«Կորած սերունդ» (հատված)

ՈՒ եկավ նա ում սպասում էինք`

փրկիչը նոր ավետումի.

մերժումով եկավ ու հեղափոխությամբ`

առաջնորդի իր փայփայած կերպարով:

Ասաց` սիրում եմ,

շուռ եկավ` ատեց,

աջ ձեռքը մեկնեց` մե՛կ ենք,

ձախով բաժանեց` կես ընդ կես:

Խոսեց լեզուն Բաբելոնի`

ինքներս մեզ չհասկացանք,

ու կիսատ մնաց աշտարակը մեր.

բաճկոնը տեսնում էինք,

շապիկն էր անակնկալ:

ՈՒ պար բռնեց էյֆորիական

մեր շիրիմներին բաց`

մեզ թաղելով ավելի խոր:

Անկատար Ներոն,

Հռոմն այրողի բարդույթով բեռնված`

մեղավորներ փնտրող:

Թերարժության սոսկում.

սոսկ ինքն է, ու չկա` ինչ որ կա:

Ընտրությունն էր մեր պրկված ոգու`

այդչափ ցածր, այդքան նվաստ,

և մենք տեսանք վերջակետ մեր անվան դիմաց:

Հուսիկ ԱՐԱ

Մեկնաբանություններ