Նոր կառավարության աճող հետաքրքրությունը երկրի հանքահումքային հնարավորությունների և դրանց արդյունավետ շահագործման նկատմամբ ստիպեց ինձ անդրադառնալ հողում թաղած հին ծրագրերին: Հնարավորինս համառոտ կփորձեմ ներկայացնել ՀՀ ոչ մետաղական օգտակար հանածոների շահագործման բացարձակ առավելությունը մետաղական հանածոների նկատմամբ:
Հայտնի է, որ ՀՀ տարածքի 2/3 մասից ավելին զբաղեցնում են հրաբխային և մագմատիկ (խորքային) ծագման ապարները, որոնք ավանդաբար համարվում են հայ ժողովրդի դժբախտության պատճառներից մեկը, քանի որ նվազեցնում են հողագործության համար նախատեսված պիտանի տարածքները: Նյութը, կարծում եմ, կցրի այդ պատրանքը, ինչպես նաև նավթ և գազ գտնելու ապարդյուն հույսերը, որոնք շեղում են մեզ մեր ոտքերի տակ եղած գանձը տեսնելուց:
Մի քանի համեմատական արձանագրումներ:
1 տոննայի հաշվով ՀՀ մետաղական հանքավայրերից կորզվում է 7-10 կգ պղինձ, 0,5 կգ մոլիբդեն, 4, առավելագույնը` 10 գ ոսկի: Ոչ մետաղական հանածոների հանքաքարն օգտագործվում է ամբողջությամբ՝ առանց թափոնների և բնապահպանական վնասների: Արդյունահանվում է ամենաէժան՝ բաց եղանակով: Մետաղական հանածոները հիմնականում արդյունահանվում են բավականաչափ թանկ՝ փակ եղանակով, ստեղծում են բազմաթիվ բնապահպանական խնդիրներ, և վերջապես նրանց պաշարները խիստ սահմանափակ են: Ներկայիս բարբարոսական շահագործումը (հատկապես ազնիվ մետաղների դեպքում) մի քանի տասնյակ տարի անց հետագա սերունդներին ոչինչ չի թողնի բացի պոչամբարներից, աղտոտված գետերից և ամայացված տարածքներից:
Նկարագրեմ միայն ոսկու հանքարդյունաբերության գործընթացները և այն ծիծաղելի գումարները, որոնք ստացվում են նման ծավալի աշխատանքներ կատարելուց: Օրինակ, Սոտքի հանքավայրից արդյունահանված հանքաքարը տեղափոխվում է 200 կիլոմետր և ավելի հեռավորության վրա գտնվող Արարատի ոսկու կորզման գործարան, որտեղ չորացվում, փշրվում և մանրացվում է, ապա թունաքիմիկատների օգնությամբ ստացված խտանյութը ուղարկվում է հանրապետությունից դուրս ազնիվ մետաղներ ստանալու համար: Եթե որպես հիմք ընդունենք միջինը 1 տոննա հանքաքարից 7 գրամ ոսկու ստացումը և միջազգային շուկայում ոսկու գնի 1 գրամի 10-12 ԱՄՆ դոլար արժեքը, ապա այդպիսի հսկայածավալ և վնասաբեր գործողությունների արդյունքում ստացվում է ընդամենը 70-75 դոլար արժողությամբ վերջնական ապրանք: Ինչպես ասում ե` լեռը երկնեց, մուկ ծնեց:
Ինչպես նշեցի՝ ՀՀ տարածքի մեծ մասը ոչ մետաղական օգտակար հանածոների հանքեր են: Դրանք դասակարգենք ըստ խմբերի.
1. Բենթոնիտային, գլաուկոնիտային և հրակայուն կավեր, ցեոլիտներ, դիատոմիտներ, պեռլիտներ, տուֆեր, պեմզաներ:
2. Գունավոր և կիսաթանկարժեք քարեր (ագաթ, հասպիս, օբսիդիան, վիմատիպ քարեր և այլն)։
3. Գրանիտ, բազալտ, մարմար, դոլոմիտ, տրավերտին և այլն:
4. Հանքային և քաղցրահամ ջրեր:
Կանդրադառնամ միայն առաջին խմբի պաշարների ծավալներին, մշակման տեխնոլոգիաներին և նրանցից ստացվող արտադրատեսակների՝ միկրոնային մակարդակի մանրությամբ տեսակավորված փոշեհատիկների շահութաբերությանը: Այդ խմբին պատկանող բոլոր հանքատեսակները մշակվում են միևնույն՝ ամենահասարակ, էժան և էկոլոգիապես անվտանգ տեխնոլոգիական սխեմաներով:
1-ին փուլ՝ փշրում, 2-րդ փուլ՝ չորացում, 3-րդ փուլ՝ միկրոնային չափերի նուրբ մանրացում, 4-րդ փուլ` տեսակավորում ըստ մանրահատիկների մեծության (սեպարացիա), 5-րդ փուլ՝ փաթեթավորում: Փոշու արտանետումներից խուսափելու համար նման արտադրությունը իրականացվում է կամ փակ համակարգով, կամ բարձր արդյունավետություն ունեցող փոշեորսիչ սարքերով: Պեռլիտների մշակման պարագայում ավելանում է փքեցման համար նախատեսված վառարան: Նման տեխնոլոգիական սխեմա ՀՀ-ում կիրառվում է մասնավորապես Իջևանի «Բենթոնիտ» կոմբինատում: Եթե հիմք ընդունենք վերջինիս տվյալները, (որտեղ ժամանակին աշխատել եմ որպես կոմերցիոն տնօրեն)՝ 1 տոննա բենթոփոշու ստացման ինքնարժեքը մոտ 30 դոլար է: Այս գնին ավելացնենք սեպարացիայի, տրանսպորտի և այլ ծախսեր: Թե զտափոշիների ստացման, թե ոսկու կորզման տեխնոլոգիական երեք պրոցեսներ (փշրում, չորացում, մանրացում) համընկնում են: Մի դեպքում ավելանում է սեպարացիան, մյուս դեպքում` թունաքիմիկատները: Այդ պրոցեսները գնային առումով գրեթե հավասարազոր են: Հետևաբար մետաղական և ոչ մետաղական արտադրատեսակների ինքնարժեքը դիտարկում ենք 50 ԱՄՆ դոլար:
Միջազգային շուկայում ոչ մետաղական հանքաքարերից ստացված փոշիների գինը 1 տոննայի համար տատանվում է 300-500 ԱՄՆ դոլարի սահմանում՝ կախված մանրահատիկների տեսակավորումից և հանքատեսակից: Արդյունքում ունենում ենք 500-900 % պոտենցիալ եկամտաբերությամբ վերջնարտադրատեսակներ: Բենթոնիտներից, ցեոլիտներից, պեռլիտներից, դիատոմիտներից, տուֆաթափոններից, տուֆախճերից և պեմզաներից ստացվող տեսակավորված փոշիները օգտագործվում են նավթագազարդյունահանության, նավթավերամշակման, քիմիական, մետալուրգիական, մեքենաշինական, շինարարական, ատոմական, գյուղատնտեսական, և բազմաթիվ այլ բնագավառներում որպես զտափոշիներ, կլանիչներ, կատալիզատորներ, մեկուսիչներ, հղկանյութեր և այլն:
Միայն առաջին խմբի ոչ մետաղական հանքաքարերից ստացված մանրահատիկային վերջնարտադրանքների շահութաբերությունը առնվազն 15 անգամ կգերազանցի ոսկու արդյունահանման շահութաբերությանը, եթե նույնիսկ վերջինս լինի 40 %:
Բենթոնիտների և ցեոլիտների փոշիները օգտագործվում են նաև դեղագործության և կոսմետոլոգիայի մեջ՝ վաճառվելով աստղաբաշխական գներով: Օրինակ՝ամերիկյան արտադրության «Սիլիցեա» պրեպարատը հաբի տեսքով բենթոնիտային կավ է: 1 տուփը կշռում է 20 գ, և վաճառվում 6 դոլարով: Ցեոլիտների 100-գրամանոց փաթեթը վաճառվում է 10,9 դոլարով, 500-գրամանոց փաթեթը` 36,2 դոլարով, 1000-գրամանոց փաթեթը` 58,2 դոլարով: Փաստերը վերցված են ամերիկյան «Ալդրիչ քիմիական ընկերության» կատալոգներից:
Տեղական շուկայում գրեթե արհամարհված են բենթոնիտի, գլաուկոնիտի և ցեոլիտի ապացուցված գերազանց հատկությունները անասնապահության (հավելակերերի և հատիկավորված կերերի պատրաստում) և հողագործության (մշակաբույսերի աճի խթանում, կարբամիդային պարարտանյութերի արտադրություն, աղակալված հողերի վերականգնում) ոլորտներում:
Պեռլիտը մեզ մոտ օգտագործվում է որպես բետոնի էժան լցանյութ: Դա այն պարագայում, երբ ամերիկյան «Դիկոլիտ» գործարանը, գնելով «Արագածպեռլիտ» ձեռնարկության բաժնետոմսերի լրիվ փաթեթը 1,4 մլն դոլլարով՝ 1 տ կիսաֆաբրիկատ հումքի համար վճարելով 16 դոլար, արտահանելուց և մշակելուց հետո Լոնդոնի բորսայում պեռլիտի զտափոշին վաճառում է 1020 ԱՄՆ դոլարով: Նմանատիպ հուսահատ վիճակ է նաև մնացած հանքատեսակների գծով:
Վերոհիշյալ հանքատեսակների պիտանիությունը և բարձր որակը բազմիցս ապացուցվել են խորհրդային, արտասահմանյան և հայ մասնագետների կողմից: Մանրահատիկների ճիշտ հարաբերակցություննները պահպանելու պարագայում մենք կունենանք որակյալ արտադրանք, որի պահանջարկը արտերկրում հսկայական է: Կարծում եմ` միայն ռազմավարական դաշնակից Ռուսաստանի Դաշնությունը և բարեկամ Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը բավական են մեծ և հուսալի իրացման շուկաներ ունենալու համար:
Այժմ ծավալների մասին.
Բենթոնիտային կավերի պաշարները գնահատվում են ավելի քան 500 մլն տոննա (Սարիգյուղի, Նոյեմբերյանի և այլ հանքեր), հաստատված պաշարները՝ մոտ 60 մլն: Ավելորդ չէ նշել, որ այս հանքատեսակի արդյունահանման համար խորհրդային տարիներին Աղստևի հովտում կառուցվել է դժվարանցանելի լեռներով անցնող երկաթուղի և տարեկան արտահանվել է մոտ 500 հազ. տոննա բենթոփոշի:
Ցեոլիտների պաշարները (Նոյեմբերյանի հանքեր և այլն) գնահատվում են 600 մլն տոննա, իսկ հաստատված պաշարները՝ 13 մլն:
Պեռլիտների պաշարները (Արագածի, Ջրաբերի հանքեր և այլն) կազմում են մոտ 1 մլրդ խմ, իսկ հաստատված պաշարները՝ 151 մլն: Դիատոմիտների պաշարները մոտ 500 մլն խորանարդ մետր են:
Եթե մոտավոր հաշվարկի համար ընդունենք տարեկան 50 հազար տոննա արդյունահանումը, ապա բենթոնիտի պաշարները կհերիքեն՝ 10000 տարի, ցեոլիտինը՝ 12000: 100 հազ. խմ արդյունահանելու համար դիատոմիտի պաշարները կբավականացնեն 5000 տարի, պեռլիտներինը՝ 1000: Այս ցանկին ավելացնենք տուֆաթափոնները, տուֆախճերը և պեմզաները, որոնց պաշարները ևս նշանակալի են:
2-րդ փուլը ենթադրում է արդեն եղած որակյալ փոշիների հենքի վրա առավել շահութաբեր վերջնարտադրանքի ստացումը: Այդպիսի վերջնարտադրանքը մի քանի անգամ գերազանցում է առնվազն հնգապատիկ շահութաբերություն ունեցող զտափոշիների արտադրությանը: Մասնավորապես բենթոնիտներից կարելի է ստանալ 30, պեռլիտներից՝ 110, դիատոմիտներից՝ 15, ցեոլիտներից` 100 և ավելի վերջնարտադրանք: Այդպիսի արտադրատեսակների ստացման տեխնոլոգիաներից շատերը գտնվում են խորհրդային տարիներին ստեղծված և այժմ պարապուրդի մատնված քարերի և սիլիկատների գիտահետազոտական ինստիտուտի փոշեպատ դարակներում: Նորագույն տեխնոլոգիաները և հայ մարդու ստեղծագործական միտքը անսահման հնարավորություններ են բացում նոր մենաշնորհային արտադրատեսակների ստեղծման և հայկական նոր բրենդների համար:
Նամակս չերկարացնելու նպատակով չեմ անդրադառնա նանոտեխնոլոգիաներով արտադրվող փոշիներին, ինչպես նաև ակտիվացրած բենթոնիտներին և ցեոլիտներին, որոնց գինը համաշխարհային շուկայում մի քանի տասնյակ հազար դոլար է 1 տոննայի դիմաց: Շահութաբեր են նաև այս ակնարկից դուրս մնացած 3 տիպի ոչ մետաղական հանքաքարերի արդյունահանումը և մշակումը:
Եզրակացություն. ՀՀ արդյունաբերությունը պետք է վերակողմնորոշել դեպի գիտատար և գերշահութաբեր վերջնարտադրանքի արտադրություն:
Այսպիսի ծրագրերը չեն կարող իրականություն դառնալ, եթե չլինեն կառավարության աջակցությունն ու մասնակցությունը:
Ձեզ նամակ գրելու ժամանակ հեռուստաեթերից լսեցի, որ ՀՀ նախագահն առաջարկում է հարթակ բացել այսօրինակ խնդիրների քննարկման համար: Նման հարթակները շատ ճիշտ գաղափար են և կօգնեն մեզ արագ ինքնակազմակերպվել, ուստի որոշեցի նամակիս բովանդակությունն ուղարկել նաև ՀՀ նախագահին:
Տարիներ շարունակ տարբեր եղանակներով փորձել եմ ընթացք տալ այս հարցերին, սակայն ապարդյուն: Այդ պատճառով շահագրգիռ եմ ներկա լինելու քննարկումներին և հետագա աշխատանքներին:
Մի քանի տողով ուզում եմ Ձեզ փոխանցել իմ մտահոգությունն ու առաջարկը այլ թեմայի վերաբերյալ: Հայաստանի Հանրապետությունը 2019-ին պետք է մոտ 700 մլն դոլարի, իսկ 2020-ին 1 մլրդ 370 մլն դոլարի պարտք վերադարձնի միջազգային ֆինանսական կազմակերպություններին, այն պարագայում, երբ երկրի ՀՆԱ-ն 2,5 մլրդ դոլար է, իսկ մենք գտնվում ենք պատերազմի վերսկսման ամենօրյա վտանգի առաջ:
Հարգանքներով՝
Սամվել ՍԵՐԳՈՅԱՆ
Հ. Գ. Սույն նամակը ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին ուղղվել է 18.06.2018-ին և որևէ արձագանքի չի արժանացել։