Տեսնելով երկրում տիրող էսօրվա մառազմ (ավելի շատ՝ շվայտ) իրավիճակը՝ անկախ ինձանից հիշում եմ 1920 թիվը․ էն ժամանակ էլ էր նույնը. թուրքը շարժվում էր Կարս, մի ոտքով մտնում Ալեքսանդրապոլ, զուգահեռաբար Երևանում պարբերաբար ինչ-որ տոնակատարությունների մեջ էին ու հա բանկետներ էին անում՝հարբում, ցխվում: Անընդհատ տոնում էին ու սինխրոն տարածք կորցնում՝ նույն անտարբերությունը, ոնց որ էսօր։

Ընդամենը ամիսներ առաջ ԱՄՆ-ը ռուս-ուկրաինական պատերազմի մասով ՈՒկրաինային ասում էր՝ կօգնենք ձեզ այնքան, ինչքան դա տևի՝ դրա անհրաժեշտությունը լինի (բառացի՝ as long as it takes).

Վերջին անկախ թագավորի զինանշանները հենց այնպես չեն գողացել:

2009-ից սկսած՝ խիստ արևմտամետ ՀԿ-ական աշխատակիցների մի մեծ խումբ առավոտից երեկո, տարբեր իշխանավորների աջակցությամբ, գիտությամբ, թողտվությամբ ու իմացությամբ, հայ հասարակությանը «պատրաստում էին խաղաղության»` դրա մասին միջազգային մամուլում հոդվածներ տպելով և ուղեղների լվացման սեմինարներ կազմակերպելով:

Տավուշի մարզի հանրակրթական 76 դպրոցներում ընդհանուր առմամբ աշխատում է 1830 ուսուցիչ և ուսուցչի օգնական։

Ընտանեական թերթը ծանր է տարել Artak Zakaryan-ի գրառումը առ այն, որ «Մեր պետությունն այժմ գտնվում է պատմական այնպիսի կրախի առջև, որին անհրաժեշտ է միայն համազգային նոր զարթոնք, վերածնունդ, ռևանշ: Այլապես բախտորոշ գեոպոլիտիկ քամիները խորտակման են տանելու հայկական պետականության նավակը (Սերժ Սարգսյանի թողած ինքնավստահ զարգացող երկրից վերածվել ենք բախտի քմահաճույքով ալեկոծ ճոճվող ու այս ու այնկողմ բախվող նավակի)», և փորձել ինչ-որ անիմաստ հակադարձումներ անել...

Կապիտուլյացիայի ակտով Երրորդ Հանրապետության շռնդալից փլուզումը, կարծես թե, բոլոր գանգատուփերին չի հասել։

Հինգ տարի առաջ ուրախ ու անհոգ կանգնած էի Արևմտյան Աֆրիկայի հնագույն բնակատեղի` Լիքսուսի (Lixus) ավերակների վրա, ուր Աֆրիկան բացահայտող առաջին փյունիկացիները հիմնել էին բնակավայր։ Մտածում էի, որ ամեն ինչ կարգին է հայրենիքում, իսկ մեր խնդիրն է վերականգնել քաղաքակրթությունների հաղորդակցիչի երբեմնի ազգային առաքելությունը։

ՈՒրեմն, ԵՊՀ-ին կից տարածքն արդեն վճարովի ավտոկայանատեղի է: Այնտեղ ժամը 15:00-ից մինչև 08:00-ն որոշակի գումարի դիմաց կարող է կայանվել ցանկացած ավտոմեքենա:

Թվում է, թե ամենամեծ աղետն արդեն կատարվել է, և կարելի է զբաղվել առօրյայով՝ քաղաքականությունից մինչև հանգստի պլանավորում։