Նովոսիբիրսկի մարզում մեկնարկել են Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության «Кобальт-2024» հատուկ զորավարժությունները։ Ըստ ТАСС գործակալության՝ փորձարկվելու են զենքի, ռազմական տեխնիկայի նոր նմուշներ, անօդաչու թռչող սարքերի կիրառման տակտիկական հնարքներ։ Միջոցառմանը մասնակցում են Ռուսաստանի Դաշնությունը, Բելառուսը, Ղազախստանը, Տաջիկստանը և Ղրղզստանը: Զորավարժություններին Հայաստանը չի մասնակցում։                
 

Հայկական լեռնաշխարհը ծաղկուն դրախտ էր

Հայկական լեռնաշխարհը ծաղկուն դրախտ էր
09.04.2024 | 11:24

Իսրայելը երազում էր հողի մասին, սակայն հողը, որն ստացավ, երազանք չէր:

Հայկական լեռնաշխարհը երազանք էր:

Իսրայելում անապատ էր՝ մոծակներ, քարեր:

Հայկական լեռնաշխարհը ծաղկուն դրախտ էր:

Նրանք պետք է ընտրեին քարերի ու մոծակների միջև: Այնտեղ երկու լիճ կար՝ մեկը մեռյալ, մյուսն էլ չորանում էր: Կար հայտնի գետը, սակայն այնտեղ էլ ջուր չկար:

Հայկական լեռնաշխարհում Վան ու Սևան կար, Եփրատ ու Տիգրիս կար:

Այն ժամանակ ասում էին՝ արևելքում երկու տեսակի երկիր կա՝ նավթային ու սուրբ: Իսրայելցիները իրենց երկիրը բացարձակ սուրբ համարեցին, որովհետև այնտեղ բացարձակ ոչինչ չկար: Նրանք բնության ամենամեծ հարստությունը համարեցին մարդուն, ու մարդը հարստացրեց հողը, ոչ թե հողը՝ մարդկանց:

Մեր հայրենիքը թե որքանով է սուրբ՝ կարիք չկա անդրադառնալ: Թե ինչքան հող կար՝ նույնպես գիտենք: Թե ինչքան էր հնարավոր հարստացնել հողը, ու ինչքան կարող էր հողը հարստացնել մեզ՝ նույնպես գիտենք:

Նրանք ջուր չգտան ու սկսեցին արտադրել:

Մենք մեր ունեցածի հետ ոնց ենք վարվում՝ բոլորս ենք տեսնում:

Նրանք չէին պատերազմել, չունեին ռազմական փորձ ու գեներալներ:

Մենք հինգ հազար տարի միշտ պատերազմել ենք:

Նրանք արձակուրդ գնալը համարեցին ժամանակի իզուր վատնում: Նրանք երազանք ունեին: Նրանք հույս չդրեցին պատմության վրա ու համարեցին, որ պետք է փորձեն պատկերացնել, ոչ թե հիշել:

Իսկ ո՞րն է մեր երազանքը: Ե՞րբ ենք սկսելու ոչ միայն հիշել, այլ գոնե հիշելով պատկերացնել: Որ հանկարծ ստիպված չլինենք ընտրել քարերի ու մոծակների միջև:

Լևոն Բեգլարյան

Դիտվել է՝ 1337

Մեկնաբանություններ