ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Վետերաններին չհանդիպեցի` փոխարենը ստացվեց այսպիսի նյութ

Վետերաններին չհանդիպեցի` փոխարենը ստացվեց այսպիսի նյութ
09.05.2013 | 17:26

Ամեն տարի այս օրը մայրաքաղաքի զբոսայգիները լեփ-լեցուն են Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակիցներով և ոչ միայն:

Այս տարի, սովորության համաձայն, որոշեցի դուրս գալ, շրջել ինձ հարազատ «Կոմայգում», զրույցի բռնվել իրենց արյան գնով մեր երկրի խաղաղությունն ապահոված ալեզարդ ծերակույտի հետ:
Զարմացա, երբ զբոսայգում (Գ. Սունդուկյանի անվան թատրոնի հարակից այգում), նստարանների վրա, չհանդիպեցի վետերան-պապիկներին, ովքեր անքուն գիշեր անցկացնելուց հետո, բոլորից վաղ էին դուրս գալիս զբոսայգի` զուգված-զարդարված, կոստյում-փողկապ կապած, մեդալները կրծքներին շարած: Նրանք հավաքվում էին որևէ ծառի տակ և հիշողությունների գիրկն ընկնում:
Կոմայգին առաջվանը չէր, ինչպիսին սովոր էի տեսնել այս օրը. դե իհարկե ամեն ինչ նույնն էր, բացի պապիկներից: Ոգևորությունս սառեց, բայց մոտեցա առաջին հանդիպած տարեց մարդուն և հարցուփորձ արեցի. «Այս տարի չկան, չգիտեմ, երևի անձրևն է պատճառը, կամ մոնումենտ են բարձրացել...Ամեն տարի այս օրը մոնումենտ բարձրացողը բարձրանում է, չբարձրացողն էլ պարտադիր այստեղ է լինում...չգիտեմ թե ուր են»: Մեկ ուրիշն էլ ասաց, որ այգու մյուս հատվածում` մանկական զբոսայգում, հաստատ կգտնեմ նրանց: ՈՒղևորվեցի դեպի մանկական զբոսայգի, սակայն այստեղ էլ «մարդ» չկար, բացի մի երկու տեղ իրար գրկած սիրահարներից և միմյանց գլխի հավաքված «բլոտ» ու նարդի խաղացող տարեցներից: Հա, մեկ էլ ասֆալտի վրա մանկական ավտոմեքենաների գլուխ տանող գռռոցից:
Այ քեզ բա՜ն: Մի՞թե այս տարի բոլորը մի մարդու պես ձեն-ձենի տվել, մոնումենտ են բարձրացել: Այդուհանդերձ, շարունակեցի որոնումներս և, անցնելով ինձ ծանոթ ծառուղիների միջով, ուղղվեցի դեպի Հանրապետության Հրապարակ: Մինչ հրապարակ հասնելը, պետք է անցնեի Վ.Սարգսյանի փողոցին հարող երկու փոքրիկ անցումներով, որոնց էլ, թարսի պես, լուսակիրները չէին աշխատում: Սպասեցի երկար, մինչև ավտոմեքենաների շարժը դադարեց ու հասցրեցի տեղը տեղին նյարդայնանալ: Հասա հրապարակ, ոչ մի տոնական տեսք ու տրամադրություն, ոչ, գոնե, պաստառներ,փուչիկներ...թե՞, թվարկածս, գուցե մոդայից դո՞ւրս են արդեն, միգուցե ե՞ս եմ մոդայից հետ մնացել...Ինչևէ, Հրապարակն էլ էր «դատարկ»: Հանկարծ հիշեցի, որ մայիսի 9-ին, մեր թանկագին հերոս-պապիկները Երկաթուղային կայարանի մերձակա հրապարակում են շատ հավաքվում, լուսանկարվում, և ճանապարհ ընկա դեպի այնտեղ: Անցնելով «Սասունցի Դավիթ» կայարանի գետանցումի երկայնքով, (որտեղ, ի դեպ, ներկա դրությամբ շինարարական աշխատանքններ է տարվում), շնչելով փոշեխառն օդը, մի կերպ շրջանցելով գետնին կուտակված շինարարական աղբը, որի հենց կողքին վաճառվում է պոնչիկ, պերաշկի, խաչապուրի, դուրս եկա դեպի լույս և խո՜րը մաքուր օդ կուլ տվեցի...Դե, իսկ նպատակը, որի համար այս «տառապանքի» միջով անցա` այդպես էլ չիրականացավ: Այստեղի վետերանները նույնպես, ամենայն հավանականությամբ, գնացել էին մոնումենտ:
Հայրենական Մեծ պատերազմի մասնակիցներից և ոչ մեկին չտեսա, բայց փոխարենը ստացվեց այ այսպիսի նյութ:

Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ

Հ.Գ.- Խելացի մեկը ինձ կարող է հարցնել`ավելի լավ չէ՞ր Մոնումենտ գնալ, քան թե` ամբողջ քաղաքը ոտքի տակ տալ: Գուցեև` այո: Անկեղծ` ինքս էլ չգիտեմ, թե ինչու էի ուզում հենց զբոսայգում զբոսնող պապիկներին հանդիպել: Ռոմանտիկ զգացողությունն էր անշուշտ պատճառը...

Դիտվել է՝ 2360

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

v class="post-type-1">

«Իրատես» թերթի արխիվից

«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ
«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը