Նորանշանակ գյուղնախարարին ուղղված ՀՀ վարչապետի խոսքերը՝ զբաղվել խաղողի մթերման գործընթացով, լսեցինք բոլորս: Տպավորությունն այն է, որ խնդիր կա, հարկ է լուծել, մարդկանց կողքին լինել: Տողերիս հեղինակն էլ, որ մշտապես բարձրաձայնում է ՀՀ գյուղոլորտի խնդիրները, համամիտ է հնչած պահանջին: Բայց և հարցնում է. չէ՞ որ այդկերպ են վարվել նաև նախորդ գյուղնախարարները, ընդհուպ վարչապետերն ու անգամ նախագահները: Խրվել են բարդագույն խնդրի մեջ, օրեր ու շաբաթներ անցկացրել, նյարդեր վատնել, մշտապես չհերիքող ժամանակը ծախսել և հաջորդ տարի կանգնել նույն հարցի առջև: Այս ընթացքում տարօրինակորեն մոռացվում է, որ օրենքով սահմանված՝ ՀՀ գյուղնախարարության նպատակներն ու խնդիրներն են.
ա) ագրոպարենային ոլորտում ՀՀ կառավարության տնտեսական քաղաքականության մշակումը և իրականացումը:
Գործառույթներն են.
ա) ագրոպարենային ոլորտում ձեռնարկատիրական գործունեությանը նպաստող ծրագրերի մշակումը և իրականացման մարկետինգը:
Ոչ մի խոսք գործակարգավարական իրավասությունների մասին, որն էլ ծրագրերի մշակմամբ ու իրագործմամբ փոխարինելը հանգեցնում է խնդիրների մի ամբողջ շղթայի ստեղծման:
Ստացվում է, որ պատճառը վերացնելու փոխարեն հետևանքների դեմ պայքարելը կենսունակ գործելաոճ է: Այսպես հաջողում ենք հայ հարյուր հազարավոր հողի մշակներին օտարել իրենց հիմնական գործից, փոխարենը ՀՀ պարենապահովությունն ու պարենանվտանգությունը ծավալել հիմնականում ներկրումների հաշվին: Աշխարհի չորս կողմերից միս ու կաթի փոշի, բուսական ու կենդանական յուղեր, շաքարավազի հումք ու հատիկաընդեղեններ, բանջարեղեն ու մրգեր, բոլոր տեսակի սերմեր ենք ներմուծում և… գյուղոլորտում տարօրինակորեն երկնիշ աճ ապահովում:
Այսպես էլ ապրում ենք:
Գեղամ ՔՅՈՒՐՈՒՄՅԱՆ