Եվ թող շա­տա­նան այս Լույ­սե­րը

«Ի­րա­տե­սի» մեր գոր­ծըն­կեր Համ­լետ Հա­կո­բյա­նի որ­դու՝ Վլա­դի­միր Հա­կո­բյա­նի օ­ջա­խում երկ­րորդ Լույս-բա­լի­կը ծն­վեց: Արևիկ ու­նեին, ՏԱ­ԹԵ­Վ էլ ա­վե­լա­ցավ, և զույգ­վեց Ա­նուշ մայ­րի­կի ու Վլադ հայ­րի­կի, զույգ տա­տիկ-պա­պիկ­նե­րի եր­ջան­կու­թյու­նը, որ նաև մեր եր­ջան­կու­թյունն է: Հա­յի ըն­տա­նի­քում լույս աշ­խարհ ե­կած ա­մեն ե­րե­խա մեր Զին­վոր-տղեր­քի ընդ­հատ­ված կյան­քի շա­րու­նա­կու­թյունն է, մեր լի­նե­լու­թյան հա­վեր­ժող խոր­հուր­դը, հայ գե­նի ան­մա­հու­թյան աստ­վա­ծա­տուր շնոր­հը:

Ձեր լու­սե­ղեն դստ­րիկ­նե­րին Կո­րյուն-եղ­բայր­ներ են պետք, սի­րե­լի Վլա­դի­միր և Ա­նուշ, որ կծն­վեն ար­դեն խա­ղաղ եր­կն­քի տակ, կապ­րեն ան­հոգ ու եր­ջա­նիկ՝ ի լուր աշ­խար­հի ա­վե­տե­լով, որ ՀԱ­ՅԸ կա և ապ­րում է իր հա­զա­րա­մյա պա­պե­նա­կան հո­ղում:
Արևշա­տու­թյուն ձեր ըն­տա­նի­քին, մեր վաղ­վա օր­վա կեր­տող­ներ:

«Ի­րա­տես»