Ի՞նչ տեսք են ունենալու պատիժն ու արդարադատությունը, ինչպիսի՞ չգրված ու դեռ ստեղծվելիք օրենքներով

ՄԱՀԱՍՓՅՈՒՌ ԹՇՎԱՌ. ահա սա է լինելու մեր երկիրը զավթած խմբակի պարագլխի մականունը պատմության մեջ։ Բայց ոչ մի մակդիր ի զորու չէ արտացոլելու այն ցավն ու աղետը, որ այս անտոհմ ու անհայենիք ոչինչը բերեց մեր ազգի գլխին։

Ողջ կյանքում լինելով դասալիք` այնքան ատեց Հայոց հաղթանակած բանակը, հայ զինվորի համազգեստը, որ դեռ 2019-ին անմարդկային ծեծի ենթարկեց 27 տարի կյանքը դիրքերում անցկացրած ու անբասիր ծառայած հայ սպային, ով չորս տարի այդպես էլ գիտակցության չգալով` մահացավ վերջերս։

Հետո պատերազմը բերեց մեր Տուն, կորցրեցինք հայրենիք, մեր հազարավոր եղբայրներին։

Զինվորի զորացրվելը դարձրեց երազանք։

Իսկ այսօր նորից եղբայր ենք կորցրել։

Եվ ընդամենը այսպիսի հաղորդագրություն.

«Օգոստոսի 21-ին՝ ժամը 15։30-ի սահմաններում, Ադրբեջանի ԶՈՒ ստորաբաժանումները կրակ են բացել Ախպրաձորի հատվածում տեղակայված հայկական դիրքի ուղղությամբ, որի հետևանքով հրազենային մահացու վիրավորում է ստացել զինծառայող Վանիկ Արամի Ղազարյանը»:

Այսպիսի «պաշտոնական» կցկտուր զեկույց ու վերջ։ Մինչդեռ հայ մարդու համար ամեն մի զինվորը հայրենիք էր։

Այսպիսին էր մեր արժեհամակարգը...

Նորից կարդացեք այս անունը` ՎԱՆԻԿ ԱՐԱՄԻ ՂԱԶԱՐՅԱՆ։

Զինվոր, ով չբացահայտված մեծ արժեք էր, որ պիտի զորացրվեր ու որևէ ասպարեզում սկսեր զարգացնել մեր երկիրը` դառնալով հայի իրական ապագայի կարևոր մասնիկը։

ՈՒ քանի դեռ գոյություն ունի մանկուրտոկրատաիան` անհայրենիքների իշխանությունը, վտանգված ենք բոլորս։

Ի՞նչ չգրված ու դեռ ստեղծվելիք օրենքներով պիտի լինի այն պատիժն ու արդարդատությունը, որից հետո կարողանանք նայել վաղվա սերունդների աչքերին...

Պատասխան չկա:

Հասմիկ ՊՈՂՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ