Մարդկանց և տարբեր մասշտաբի ու ուղղվածության մարդկային համակարգերի, այդ թվում՝ ժողովուրդների ու ժողովուրդների խառնուրդների արժեքային համակարգերը ինչքան էլ կայուն ու համարյա ինվարիանտ են ժամանակի նկատմամբ, բոլոր դեպքերում, դրանք փոփոխական են և, ըստ այդմ էլ՝ կառավարելի։
Երբ իրավիճակը ծայրահեղ լարվում է, քաղաքական ու մշակութային դիվանագիտությունը պետք է լրացվի հոգևոր դիվանագիտությամբ։ Հոգևոր դիվանագիտությունը վերմարդկային համակարգ է` խարսխված մարդուն պարգևված ազատ կամքի և բնօրրանում խաղաղ ստեղծագործելու ու վայելելու հնարավորության վրա։
Ես ձեր փոխարեն խելագարվել եմ, դուք իրավունք չունեք խելագարվելու, դուք պիտի ապրեք։
Երբ ձեր հոգին ցավում է, իմ երգը դրե՛ք ձեր հոգուն՝ սպեղանու նման, ու ցավը կանցնի, վերքը կբուժվի, վիշտը կփարատվի:
Որևէ ժողովրդի գոյության և, առավել ևս, նրա հնարավոր բարգավաճ կյանքի հիմքերի հիմքը իր արժեքային համակարգն է, այսինքն, այն ամենը, ինչն ընկած է տվյալ մարդատեսակի ապրելու ամենօրյա տեխնոլոգիայի ու պահվածքի թիկունքում՝ հաճախ նույնիսկ առանց գիտակցելու դա։
Ինձ մի քանի անգամ հանդիմանել են, թե ինչու՞ է «քաղաքականությունը էսքան քեզ տարել»։ Ինձ հանդիմանել են, որ կապերս խզում եմ մարդկանց հետ, ում հետ ժամանակին մոտ եմ եղել, ընկեր եմ եղել, հազար ու մի լավ ու վատ օրեր ենք կիսել և այլն։
Ազգը մեր իմաստասիրական եզրույթում ունի նաև եռյակ՝ անցյալ, ներկա և ապագա ներդաշնակ դրսևորում: Սրանցից մեկն ու մեկի բացակայությունը խաթարում է ազգի գոյությունը։ Սա նշանակում է, որ եթե ներկայում չկա անցյալի արժևորման և ապագայի առաքելության գիտակցումը, ազգը կորցնում է իր զարգացման ուղին։
Անհատի կուլտի առաջացման առաջին պայմանը մարդկանց ստրկամտությունն է։
Հենց ստրկամտությունը, ոչ թե տգիտությունը, քանի որ անհատի կուլտը սարքվում է, առաջին հերթին, գրագետ ու գիտուն ստրկամիտներով։