Ադրբեջանի սանձազերծած ագրեսիայի պայմաններում թշնամու ԱԹՍ֊ների վերջին օրերի հարվածների հետևանքով վնասվել են Գեղարքունիքի մարզի Սոթք և Կութի համայնքների միջնակարգ դպրոցները։ Հարվածների ալիքից կոտրվել են ուսումնական հաստատությունների պատուհանների ապակիները, պատերին առաջացել են ճաքեր։

ՀՀ ԿԳՄԱՍ նախարարությունը խորը վշտով տեղեկացնում է, որ հոկտեմբերի 17-ին 70 տարեկանում կյանքից հեռացել է Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի դերասան, ՀՀ վաստակավոր արտիստ Վանիկ Մկրտչյանը: Վանիկ Մկրտչյանը ծնվել է 1950 թ. Արթիկում:

71 տարեկանում կյանքից հեռացել է անվանի լուսանկարիչ, գեղանկարիչ, գրքերի ձևավորող, հայ լուսանկարչության մեծ ջատագով և նվիրյալ Վահան Քոչարը: Վահան Քոչարը ծնվել է 1949 թվականին ականավոր լուսանկարիչ Անդրանիկ Քոչարի ընտանիքում:

Գեղարքունիքի մարզպետ Գնել Սանոսյանի փոխանցմամբ՝ մարզում վնասվել է 40 առանձնատուն և 2 դպրոց՝ Կութ և Սոթք համայնքներում: Մեծ Մասրիկ համայնքում էլ թշնամու անօդաչու թռչող սարքի հարվածից ոչ միայն ամբողջովին տուն է փլուզվել, այլ նաև գազատարն է վնասվել, ինչն էլ հրդեհի բռնկման պատճառ է եղել:

Հայկական գրատպությունն ավելի քան 500 տարվա պատմություն ունի։ Պատմական Արցախի տարածքում առաջին տպարանը բացվել է Շուշիում։ 1823 թ. Շվեյցարիայի Բազել քաղաքի «Աստվածաշնչական քարոզչական ընկերությունը» հաստատվել է Շուշիում՝ իր հետ բերելով տպագրական սարքեր:

Շառլ Ազնավուրի որդին՝ «Ազնավուր» հիմնադրամի համահիմնադիր Նիկոլա Ազնավուրը, նամակ է գրել Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին․

Բա­նաս­տեղծ ԿԱ­ՐԵՆ ՄԱՐԴԱՆՅԱ­ՆԻ (ԳԱՐ­ՄԱՐ) հետ զրու­ցել ենք Ռու­սաս­տա­նի Դաշ­նու­թյու­նում այս օ­րե­րին տի­րող տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րի մա­սին: Կա­րեն Մար­դա­նյանն ապ­րում է Ստավ­րո­պո­լի երկ­րա­մա­սի Ստա­րո­մարևկա գյու­ղում:

Գե­ղան­կա­րիչ ՎԱ­ՀԱՆ ԱՎԱ­ԳՅԱ­ՆԻ ա­նու­նը ծա­նոթ է թերևս միայն հայ հա­սա­րա­կու­թյան այն խա­վին, հիմ­նա­կա­նում՝ նկա­րիչ­նե­րին, ով­քեր առ­նչ­վում են այ­սօր­վա գե­ղան­կա­րի ռու­սա­կան շու­կա­յի հետ, որ­տեղ ժա­մա­նա­կա­կից գրա­ֆի­կա­յի ո­լոր­տում Վա­հան Ա­վա­գյա­նը մեծ հա­մա­րում ու­նի:

Եվ ա­հա մենք հեր­թա­կան ան­գամ քա­ղում ենք մեր գա­հա­վի­ժող բա­րե­վար­քու­թյան պտուղ­նե­րը։ «Ան­կա­խու­թյան հռ­չա­կագ­րի» շե­փո­րու­մից վար­կյան­ներ անց նո­րա­մա­նուկ հայ­կա­կան ան­կախ պե­տա­կա­նու­թյան քա­ղա­քա­կան, հան­րա­յին և մշա­կու­թա­յին ընտ­րա­նին զին­վեց վար­դա­գույն ակ­նո­ցով և ան­տե­սեց հարևան սպան­դա­նոց ա­րյու­նա­պե­տու­թյան, այն է` Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի հե­ռա­հար վտան­գը, բա­վա­րար­վե­լով դի­վա­նա­գի­տա­կան խա­ղար­կում­նե­րով։

Մին­չե­ղեռ­նյան ի­րա­կա­նու­թյու­նը կամ արևմտա­հա­յոց կյան­քի հա­մի­դյան «սու­րի և սո­վի» ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը 20-րդ դա­րաս­կզ­բի պատ­մա­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի ոճ­րա­գոր­ծու­թյան, ին­չու չէ, նաև ոճ­րա­բա­նու­թյան այլ մե­թո­դա­բա­նու­թյուն էր ա­ռա­ջադ­րե­լու: