Եթե սպասում եք, որ ինքնաբերաբար մի սև կարապ է հայտնվելու, ինչպես որ իր գրքում նկարագրել է Նասիմ Թալեբը, ու ձեր համար գործ կանի, Փաշինյանին ու իր խունտան կհեռացնի իշխանությունից, իսկ դուք կմնաք ձեր աթոռներին, ձեր արտասահմանյան ուղևորությունների մեջ և այլն, ապա վատ լուր ունեմ ձեր համար:

Էրդողանի երդմնակալության գնալը, տեղում նվաստացման դրվագները հայ հասարակության մոտ չեն ձևավորում արժանապատվության պոռթկում, վիրավորվելու և որպես քաղաքացի դա արտահայտելու պահանջ։

Եթե Քարվաճառի հանձնումը պատերազմ բերեց Ջերմուկի և Սոտքի գլխին, Բերձորի ու Սև լճի հանձնումը՝ Տեղի, Կոռնիձորի ու Գորիսի գլխին, Իշխանասարի հանձնումը՝ Սիսիանի գլխին, ապա Տիգրանաշենի հանձնումը պատերազմ է բերելու արդեն մայրաքաղաք Երևանի գլխին։

Հայաստանի Երրորդ Հանրապետությունը մահացել է։ Հայաստանի Երրորդ Հանրապետության հիմնադրումը հաղթանակի, արժանապատվության, վեհության, ինքնասիրության, ինքնահարգանքի, հպարտության մասին մեր ճարտարապետության վերջին 35 տարիների ամենավեհ պատումն էր։

Հարցնում եք. -Ինչու՞ համախմբում տեղի չի ունենում, որ հասնենք իշխանափոխության: Շատ պարզ:

Փաշինյան Նիկոլը պնդում է, որ հայ-ադրբեջանական սահմանը պետք է սահմանագծվի ԽՍՀՄ ԶՈՒ ԳՇ-ի 1975 թ. քարտեզներով: Ընդ որում, վերջինս խոստովանում է, որ ենթադրենք՝ 1969 թ., 1975 թ. և մյուս քարտեզների միջև էական տարբերություն չկա: Վերջինս բառացի ասում է, որ «խնդիրը ոչ թե թվականն է այլ պետք է որևէ քարտեզ վերցնել որպես հիմք»:

«Երեկ պատահաբար ծանոթացա մեր տարածաշրջանով մասնագիտացած մի իրանցի գիտնականի հետ, որի սթափ ու կշռադատված մտքերը պարզապես ապշեցրին ու շամփրեցին ինձ։ Չէի սպասում, որ արտասահմանցին կարող է այդչափ լավ պատկերացնել մեր խնդիրները։

«Մայր Հայաստան» վերկուսակցական շարժում: Ինչու՞ է այն պետք:

Հերթական անգամ ապակողմնորոշող և հանրության դեռևս տատանվող հատվածին տրամագծորեն հակառակ ուղղությամբ շեղող մի վարկած է շրջանառվում, որն անձամբ ես խիստ վտանգավոր եմ համարում, եթե չասեմ՝ հանցավոր:

Արցախի անկախության խորհրդանիշերն ու սահմանադրական մարմինները «կեղծ ատրիբուտներ» որակելով և ցինիկորեն դրանք աղբաման նետելու իր տխմար կոչերին զուգահեռ, ադրբեջանական բռնապետը չի մոռանում հիշեցնել, որ՝ «հայկական գյուղերը տեսանելի են ադրբեջանական դիրքերից»: Սա ոչ միայն միջազգային իրավունքի, այլև քաղաքակրթության տարրական նորմերի վրա թքած ունենալու վառ դրսևորում է, ինչը, սակայն, տեղի է ունենում էժան գազ ու նավթ մուրացող միջազգային հանրույթ կոչվածի քար լռության ներքո: