Հետաքրքիր զարգացումներ են։ Մինչ արևմտյան ուժերը իրենց կատարածուներին վճարում ու հրահանգավորում են՝ աշխատել տարածաշրջանից ռուսական բազաները հեռացնելու ուղղությամբ, այսօր, Իսրայելի կողմից Պաղեստինում հիվանդանոցի ռմբակոծման ֆոնին, ուժեղ հակաիսրայելական և հակաամերիկյան ալիք է բարձրանում աշխարհում ու տարածաշրջանում։ Մասնավորապես, Թուրքիայում (և բազմաթիվ այլ երկրներում) ցույցեր են Իսրայելի դեսպանատան դեմ, իսկ ագրեսիվ ամբոխը փորձում է գրոհել Թուրքիայում ամերիկյան ռազմական բազաները։

«Ինքնիշխանությունից և անկախության շարժումից» խոսողը միջազգային հարթակում բողոքում է սեփական ընդդիմությունից, մի բան էլ սեփական ընդդիմությանը մեղադրում կոլաբորացիոնիզմի մեջ։

ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի նիստում Էրդողանը ելույթ ունեցավ, ներկաներին ցուցադրելով Պաղեստինի քարտեզը, որն արտացոլում էր Իսրայելի տարածքային աճը ի հաշիվ պաղեստինյան արաբների տարածքների, պահանջելով դատապարտել Իսրայելին: Անվտանգության խորհրդի նիստը հրավիրվել էր Ռուսաստանի պահանջով: Ռուսական կողմի առաջարկած բանաձևը, որն ընդհանուր խաղաղության մասին էր, մերժվեց:

Ամենավտանգավոր ենթամշակույթը կրթված տխմարների ենթամշակույթն է։

Մեծ պատերազմից հինգ պակաս է, և, ցավոք, սրանում չկա որևէ չափազանցություն: Ավելի վաղ մեր մի շարք հրապարակումներում արդեն իսկ նշել ենք, որ Իսրայելի սադրանքով հոկտեմբերի 7-ին Մերձավոր Արևելքում բռնկված պատերազմը հեռուն գնացող նպատակներ ունի, և այդ նպատակների թվում պատերազմի մեջ Լիբանանին, Սիրիային և Իրանին ներքաշելն է: Հենց Իրանն է ջհուդամասոնների, գլոբալիստների կողմից ղեկավարվող Իսրայելի և ԱՄՆ- ի հիմնական թիրախը:

Միացյալ Նահանգները փորձում է հրահրել երրորդ համաշխարհային պատերազմ, որի մեջ կներքաշեն տասնյակ պետությունների։ Ուկրաինական կոնֆլիկտով չստացվեց, հիմա փորձում են դա անել Մերձավոր Արևելքի միջոցով։

Նախօրեին հայկական տեղեկատվական գրեթե ողջ հարթակը հեղեղված էր ալիևի ֆոտսեսիայով, թե ինչպես էր նա նկարվում Արցախի տարբեր տեսարժան վայրերում և հատ-հատ բարձրացնում ադրբեջանական դրոշը։

Ալիևը Ստեփանակերտում է ադրբեջանական դրոշ բարձրացնում։ Ի պատասխան՝ հայությունը սոցիալական ցանցերում Արցախի դրոշն է տեղադրում։

Չարության ոգին ստեղծում է տարածքային պատերազմներ, կյանքի ու մահվան բուրգերի վրա վերաձևում է նոր աշխարհակարգի քարտեզները, սահմանները, հզորի ու թույլի տեղատվություններով, այն դարձնելով իր առանցքի շուրջ առավել արագորեն պտտվող գլոբուս, գունազարդված նկարներով, ցամաքների և օվկիանոսների բաժանարարությամբ։ Ճշմարտության, արդարության միֆերն անգամ արդեն անզոր են գնահատել , մեկնաբանել նման կործանարար, հարափոփոխ, գլոբալիստական պարտադրված ընթացքը, աշխարհընկալումը, որը չունի մուտքի ու ելքի դռներ, ուր մոլախոտը հաղթում է ծաղկումին։ Ազգերը իրենց ճակատագրական կոդերի տերն են, յուրաքանչյուրը՝ իր լինելիության արդար պահանջներով։ Բայց փոքր ձկները օվկիանոսներում միշտ կուլ են գնում առավել մեծերին։ Նրանց գոյի, պայքարի խնդիրը արհեստածին է և անօգուտ։