Պարտադիր կուտակայինի պայքարը դեռ չի ավարտվել, մթերքի գները օր-օրի բարձրանում են, գազի գինը, հավանական է, կրկին կբարձրանա, որին կարող են հետևել էլեկտրաէներգիայի և տրանսպորտային ուղեվարձերի թանկացումները: Եթե սրան գումարենք և վերջին երկու օրերին ցրտահարության հետևանքով տուժած գյուղացիների փաստը, ապա պատկերը ավելի հուսահատեցնող կդառնա առաջիկա ամիսների կտրվածքով: Այս ամենի ֆոնին ոչ իշխանական ուժերը մտմտում են կառավարությանն անվստահություն հայտնելու հարցը: Ի՞նչ է տալու այդ անվստահության ակտը ժողովրդին: Որպես կանոն, նման քաղաքական ակցիաները դրանք իրականացնող ուժերին հասարակության ընկալումների մեջ որպես ընդդիմադիր պահելու խնդիր են լուծում` մինչև հաջորդ ընտրություններ: Նույնն է լինելու և կառավարությանը անվստահություն հայտնելու պարագայում: Մինչև 2017-ի խորհրդարանական ընտրություններ դեռ երեք տարի կա: Կրակը թեժ պետք է պահել, որ հիշողությունը արթուն մնա: Սա է, հավանաբար, ոչիշխանականների սկզբունքը: Ի վերջո, նրանք էլ իրենց գոյությունն արդարացնելու իրավունքն ունեն, չէ՞:
Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ