Ֆրանցիսկոս պապը՝ քաղաքական գործիչ

Ինչո՞ւ Ֆրանցիսկոս պապը նշանակեց ֆրանցիսկյաններին, որ չեն խոսում արաբերեն, Սուրբ հողում ամենանշանակալից պաշտոններում՝ տարակուսում է Catholic Herald-ը: Մայիսի 20-ին հայր Ֆրանչեսկո Պատոնը դարձավ Սուրբ հողում Վատիկանի ներկայացուցչության նոր կուստոդը: Հետո Ֆրանցիսկոս պապը հայտարարեց, որ հայր Պիեռբատիստա Պիցաբալան, որ վերջին 12 տարին կուստոդն էր, արքեպիսկոպոսական կարգ է ստանում ու նշանակվում է Երուսաղեմի Լատինական պատրիարքության առաքելական վարիչ:

Երուսաղեմի Լատինական պատրիարքությունն ընդգրկում է «Իսրայելը, օկուպացված պաղեստինյան տարածքները, Հորդանանը և Կիպրոսը»: Պատրիարքության հոգևորականների 95%-ը կամ պաղեստինցիներ են, կամ արաբներ: Նրանցից մեկը Catholic Herald-ին ասել է. «Պիցաբալայի նկատմամբ ողջ հարգանքով՝ նրա նշանակումը շոկ էր: Երուսաղեմը Եկեղեցու մայրն է, քրիստոնեության հայրենիքը: Մենք նման չենք մյուս թեմերին»: Նրանք բոլորը հույս ունեին, որ պատրիարք կընտրվի արաբ հոգևորական: Լատինական կաթոլիկ մեկ այլ հոգևորական, բացատրելով հոգևորականների դժգոհությունը, ասել է. «Ինչո՞ւ մենք չենք կարող սեփական պատրիարք ընտրել: Մի՞թե Երուսաղեմը բավականաչափ հասուն չէ, որ ղեկավարի սեփական կազմակերպությունը»: 1970-ական թթ. Երուսաղեմի Լատինական պատրիարքությունը, ինչպես Սուրբ հողի մյուս եկեղեցիները, հատկապես մելկիտները (հույն կաթոլիկներ), լյութերականները և անգլիկանները, խրախուսում էր պաղեստինցիների և մյուս արաբների իրավունքների ու հնարավորությունների ընդլայնումը:

Աշխարհականները ևս սկսեցին ավելի ակտիվորեն մասնակցել եկեղեցու կառավարմանը: Թերևս, հայր Ֆրանչեսկոյի և հայր Պիեռբատիստայի նշանակումը պետք է դիտարկել քաղաքական ենթատեքստով: Հայր Պիեռբատիստայի փոխադրումը արտացոլում է Երուսաղեմում հզոր բանակցողի ներկայության կարևորությունը, որ իսրայելական իշխանությունների հետ բանակցություններ է վարելու քրիստոնեական եկեղեցիների ու մենաստանների վրա հարձակումների հարցերով: Ինչ դրդապատճառներ էլ Հռոմն ունենա, ժամանակը ցույց կտա՝ տեղաշարժ կլինի եկեղեցական-պետական հարաբերություններում և Սուրբ քաղաքում եկեղեցիներն արաբացումից հեռացնելու հարցում:

Հ.Գ. Ֆրանցիսկոս պապը ոչ միայն աղոթում է, նա, իբրև Վատիկան պետության ղեկավար, նաև գործում է և գործում է Երուսաղեմում՝ Սուրբ երկրում, որ Վատիկանի հետ մշտական մրցակցության մեջ է՝ հավատացյալների վրա ունեցած ազդեցության առումով: Եկեղեցիների միավորման իր մեծ նպատակի մեջ՝ Ֆրանցիսկոսը փորձում է պահպանել կաթոլիկության եվրոպական դեմքը, որ հատկապես կարևոր է արաբական աշխարհում, որտեղ ամեն ինչ այնքան երերուն է:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ