Ահա շրջում ենք մեր պատմության ևս մի սև էջ: Հերթական անգամ ՏԷՐԸ մեզ բան է ուզում հասկացնել, որ մեր հույսը երբեք չդնենք մարդկային զորությունների վրա, կապ չունի դա լինի ռուսի, թե ամերիկացու, եվրոպացու, թե ասիացու տեսքով:

ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի այցը Իրանի Իսլամական Հանրապետություն մի շարք հարցեր է առաջացրել: Մասնավորապես, Իրանի ԱԳՆ խոսնակն ասել է, որ իր երկիրը դեմ է միջազգային սահմանների և «աշխարհաքաղաքական փոփոխությանը»: Նկատենք, որ մինչև հիմա Իրանը, թեև բազմիցս խոսել է տարաշածրջանում միջազգային սահմանների փոփոխության անընդունելիության մասին, սակայն ոչ մի անգամ չի խոսել և չի արտաբերել «աշխարհաքաղաքական փոփոխություններ» եզրույթը:

Էլիտաներն են որոշումներ կայացնում, էլիտաներն են առաջնորդում, էլիտաներն են գաղափար ստեղծում և իդեալներ տալիս, իսկ ժողովուրդը ապահովում է էլիտաների հենարանը։

Սրանց լկտիության թափանիվը գնալով ավելի է արագանում։ Ամոթ ու աբուռ հասկացությունները սրանց հետ ոչ մի աղերս չունեն, չնայած, դրանք մարդկային հատկանիշներ են, ՉՄԱՐԴԸ դրանցից չի կարող ունենալ։

Հիմա եկել է ժամանակը, որ գործով ու իրական քայլերով ապացուցենք շախմատային գերտերություն լինելու մեր կարգավիճակը։ Իսկ ավելի ճիշտ՝ կյանքի ու մահու հարց է դառնում Բաքվի հաշվարկներն ու ծրագրերը ճիշտ կռահելն ու չեզոքացնելը։

Արցախում պարտադիր պետք է մնան միայն ադրբեջացիներն ու ռուս խաղաղապահները։ Ինչ-որ ժամանակ: Վերջիններս կարող են օգտակար ու շահեկան ներկայություն ունենալ հայ բնակչության ունեցվածքի թալանի ժամանակ արյունալի բախումները կանխարգելելու և այդ պրոցեսը խաղաղ ու ստեղծարար եղանակով իրականացնելու համար։

Այն, ինչ զգուշացնում էր մի փոքր, բայց շատ խորքային ու համակարգված ուժ, ամբողջապես իրողություն է։ Այն ուժը, որին անպատկառորեն բոյկոտեցին բոլոր լրատվականները, իսկ հասարակությունը պասիվ դիտորդի դերում էր։

.Ռուբեն Վարդանյանը գալիս էր Հայաստանը «Թաթարստան» դարձներ, բայց Ալիևը բռնեց, քանի որ դե Ալիևն անկախ ՀՀ-ի կողմնակից է, ու կապ չունի, որ մեր երկիրը կոչում է «Արևմտյան Ադրբեջան»:

Սփյուռքի համախմբումը, բոլոր ճակատներում իրականացվելիք աշխատանքների ճիշտ ու գրագետ համադրումը, լուրջ ճակատ կարող է ստեղծել նոր վտանգները չեզոքացնելու համար։

Հայաստանի մի հատվածում՝ Արցախում, ցեղասպանությունն ամբողջ թափով շարունակվում է, բնիկ հայ բնակչությունը շտապով գաղթում է՝ ստիպված գաղութարար թշնամուն թողնելով հայրենի հողն ու նրա վրա ստեղծված ազգային ահռելի մշակութային և նյութական ժառանգությունը։ Դեռևս հայտնի չէ, թե քանիսը կկարողանան փրկվել ու ՀՀ հասնել։ Հայտնի չէ, թե ում կկարողանան գերել ու տարիներով պատանդ պահել։ Հայտնի չէ, թե ով զենքը ձեռքին դեռ կմարտնչի ու կընկնի հայ հերոսի մահով՝ հավերժ անանուն մնալով։