Պուտինը ստում է նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ասում է ճշմարտութունը

Կրեմլի տերը կոշտ առճակատման է գնում Բոսֆորի սուլթանի հետ: Թուրքիայի նախագահ Էրդողանին անխնա անկյուն են մղում, նրա հետ՝ ամբողջ ՆԱՏՕ-ն: Հենց դա է Պուտինի բուն նպատակը:
Վլադիմիր Պուտինը նորից հրահանգեց իր քարոզչամեքենային գործել ամբողջ հզորությամբ: Թիրախն այս անգամ Թուրքիան է ու Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիբ Էրդողանը: Պուտինը նրանց մեղադրում է ԻՊ-ի զինյալների հետ նավթի առևտրի մեջ: Այս դեպքում Կրեմլը ստում է, թեպետ ասում ճշմարտությունը: Որ Թուրքիան՝ «չափավոր» իսլամիստ Էրդողանի գլխավորությամբ կասկածելի կապեր ունի ջիհադիստական հրեշի հետ, տեղեկացված ժամանակակից ընթերցողի համար Պոլիշինելի գաղտնիքն է: Մոսկվան հնարավորություն ստացավ այդ «գաղտնիքին» նրբագեղորեն ավելացնել դավադրության տեսությունը, որի համաձայն՝ թուրքական ՀՕՊ-ը խփեց ռուսական ռմբակոծիչը, որ վնասազերծի ԻՊ-ի նավթի փոխադրումը: Բայց կա փաստ, որի մասին Պուտինը լռում է. ԻՊ-ի նավթափոխադրումից ամենամեծ օգուտը ստանում է Ասադը, ում Պուտինն օգնում է պահել իշխանությունը: Սակայն այս փաստերը «խեղդվում են» ռուսական քարոզչության հզոր դղրդոցի մեջ: Պուտինը փայլուն հեռանկարներ ունի՝ Էրդողանին անկյուն քշելու և գուցե նույնիսկ ծնկի բերելու համար: Առավել ևս, որ քարոզչական կրակը Պուտինը համադրում է ցավոտ տնտեսական պատժամիջոցներով: Նա գիտի, որ ավտոկրատ Էրդողանի դիրքերն ավելի ուժեղ են իր դիրքերից, բայց կախված են Թուրքիայի տնտեսական բարեկեցությունից:
Ոչ միայն Ռուսաստանի «արատավորված պատվի» համար վրեժ լուծելու մաչոյական ձգտումն է մոսկովյան ցարին առճակատման մղում ստամբուլյան սուլթանի հետ: Նրանք նման են իրար ինչպես ջրի երկու կաթիլ՝ իրենց կառավարման ձևով: Ի դեմս Թուրքիայի՝ Պուտինն ուշադիր հետևում է ՆԱՏՕ-ի թույլ տեղին: Արևմտյան ալյանսը վաղուց մեծ պրոբլեմներ ունի՝ սեփական արժեքները համադրելու Թուրքիայի կրոնական-ազգայնակական-քաղաքականության հետ: Էրդողանին իր տեղը պետք է ցույց տային, երբ նա բացահայտ արտահայտեց իր ատելությունը Իսրայելի նկատմամբ և սկսեց աջակցել ՀԱՄԱՍ-ին: Իսկ հիմա Արևմուտքը գործ ունի անբարետես դաշնակցի հետ, ում, սեփական շահերից ելնելով, ստիպված է պաշտպանել թշնամական տերության հետ հակամարտության մեջ: Եվ դա այն պահին, երբ արևմտյան երկրները մտադրվել էին այդ տերության հետ համագործակցել Սիրիայի հարցով: Այս պայմաններում ՆԱՏՕ-ն պառակտելու ու թուլացնելու Պուտինի գլոբալ ռազմավարությունը նոր ու վտանգավոր ազդակներ է ստանում:
The Welt, Ռիխարդ ՀԵՐՑԻՆԳԵՐ

The Guardian. Գործերը վատ են
«Նախագահ Պուտինը Դաշնային ժողովին իր ուղերձի մեծ մասը հատկացրեց խոստումներին, որ Թուրքիան երկար է զղջալու իր կործանած ռուսական ռմբակոծիչի համար սիրիաթուրքական սահմանին, և մեղադրանքներին, որ նավթ է վերավաճառում ԻՊ-ին»՝ գրում է The Guardian-ը: Դա դիտարժան ներկայացում էր նախագահից, որ հաշվի առնելով Ղրիմի անեքսիան, ներխուժումը ՈՒկրաինա, միջամտությունը Սիրիայում, զարմացրեց ու տագնապեց աշխարհն իր հանդուգն ու ինքնասածի քաղաքականությամբ: Անկասկած, Պուտինը ձգտում էր ազգայնական արձագանքի Թուրքիայի դեմ իր մեղադրական ճառին, և ստանալու է, բայց եթե Ռուսաստանում կային քաղաքացիներ, որ ուզում էին լսել փաստարկված հաշվետվություն՝ ինչպես են զարգանում ուկրաինական ու սիրիական նախաձեռնությունները, չստացան իրենց ցանկացածը: Վնասները գերազանցում են հաջողությունները: The Guardian-ը հիշեցնում է Ղրիմի ՀԷՑ-երի փլուզումը թաթարների ու նրանց ուկրաինացի կողմնակիցների ձեռքով, որը երկար ժամանակ թերակղզին թողեց առանց լույսի և ավելի բարդացրեց ռուս-ուկրաինական հարաբերությունները: Եթե որևէ ճեղքում չլինի, հաջորդ քայլը կդառնան ռուսական հերթական առևտրական պատժամիջոցները ՈՒկրաինայի դեմ: Եվ այդ ամենը՝ Մինսկի խաղաղ համաձայնագիրը երկու կողմերի չկատարելու համապատկերում: Սիրիայում Ռուսաստանը ԱՄՆ-ի հետքերով բացահայտեց, որ ռազմաօդային ուժերը կախարդական փայտիկ չեն: Թուրքիայի հետ կոնֆլիկտի լույսի տակ Պուտինը, գուցե, յուրացրել է դասը՝ բարեկամանալու համար երկար ժամանակ է պետք, բարեկամին կորցնելու համար մեկ օրն էլ բավական է: Ռուսաստանի նպատակը Սիրիայում իրավիճակը փոխելն էր, փոխարենը նա իր կոպիտ վրիպումներն ավելացրեց մյուսների վրիպումներին:
Սինայի երկնքում ռուս զբոսաշրջիկների զոհվելը պետք է հանգեցներ Սիրիայի ռմբահարումների նպատակահարմարության քննարկումներին, ինչպես եղավ Մեծ Բրիտանիայում: Դեբատներ Ռուսաստանում չեղան: Կորսված չէ շանսը, որ Ռուսաստանը ի վերջո իր ներդրումը կունենա և ՈՒկրաինայի, և Սիրիայի հակամարտությունների հաղթահարման մեջ: Արևմտյան երկրները նույնպես պատասխանատվության իրենց մասն ունեն այս երկու երկրների քաոսի մեջ, բաց մեզ պետք է ավելի հավասարակշիռ և նվազ ռազմաշունչ Ռուսաստան, որպեսզի այս խնդիրները լուծվեն:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. ՌԴ նախագահի ամենամյա ուղերձը Դաշնային ժողովին ներառում էր արտաքին ու ներքին քաղաքականության իր գնահատմամբ հրատապ հարցերը և, ինչպես միշտ, համեմված էր ազգայնական հռետորաբանությամբ, որը լավ արձագանք է գտնում Ռուսաստանում: Թերևս բոլոր երկրների քաղաքացիները սիրում են իրենց նախագահից կամ վարչապետից լսել, որ իրենք հատուկ առաքելություն ունեն աշխարհում ու ընդհանրապես առանձնահատուկ են, որովհետև այդպես է նրանց ստեղծել Աստված, իսկ եթե ոմանք դա չեն հասկանում երկրի վրա, պետք է բացատրել: Եթե ոչ դիվանագիտությամբ, ապա՝ զենքով: Ռուսներն այս կտրվածքով նոր ոչինչ չեն ասում ու անում, նրանք փոփոխական հաջողությամբ կրկնում են իրենցից առաջ հարյուրամյակներով գոյություն ունեցած կայսրությունների անցած ճանապարհը: Գնահատելով Պուտինի ուղերձը Դաշնային ժողովին՝ համաշխարհային մամուլը նշում էր, որ նա ավելի մեծ խնդիր ունի երկրի ներսում՝ տնտեսությունը: Խնդիրը նաև քաղաքական է՝ 2016-ին Ռուսաստանում հերթական խորհրդարանական ընտրություններ են:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ