Էն ախմախ Զելենսկին Նիկոլի չափ էլ չկա, դրել Ռուսաստանի հետ կռիվներ է տալիս, զոհեր ու ավերածություններ...

Ադրբեջանական քարոզչամեքենան, Հայաստանի անկախացումից հետո, բացի Ադրբեջանին զիջումների կողմնակից Լևոն Տեր-Պետրոսյանից, Հայաստանի ոչ մի ղեկավարի չի գովել, հիմա ամբողջ օրը Նիկո Փաշինյանին գովաբանում է: Այդ քարոզչամեքենան վիրավորում է «Տավուշը՝ հանուն հայրենիքի» շարժման առաջնորդ Բագրատ Սրբազանին։ Նույն կերպ է վարվում նաև Հայաստանի իշխանության քարոզչամեքենան՝ գովաբանում է Նիկոլ Փաշինյանին, վարկաբեկում Բագրատ Սրբազանին:

Թագավոր լինելն այդքան էլ լավ չէ, քանզի` երբ շուրջբոլորդ պեշկաներ են, դա չի նշանակում, որ դու թագավոր ես:

Բա թէ սահմանազատման օգնությամբ մենք խուսափեցինք սահմանային բախումներից։

Պատերազմից հետո Հայաստանում առաջացել է «ճգնաժամային գիտակցություն»։ Սա պատերազմում ունեցած ծանր կորուստների հարուցած հետևանքն է։ Այդպիսին է եղել ծանր պատերազմների արդյունքն ամենուր և բոլոր ժամանակներում...

Կրկին նույն իրողությունն է, ինչ եղավ Աղավնոյում, Բերձորում և Արցախի շատ ու շատ այլ բնակավայրերում։ Մարդկանց հանում են իրենց տներից, խլում տասնամյակների ընթացքում ստեղծածն ու տալիս թշնամուն...

Ինչպես խուսափել խայծից կամ, ժողովրդական լեզվով ասած, «կուտը չուտել»։ Ահա մի կարևոր հարց, որի մասին չի խոսվում և անտեսված է։ Սիրելիներս, այս հարցը արժեր քննարկել մեր հավաքական ինքնության տեսանկյունից աստվածային լույսի ներքո, սակայն չբարդացնելու համար խոսենք քաղաքական ու ժողովրդական լեզվով...

Այսօր (մայիսի 22-irates.am) կարևոր օր էր, բայց այդպես էլ չստացվեց շուտ մտնել իմ ֆեյսբուքյան էջը, որի համար ներողություն եմ խնդրում ընկերներիցս։ Թեև համոզված եմ, որ ֆեյսբուքն հագեցած պիտի լինի Շառլ Ազնավուրով՝ մարդ, որը համաշխարհային ճանաչում ուներ, և որի կորուստն աշխարհն էր սգում։

Բագրատ սրբազանին հաջողվել է ամենակարևորը` դառնալ իշխանությունների քննարկման թիվ մեկ խնդիրը։ ԱԺ-ում ամենաքննարկվող անձը Սրբազանն էր...

Նորվեգիան, Իռլանդիան և Իսպանիան էլ ճանաչեցին Պաղեստինի անկախությունը։ Իսկ ո՞ւր է Հայաստանը: