Պարզվում է, ՔՊ-ական Հայաստանում ոստիկանները ոչ միայն բռնության են ենթարկում, ծեծում քաղաքացիներին, այլև ծխախոտ հանգցնում նրանց դեմքին։

Կամ թուրքերը մեզ, կամ մենք թուրքերին: Երրորդ տարբերակը բացառված է։ Երրորդ տարբերակը անհնար է ու դա հողի համար չէ, դա փողի համար չէ, այլ տեսակի` սա տեսակների պատերազմ է ու սրա վերջը միայն մեկի բացարձակ հաղթանակով է հնարավոր։

Մեր ողբերգությունն այն է, որ մենք, ընտրություն չունենալով, ընտրել ենք վատի ու վատագույնի միջև և արդյունքում ստացել ենք վատթարագույնը։

Այս քարտեզի համար նորագույն զինյալ պայքարի արդյունքում` հատկապես 1973 թվականից սկսած, զոհվել են աննկուն մարտիկներ;

Երբեմն տեսնում ես երիտասարդ մեկին, ով նախարար է, տեղակալ կամ սրանց մամլո խոսնակը, զարմանքից ու նողկանքից քար ես կտրում. ինչպե՞ս կարելի է այսքան երիտասարդ ու այսքան փչացած լինել, ե՞րբ են հասցրել էս չափի ստախոս ու աննամուս դառնալ:

Լավ, ընդունենք, որ ճիշտ եք՝ ժողովուրդը որակական հետընթաց է ապրել։ Կարող եք ժամերով ու տարիներով նկարագրել այդ հետընթացը, դրա պատճառները, հետևանքները։ Բայց ախր կարելի է, չէ՞, դա երկու խոսքով էլ ձևակերպել՝ ժողովուրդը ենթարկվում է ուժեղին։ Կարող եք ասել՝ այդ պահին ուժ ցույց տվողին, առանձնապես բան չի փոխվում։

Մենք մեր կոտրած ձեռքով մեր հայրենիքի վերջին պատառը՝ Արցախից մ նացած պատառիկով, հանձնում ենք թշնամուն և այդ աստվածանարգ ու դժոխքի կրակներում հավերժ այրվելու դատապարտված արարքը նողկալիորեն արդարացնում ենք՝ ասելով՝ որովհետև նախկինները ողջ են, ապրում են, դեռ շնչում են: Որովհետև Ռոբերտ Քոչարյանը՝ որպես շարքային քաղաքացի, քայլում է ցուցարարների հետ, որովհետև Սերժ Սարգսյանի եղբորորդին մասնակցում է երթին: Որովհետև Մստոյի բեղը ծուռ է, դրա համար էլ երկրպագում ենք մեր հայրենիքը թուրքին հանձնողին:

Վերջ տվեք երեխայական խաղիկներին, հիմա էլ, թե՝ Ամերիկան համաձայն չէ, որ ազգային փոքրամասնությունը լքի Ադրբեջանը։

Երբեք ոչ մեկին չեմ մեղադրել նրանցից, ովքեր դեմ էին Սերժ Սարգսյանին։ Ամեն մարդ իրավունք ունի դեմ լինելու։

Մորթապաշտության, անինքնասիրության, տգիտության, ապաշնորհության ու ապիկարության, դիլետանտության ու քծնանքի դրսևորումներ, ինչքան ասես, որ տեսանք ընդամենը մեկ շաբաթում: