Պատվերն իջեցված է: Հայաստանյան գործակալական ցանցը բուռն ալեկոծության մեջ է:

Հայաստանում առաջիկա ամիսների համար կա երկու հստակ ճանապարհ, որոնցից յուրաքանչյուրը ավելի քան իրատեսական է։

Արցախի խորհրադարնի իշխանամետ՝ այսինքն կապիտուլյանտ Նիկոլի անձնական օգտագործման գործիք հանդիսացող Արայիկին սպասարկող մի խումբ երեսփոխաններ երեկ հայտարարությամբ հանդես եկան և կիսաշանտաժային մեթոդներով նախկին նախագահներին պահանջներ էին ներկայացնում:

Իշխանությունը փոխելը մի խնդիր է, նոր իշխանություն ձևավորելը` մեկ այլ խնդիր: ՈՒ իրականում ոչ ոք չի կարող ասել, թե որն է ավելի բարդ խնդիր. եղածը փոխե՞լը, թե՞ նորը ձևավորելը:

Հիմա պետք է մի դառը բան ասեմ, բայց սա իմ գիտակցած ճշմարտությունն է, ու ժամանակը կհաստատի այն:

Հայաստանում են գտնվում Մեծ Բրիտանիայի և Հյուսիսային Իռլանդիայի Միացյալ Թագավորության (ՄԹ)՝ Եվրոպայի հարցերով պետնախարար Լեո Դոքերթին և ԱՄՆ պաշտպանության դեպարտամենտի ներկայացուցիչներ գեներալ-մայոր Քիթ Ֆիլիպսը և Պատրիկ Պրայորը:

Հայոց գլխավոր սինլքորը Արցախի նկատմամբ իր որոճած դավաճանության մասին հիմա ավելի անսքող ու անկաշկանդ է արտահայտվում:

Հրեա բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինի գրած տարօրինակ մտքերի ու Հայաստանում կասկածելի շրջագայությունների մասին ինձ հաճախ են տեղեկացնում մեր շատ հայրենակիցներ, բայց ես գերադասում եմ չարձագանքել այդ տղայի գործունեությանը։ Թեպետ ինքս 2017-2020թթ. ընթացքում շատ օգնել եմ Լապշինին, նրա ձերբակալման ընթացքում օգնել նրա ընտանիքին' հավատալով նրա անմեղությանն ու հայասիրությանը, բայց 2021-ի ամռանը արդեն ինձ համար պարզ էր Լապշինի տեսակն ու նպատակները' փողը բացում է բոլոր դռները։

Այդ ինչպե՞ս եղավ, որ տոտալիտար խորհրդային համակարգում (որը ևս գլոբալիզացիոն տարատեսակ էր) Խորհրդային Հայաստանի կրթական համակարգում ձևավորված

Երբ մենք վեր կանգնենք անձնական շահերի սահմանափակ ընկալումներից, ընդունենք, որ չպետք է թույլ տանք, որ մեր ընչաքաղցությունը բավարարելու գնով մեզ քողարկված կամ բացահայտ պատմություն, մշակույթ, վերջապես վարքագիծ թելադրեն, այնժամ կգիտակցենք, որ մենք կարող ենք ամուր կանգնել սեփական ոտքերի վրա և թելադրել այլոց։ ՈՒստի անհրաժեշտ է մշակել հազարամյակների համար նախատեսված, ամեն մանրուք հաշվարկած անասելի խորքային տեսլական, որն ուղղված կլինի ազգային ինքնության հուսալի երաշխավորմանը։ Իհարկե, կան հրատապ խնդիրներ՝ անվտանգություն ապահովող Արցախի անկախություն, ռազմագերիների շուտափույթ վերադարձ, Հայրենիքի համար զոհվածների և նրանց ծնողների նկատմամբ խորը հարգանքի ձևավորում, պետության ինքնիշխանության վերականգնում և այլն, սակայն ահռելի տառապանքով ձեռք բերվող բոլոր այս մեծ արժեքները կլինեն հեղհեղուկ, նվազ պաշտպանված, քանի դեռ չեն ձևավորվել խորքային հուսալի մթնոլորտ ապահովող հենասյունները։ Դրանց բացակայության դեպքում, միշտ էլ կարող է հայտնվել մեկը, որը ոչ միայն բոլոր այդ արժեքներից գրեթե անարգել կհրաժարվի, այլև խրոխտ կեցվածքով կհիմնավորի, որ դրանք միայն չարիք են։