Երեխաների և կանանց իրավունքների պաշտպանության անվան տակ դրամաշնորհ ստացող որքան կառույց ասես կա Հայաստանում։ Երեխայի լավագույն շահի և կնոջ իրավահավասար կարգավիճակի վերաբերյալ որքան ծրագրեր ու նախաձեռնություններ ասես կան։
Իրավապաշտպանությունը վաղուց հարստության աղբյուրի և պետականաքանդ նկրտումների վերածած պսևդոհումանիստները այսօր էլ լուռ են:
Նրանք լռեցին համավարակի և պատերազմի ժամանակ, լռեցին, երբ մարդկանց իրավունքները զանգվածաբար ոտնահարվում և օրինական շահերը բռնաբարվում էին, էլ չեմ խոսում կյանքի իրավունքի մասին։
Լռեցին, երբ հղի կինը մահվան ելքով վրաերթի ենթարկվեց, երբ քաղաքական այլախոհը դատարանում հանգչեց… Անվերջ է այս շարքը:
Արցախը տևական ժամանակ է, ինչ շրջափակված է, իսկ վերջերս՝ նաև լիակատար պաշարված, էթնիկ զտման ու ցեղասպանության
անմիջական սպառնալիքի տակ։
Որևէ մեկից լուր կա՞։ Լուր չկա, որովհետև պատվերը չկա, հրահանգը չկա, շարժառիթն ու մոտիվացիան չկան:
Որովհետև ամեն ինչ համակարգված իր հունով ընթանում է:
Վահե Թորոսյան