ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Շոուն շարունակվում է, զինվեք համբերությամբ

Շոուն շարունակվում է,  զինվեք համբերությամբ
28.03.2014 | 00:39

Այն, ինչ բեմականացնում են ոչիշխանական կոչված ուժերը՝ ԲՀԿ առաջնորդությամբ, մեղմ ասած, դուրս է անգամ շոուի ժանրից և, «հաղթահարելով» Դյուրենմաթի հայտնի ասույթը՝ «Քաղաքական թատրոնը, փաստորեն, հաղթեց իմ իրական թատրոնին», սկսել է նոր «եզերքներ» նվաճել: Այնուհանդերձ, փորձենք չկորցնել բանականությունը և կատարվածի ընդերքում քաղաքական նշույլներ գտնել:
Այսպիսով, քաղաքական օրակարգը վերը նշված ուժերի համար հակացուցված է, և նրանք Հայաստանում անելիք չունեն այլևս: Պարզաբանենք` ինչու։
ա) Նրանք տանտերը չեն այլևս Ազատության հրապարակում և վերապահումներով են ընդունվում քաղաքացիական հասարակության, շարժումների կողմից, ինչն իր հերթին նշանակում է`
բ) Մոդերատորը, լինի Քոչարյանը, լինի Ռուսաստանը, ինչպես նաև բուն հասարակությունը, նրանց հետ առանձնապես, եթե չասենք` ոչ մի հույս չի կապում:
գ) Նրանք այլևս անելիք չունեն խորհրդարանում: Եվ որքան էլ Գալուստ Գրիգորիչը «սպառված» համարվի, նախորդ օրը խիստ դիպուկ բնորոշում տվեց վերջիններիս գործունեությանը. գալիս` նույնական ծես են կատարում, գնում` էլի գալիս, նույն ծեսն են կատարում: Ծեսը, անուշտ, առնչվում է վարչապետի աթոռի գրավման «միստիկ» արարողակարգին, քաղաքագիտորեն ձևակերպած` տարբեր հանձնաժողովների ստեղծմանը` ամեն ինչի և ամենքի մասին: Քանզի օֆշորային թեման, որքան էլ ռետինի նման ձգեցին, «ճլտտացրին», բան դուրս չեկավ, սպառվեց: Հացը կար, բայց ահա թատրոնն ուշանում էր, վարչապետի աթոռը Սերժ Սարգսյանը ոչ մի կերպ չէր ազատում հասցեատիրոջ` «թատրոնի ռեժիսորի» համար, ու նո՜ր սցենարներ էին գրվում` նույնքան անտաղանդ, որքան դրանց կատարումն էր:
Վերջին հանձնաժողովական ռանդևուն ընդհանրապես ավարտվեց խոր ֆիասկոյով: Որովհետև ծեսը ոչ միայն հոգնեցրել, այլև հաշվարկի էր ենթարկվել: Սակայն մինչ այդ մեկ միջանկյալ միտք ևս:
դ) Շարունակվող անհամ «շոուից» ոչ այնքան Գալուստ Գրիգորիչն ու վարչապետանոցն են հոգնել, որքան ԲՀԿ-ն: Առավել ստույգ` նրա որոշակի թևը. գործարարներ, լուրջ մտածող մարդիկ, որոնք այսուհետ պահանջում են բաց խաղ, հասկանալի օրակարգ, որովհետև ո՛չ իրենք, ո՛չ էլ Ծառուկյանը փորձադաշտ չեն «որոշների թաքուն նպատակները» իրականացնելու համար:
ե) Ահա և «կոնկուրենտ» ֆիրմայում էլ շատ լավ գիտեն Ծառուկյանի իրական արժեքը, ուժը և նաև` քաղտեխնոլոգիան, որ ամեն ինչից ճվճվալով հոխորտացող ուժին անհրաժեշտ է տեղը դնել` Ծառուկյանի մասին մի քանի նախադասություն բարձրաձայնելով: Ինչն էլ արեց ֆինանսների երիտնախարար Դավիթ Սարգսյանը, որը ԲՀԿ-ի ասածից, երկար «որոնումներից» հետո գտել էր, որ մանր ու միջին ձեռնարկատերերին առաջին վնասը հասել է հենց պարոն Գագիկ Նիկոլայիչից, ով տարեկան յոթ-ութ միլիոն դոլարի շահույթ ունի միայն խաղատնային բիզնեսից:
Խաղատունը` խաղատուն, քաղաքականությունը` քաղաքականություն. իմա` կեսարինը` կեսարին, Աստծունը` Աստծուն, բայց ասենք, որ խոսել է ընդամենը ֆինանսների նախարարը, որն էլ իր հերթին սիրում է «մեծանալ» ու ընդամենը «դուռակի» խաղալ:
Բա «մեծերն» ինչե՜ր կխաղան, եթե պետք լինի:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1442

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ