Պատմության արդեն վատ համբավ ձեռք բերած դասագրքի շուրջ քննարկումներն ու քննադատություններն այնպիսի ծավալ են ընդունել, որ միայն առողջ բանականություն ու գիտական անաչառություն չունեցող մեկը կշարունակի պնդել, որ այն պետք է թողնել շրջանառության մեջ։ Այս ձևակերպումն առաջին հայացքից շատ կտրուկ կարող է թվալ և նույնիսկ վիրավորական, սակայն ես այդպես չեմ կարծում։ Ինչու՞:
Հայոց մեր օջախներում հիմա ամանորյա եռուզեռ է. տոնածա՛ռ, եփութա՛փ, նախապատրաստվում ենք` կարողացածներիս չափով: Շատերս, անգամ, փորձելու ենք սեփական հասակներիցս ավե՜լ թռչել` վերջին մեր ոսկեղենը լոմբարդ տանելով... որ հարևան-բարեկամներից հետ չմնանք և այլն:
1. Տարածաշրջանում նոր պատերազմ է հասունանում (էպիկենտրոնը՝ Լիբանան), որն անպայման անդրադառնալու է Հարավային Կովկասի վրա։
2. Թուրքիան Ադրբեջանի միջոցով կրկնապատկում է, այսպես կոչված, «Զանգեզուրի միջանցքի» բացման համար դիվանագիտական ու ռազմական ճնշումը։ Իրենց ժամանակացույցով՝ առաջիկա մի քանի ամսվա ընթացքում (մինչև տարեվերջ) պետք է փորձել ստանալ այդ ճանապարհը...