաև՝ գնո­ղու­նա­կու­թյան, նաև՝ աղ­քա­տու­թյան ա­ճի: Հետևա­բար՝ ար­տա­գաղ­թի:
ՈՒ այս ա­մե­նի դեմ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, չհաշ­ված ՀԴՄ-նե­րը, ու­նի մեկ հա­մա­դար­ման՝ բարձր տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը: 2010-2017-ին ո­լոր­տում գրանց­վել է տա­րե­կան մի­ջի­նը 29,8 %աճ։ ՏՏ ո­լոր­տը Հա­յաս­տա­նի տն­տե­սու­թյան մեջ ՀՆԱ-ի 5 %-ն է, նե­րա­ռում է 20 000 մարդ` աշ­խա­տան­քա­յին ռե­սուր­սի 2 %-ը, գոր­ծում են 850 ձեռ­նար­կու­թյուն­ներ։ Կա­ռա­վա­րու­թյան ա­ջակ­ցու­թյու­նը ո­լոր­տին, թերևս, բարձր տեխ­նո­լո­գիա­կան ար­դյու­նա­բե­րու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան ստեղ­ծումն է, մեկ էլ՝ բարձ­րա­հունչ ե­լույթ­նե­րը երկ­րում ու ար­տա­սահ­մա­նում: Կա՞ պե­տա­կան ռեալ ա­ջակ­ցու­թյուն: Կա՞ պե­տա­կան ֆի­նան­սա­վո­րում բարձր տեխ­նո­լո­գիա­կան լու­ծում­նե­րի վրա աշ­խա­տող ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րին, գի­տա­հե­տա­զո­տա­կան ու զար­գաց­ման աշ­խա­տանք­նե­րի պե­տա­կան ֆի­նան­սա­վո­րում, չէ՞ որ վար­չա­պե­տը քա­նիցս ա­սել է՝ փող կա, չգի­տենք որ­տեղ ար­դյու­նա­վետ ծախ­սել: Ծախ­սեք նպա­տա­կա­յին: Բո­լո­րո­վին պար­տա­դիր չէ, որ ԱԺ պատ­գա­մա­վոր­նե­րը դեկ­տեմ­բե­րին 3 ան­գամ պարգևատ­րում ստա­նան, պե­տա­կան ծա­ռա­յող­նե­րի աշ­խա­տա­վար­ձե­րի ու պար­գևատ­րում­նե­րի ան­հաս­կա­նա­լի սանդ­ղա­կը բա­ցի ֆի­նան­սա­կան ան­հա­վա­սա­րու­թյու­նից բա­րո­յա­կան ան­հա­վա­սա­րու­թյուն է ստեղ­ծում, ո­րը հա­կա­ռակն է սի­րո հե­ղա­փո­խու­թյան: Մի­լիարդ­նե­րը փո­շիաց­նե­լու փո­խա­րեն՝ ՏՏ ո­լոր­տին հատ­կաց­նե­լը կդառ­նա ներդ­րում:
Աշ­խարհն անց­նում է 5G կա­պին, իսկ Հա­յաս­տա՞­նը: Կա՞ պե­տու­թյուն-մաս­նա­վոր գոր­ծըն­կե­րու­թյուն: Կա՞ ՏՏ տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի զար­գաց­մա­նը անհ­րա­ժեշտ օ­րեն­սդ­րա­կան դաշտ, բա­վա­րա՞ր է մտա­վոր սե­փա­կա­նու­թյու­նը պաշտ­պան­ված, կա՞ն բա­վա­րար թվով ո­րա­կյալ մաս­նա­գետ­ներ, որ կա­րող են նոր մա­կար­դա­կի բարձ­րաց­նել ո­լոր­տը, կա՞ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն ար­տա­սահ­մա­նում աշ­խա­տող հա­յե­րի հետ: Պատ­րա՞ստ է Կենտ­րո­նա­կան բան­կը դա­դա­րեց­նել ար­գելք­նե­րը բան­կե­րի վրա՝ կրիպ­տո­բոր­սա­նե­րի հա­շիվ­նե­րի սպա­սարկ­ման մեջ, կա­րո՞ղ ենք օ­րեն­քով կար­գա­վո­րել գաղտ­նար­ժույթ­նե­րի թվա­յին տն­տե­սու­թյու­նը։ Պատ­րա՞ստ ենք բլոք­չեյն տեխ­նո­լո­գիան կի­րա­ռել կա­դաստ­րի պե­տա­կան կո­մի­տեում, կենտ­րո­նա­կան դե­պո­զի­տա­րիա­յում, պե­տա­կան ռե­գիստ­րում: Երբ պատ­րաստ­վում ենք հու­մա­նի­տար ա­ռար­կա­նե­րի ու­սուց­ման հաշ­վին դպ­րոց­նե­րում ու բու­հե­րում խո­րաց­նել բնա­կան գի­տու­թյուն­նե­րի ու­սու­ցու­մը, որ ինք­նին ան­խե­լա­միտ ու ռիս­կա­յին է, շա­րու­նա­կե­լու ենք նույն «Ին­ֆոր­մա­տի­կա» ա­ռար­կան դա­սա­վան­դե՞լ, թե՞ ժա­մա­նա­կա­կից տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի մա­սին տե­ղե­կու­թյուն­ներ ենք տա­լու ու հմ­տու­թյուն­ներ ենք զար­գաց­նե­լու: Ի վեր­ջո, մեզ հա­մար ձև՞, թե՞ բո­վան­դա­կու­թյուն են ՏՏ տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը: Ե­թե բո­վան­դա­կու­թյուն են, ռազ­մար­դյու­նա­բե­րու­թյան, է­լեկտ­րո­նա­յին կա­ռա­վա­րու­թյան, է­լեկտ­րո­նա­յին ար­դա­րա­դա­տու­թյան զար­գաց­ման նպա­տա­կով պետ­պատ­վեր­նե­րի հա­մար կազ­մա­կերպ­վող մր­ցույթ­նե­րում ի՞նչ վե­րա­բեր­մունք ու­նենք մեր ըն­կե­րու­թյուն­նե­րին: Կա­րո­ղա­նու՞մ են ՏՏ ո­լոր­տի բիզ­նես­խմ­բերն աշ­խա­տել պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման մար­մին­նե­րի հետ: Որ­քա­նո՞վ է մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յը հաս­կա­նում ու պատ­կե­րաց­նում՝ ի՞նչ են ՏՏ տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը, ինչ­պե՞ս կա­րող են փո­խել իր կյան­քը, գո­վազ­դու՞մ ենք ո­լոր­տը, նպաս­տու՞մ ենք նոր մարդ­կանց ներգ­րավ­մա­նը: Թե՞ հենց դա է կարևո­րը՝ չհաս­կա­նան, բայց հա­վա­տան:
ՄԱԿ-ը Հա­յաս­տա­նի ներդ­րում­նե­րի մի­ջա­վայ­րի վե­րա­բե­րյալ 2019-ին հրա­պա­րա­կել էր զե­կույց, որն ըն­դգ­ծում էր՝ Հա­յաս­տա­նը լուրջ խն­դիր­ներ ու­նի օ­տա­րերկ­րյա ներդ­րում­նե­րի հետ՝ հոս­քը կր­ճատ­վել է: Ան­հան­գս­տու­թյուն էր հայ­տն­վում բիզ­նե­սի հան­դեպ ոչ մր­ցակ­ցա­յին գոր­ծըն­թաց­նե­րի վե­րա­բե­րյալ, որ խա­թա­րում են ներդ­րող­նե­րի վս­տա­հու­թյու­նը: Ներդ­րու­մա­յին մի­ջա­վայ­րի վրա խիստ բա­ցա­սա­կան ազ­դե­ցու­թյուն են թող­նում հատ­կա­պես քա­ղա­քա­կան ցն­ցում­ներն ու չկա­յու­նա­ցող ներ­քին մթ­նո­լոր­տը: Զե­կույ­ցում հա­տուկ շեշտ­վում էր Հա­յաս­տա­նի ներդ­րու­մա­յին մի­ջա­վայ­րի վրա Ա­մուլ­սա­րի չկար­գա­վոր­ված խնդ­րի բա­ցա­սա­կան ազ­դե­ցու­թյու­նը. «Խո­շո­րա­գույն ներդ­րու­մա­յին ծրագ­րե­րի, մաս­նա­վո­րա­պես՝ «Լի­դիան Ին­թեր­նեյշնլ» ըն­կե­րու­թյան Ա­մուլ­սա­րի ծրագ­րի շուրջ կոնֆ­լիկ­տը, բիզ­նե­սի հան­դեպ ոչ մր­ցակ­ցա­յին պայ­ման­նե­րի (խտ­րա­կան) դրսևո­րում­նե­րը և վեր­ջին քա­ղա­քա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի հետ ա­սո­ցաց­վող ա­նո­րո­շու­թյուն­նե­րը ներդ­րող­նե­րի շր­ջա­նում ա­ռաջ են բե­րել «դեռ սպա­սենք, տես­նենք» վե­րա­բեր­մուն­քը»: Ի­րա­վի­ճա­կի շտկ­ման հա­մար ա­ռա­ջարկ­վում էր ու­ժե­ղաց­նել կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րը, դա­տա­կան հա­մա­կար­գի առևտրա­յին հատ­վա­ծը, ո­րը «լիա­զոր­ված կլի­նի լու­ծել բիզ­նես­նե­րի միջև վե­ճերն ու ա­նար­դա­րու­թյուն­նե­րը»:
Հա­յաս­տա­նում ա­մե­րի­կյան առևտրի պա­լա­տի տա­րե­կան ժո­ղո­վի ժա­մա­նակ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ա­սում էր, որ ՀՀ-ն ի վի­ճա­կի է ի­րա­կա­նաց­նել մե­գա­նա­խագ­ծեր, ո­րոնք տն­տե­սու­թյան խթան­ման մեջ մեծ դեր կու­նե­նան, կա՞ն մե­գա­նա­խագ­ծե­րի գո­նե ա­ղոտ նա­խագ­ծեր: Թե՞ հայ­տա­րա­րու­թյուն էր՝ ով լսի՝ լսի, ով հա­վա­տա՝ հա­վա­տա: Քա­նի դեռ կա­ռա­վա­րու­թյան ա­մեն նիս­տում վար­չա­պե­տը գտ­նում է մի պատր­վակ՝ հն­չեց­նե­լու իր նշա­նա­վոր դար­ձած «թա­թիկ­ներ կտ­րե­լը», «պառ­կց­նե­լը», «պա­տե­րով տա­լը» նոր վա­րիա­ցիա­նե­րով, քա­նի դեռ ար­տա­սահ­մա­նյան ա­մեն այ­ցի ժա­մա­նակ մի ա­ռիթ գտ­նում է՝ կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րի կամ այլ բրեն­դի տակ ա­հու­սար­սափ սփ­ռե­լու, քա­նի՞ գոր­ծա­րար պի­տի վա­խը բռ­նի ու Հա­յաս­տան գա: Բիզ­նե­սը, որ հե­ղա­փո­խու­թյուն չի սի­րում ու չի սի­րում աղ­մուկ, չի սի­րում դատ ու դա­տա­րան, ին­չու՞ պի­տի տար­վի հայ­կա­կան թա­վի­շով, որ բնավ էլ թավ­շե չէ: Հե­ղա­փո­խու­թյու­նը բրենդ էր 2018-ի գար­նա­նը, աշ­նան սկզ­բից բրեն­դը քա­մուն տր­վեց՝ վար­վող ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան պատ­ճա­ռով: Այս ըն­թաց­քով մե­գա­նա­խագ­ծե­րը կմ­նան կա­ռա­վա­րու­թյան մե­գաե­րա­զանք կամ մե­գա­պատ­րանք, ո­րով կփոր­ձեն կե­րակ­րել հպարտ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին: Փաս­տա­ցի՝ 2019-ին իշ­խա­նու­թյու­նը բա­րե­հա­ջող հե­տաձ­գեց վի­ճա­հա­րույց խն­դիր­նե­րը բո­լոր ո­լորտ­նե­րում՝ սկ­սած ՍԴ-ից, մինչև դա­տա­կան հա­մա­կար­գի, նե­րե­ցեք, որ հի­շեց­նում եմ՝ վե­թինգ: Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա ու Ա­մուլ­սար: Ա­նո­րոշ մնաց «Սա­նի­տե­կի» հար­ցը: Փո­խա­րենն օր առ օր մեզ մա­տուց­վում են նո­րա­նոր ձեր­բա­կա­լու­թյուն­ներ ու ձգձգ­վող հե­տաքն­նու­թյուն­ներ կամ դա­տա­վա­րու­թյուն­ներ: Իսկ դա վկա­յում է ճգ­նա­ժամ՝ պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման ճգ­նա­ժամ, և որ ա­վե­լի վատ է՝ չգի­տակց­վող ճգ­նա­ժամ, հետևա­բար՝ հաղ­թա­հար­ման ու­ղի­ներ չո­րո­նող: Այս ըն­թաց­քով ցան­կա­ցած, ան­գամ ա­մե­նա­հե­ղա­հե­ղա­հե­ղա­փո­խա­կան իշ­խա­նու­թյուն վտան­գում է պե­տու­թյու­նը: Պե­տու­թյան ինք­նիշ­խա­նու­թյու­նը: Պե­տու­թյան անվ­տան­գու­թյու­նը: Պե­տու­թյան զար­գա­ցու­մը: Իսկ մենք ապ­րում ենք ոչ խա­ղա­ղու­թյուն, ոչ պա­տե­րազմ ի­րա­վի­ճա­կում, ու դա ար­դեն ոչ թե հի­շե­ցում է, այլ փաս­տի ար­ձա­նագ­րում:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ. Գ. Հու­սանք, որ այս տա­րի ԿԳՄՍ-ն մեզ նոր «Հու­զանք ու զանգ» չի հրամց­նի, մեր միակ կեն­սա­կան խն­դի­րը չեն լի­նի միա­սե­ռա­կան­նե­րը, կամ՝ «նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» հետ հա­մե­մա­տու­թյան մեջ «Նոր Հա­յաս­տա­նի» նվա­ճում­նե­րը: Հու­սանք, որ մեզ կդա­դա­րեն հրամց­նել հա­կա­հե­րոս­նե­րին՝ հե­րոս­նե­րի կեր­պա­րով: Կդա­դա­րեն վա­խեց­նել ու սպառ­նալ՝ սև ու սպի­տա­կի խրա­մատ խց­կե­լով: Հու­սանք, որ 2020-ը կդառ­նա հե­ղա­փո­խու­թյան ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյան ժա­մա­նակ, երբ վեր­ջա­պես կձևա­վոր­վի ըն­կա­լու­մը, որ թշ­նա­մին ոչ թե ներ­սում է, այլ դր­սում: Երկ­րի ա­պա­գան իր ներ­քին ռե­սուրս­նե­րի հաշ­վին կա­ռու­ցե­լու ու­նա­կու­թյունն է ցան­կա­ցած պե­տու­թյան դարձ­նում ու­ժեղ: ՈՒ Հա­յաս­տա­նը բա­ցա­ռու­թյուն չէ: Պետք է ու­նե­նալ այդ ռե­սուրս­նե­րի ճշգ­րիտ պատ­կերն ու ար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վա­րել: Հու­սանք, որ դա այս իշ­խա­նու­թյան մա­սին կաս­վի: Գո­նե 10 տա­րի հե­տո: ՈՒ՝ կնե­րեք, որ դուք գու­ցե Ա­մա­նո­րի սե­ղան­նե­րը չեք հա­վա­քել, իսկ ես վե­րա­դարձ­նում եմ ի­րա­կա­նու­թյուն: Բայց մենք Ա­մա­զո­նի ա­մոն­դա­վա ցե­ղից չենք: Գու­ցե բա­րե­բախ­տա­բար, գու­ցե՝ դժ­բախ­տա­բար: Խա­ղա­ցեք բո­լոր խա­ղե­րը, խու­սա­փեք բու­մե­րանգ նե­տե­լուց. հետ­հար­վա­ծը միշտ ան­կան­խա­տե­սե­լի է, բայց՝ ան­խու­սա­փե­լի: Ողջ լե­րուք:

Դիտվել է՝ 3662

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը բոլոր ժամանակների լավագույն ռազմաստրատեգիա ունեցող, մշակող պետությունն է։
Մեզանից շատերն ակնկալում էին, որ Իրանը հաշված ժամերի ընթացքում պետք է վրեժ լուծի Իսրայելից, մինչդեռ․․․

Սոցցանցային գրառումներ

Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում
Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ
«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.