Մինչ ՈՒկրաինայից ամեն օր բղավում են սպառազինության մատակարարման պատճառով իրենց խնդիրների մասին, Արևմուտքն իր հարցերն է լուծում` սեփական քաղաքացիների բարօրությունը բերելով առաջին պլան։ Եվ դա բնական է. յուրաքանչյուր պետության առաջին և ֆունդամենտալ պարտականությունը նախ սեփական ժողովրդի բարօրության մասին մտածելն է (Հայաստանի ներկայիս պետական մտածելակերպը ասվածի հետ աղերս չունի):
Նիկոլական իշխանությունը ձևաավորվել է և պահվում է ստերի միջոցով։ Այդ ստերի մի մասն «անշառ» են, այսինքն՝ վերաբերում են արագաչափերին, գազի գներին, թալանի դեմ պայքարին և այլն։ Արեցին իրենց ասածների հակառակը, և իրենք են դարձել թալանչիներ, բայց դա կես դժբախտությունն է...
Ադրբեջանի ԱԳՆ հայտատարել է. «Վաշինգտոնի և Բրյուսելի բացահայտ հայանպաստ հանրային դիրքորոշումը, Հայաստանում ռևանշիստական տրամադրությունների ֆոնին, կարող է վտանգավոր պատրանք ստեղծել Հայաստանում, որ ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ը կաջակցեն նրան Ադրբեջանի դեմ հաջորդ հնարավոր սադրանքներում։ Այս դեպքում ԵՄ-ը և ԱՄՆ-ը կիսելու են պատասխանատվությունը Հայաստանի ցանկացած ապակայունացնող գործողության համար» ։
Պասիոնարության կամ մարդու զոհողության գնալու պատրաստակամության աստիճանը, մարդկային այլ հատկությունները կորցնելու նման, ունի չվերադարձի կամ բեկման կետ (point of no return, tipping point, точка невозврата, переломный момент):
Եթե սիստեմային կայունության տեսանկյունից նայում ենք մարդկության պատմությանը, ապա ամեն մի կոնկրետ պատմական ժամանակաշրջանում կարելի է տեսնել պետությունների, պետական տիպի միավորումների ու երկրների բաշխումը ըստ կայունության, որը ձգվում է բացարձակ կայուններից ու իրավիճակի տերերից մինչև հարաբերական կայուն, կիսակայուն ու բացահայտորեն անկայուն երկրները...
Ռուսաստանի հատուկ ռազմական գործողությունը շուտով անցում կկատարի որակապես նոր փուլի, ՌԴ-ի դեմ իր թշնամիների պատերազմը՝ նույնպես… Աշխարհում ավելի մեծ փորձություններ են սպասվում, քան եղել են մինչ այժմ: Հայաստանն աշխարհից դուրս չէ, այդ փորձությունները, ցավոք, վերաբերելու են նաև մեզ
Թուրքական MİT-ը բոլորովին «տեղյակ չէր», երբ չեչենական պատերազմի ժամանակ Թուրքիայի ճամբարներում պատրաստվում և Ռուսաստան էին մեկնում ահաբեկիչներ, իսկ վիրավոր ահաբեկիչները բուժում էին ստանում հենց Թուրքիայում...
ՈՒկրաինան, ի վերջո, կընկնի, և կպարզվի, որ ուկրաինացի ժողովուրդը լավ չէր կռվում, դրա համար էլ պարտվեց, այնինչ, գլոբալ խաղի մեջ Ուկրաինան որպես ֆորպոստ, պիտի խաղար իր դերը՝ «թող լինի, ինչ կլինի» սկզբունքով։