Իշխանափոխությունից հետո նոր ժամանակավոր կառավարության առաջին գործը, հասարակության լայն համերաշխություն ապահովելու նպատակով, պետք է լինի այն, որ համաներման ակտ կիրառվի բոլոր այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր դատապարտվել են ցածր կամ ոչ մեծ ծանրության հանցագործություն կատարելու համար...

Ադրբեջանի տնտեսության հենասյունը՝ էներգետիկ ոլորտը, ճգնաժամի միտումներ է սկսել դրսևորել: Բերեմ երկու շատ կարևոր փաստ...

Կրթությունը մարդու որակի վրա շատ է ազդում։ Համաձայն եմ, որ կան նաև կրթված սրիկաներ, բայց, մեծ հաշվով, կրթված մարդը ավելի շրջահայց է, ավելի խոհեմ է, ավելի նրբանկատ է, ավելի քննադատ է ինքն իր նկատմամբ, ավելի հարգալից է այլակարծությանը...

Էն ախմախ Զելենսկին Նիկոլի չափ էլ չկա, դրել Ռուսաստանի հետ կռիվներ է տալիս, զոհեր ու ավերածություններ...

Ադրբեջանական քարոզչամեքենան, Հայաստանի անկախացումից հետո, բացի Ադրբեջանին զիջումների կողմնակից Լևոն Տեր-Պետրոսյանից, Հայաստանի ոչ մի ղեկավարի չի գովել, հիմա ամբողջ օրը Նիկո Փաշինյանին գովաբանում է: Այդ քարոզչամեքենան վիրավորում է «Տավուշը՝ հանուն հայրենիքի» շարժման առաջնորդ Բագրատ Սրբազանին։ Նույն կերպ է վարվում նաև Հայաստանի իշխանության քարոզչամեքենան՝ գովաբանում է Նիկոլ Փաշինյանին, վարկաբեկում Բագրատ Սրբազանին:

Թագավոր լինելն այդքան էլ լավ չէ, քանզի` երբ շուրջբոլորդ պեշկաներ են, դա չի նշանակում, որ դու թագավոր ես:

Բա թէ սահմանազատման օգնությամբ մենք խուսափեցինք սահմանային բախումներից։

Պատերազմից հետո Հայաստանում առաջացել է «ճգնաժամային գիտակցություն»։ Սա պատերազմում ունեցած ծանր կորուստների հարուցած հետևանքն է։ Այդպիսին է եղել ծանր պատերազմների արդյունքն ամենուր և բոլոր ժամանակներում...

Կրկին նույն իրողությունն է, ինչ եղավ Աղավնոյում, Բերձորում և Արցախի շատ ու շատ այլ բնակավայրերում։ Մարդկանց հանում են իրենց տներից, խլում տասնամյակների ընթացքում ստեղծածն ու տալիս թշնամուն...

Ինչպես խուսափել խայծից կամ, ժողովրդական լեզվով ասած, «կուտը չուտել»։ Ահա մի կարևոր հարց, որի մասին չի խոսվում և անտեսված է։ Սիրելիներս, այս հարցը արժեր քննարկել մեր հավաքական ինքնության տեսանկյունից աստվածային լույսի ներքո, սակայն չբարդացնելու համար խոսենք քաղաքական ու ժողովրդական լեզվով...