«Չես փոխում կյանքը՝ չես վայելում ազատություն ու անկախություն»

Ինչպիսի՞ն էր անցնող տարին, ի՞նչ տվեց, և ի՞նչ կորուստներ ունեցանք, որոնցից կարելի էր խուսափել: Ի՞նչ հետևություններ արեցինք հասարակական, քաղաքական կյանքում տեղի ունեցած փոփոխություններից: Մշակութաբան, թատերագետ Արա ՆԵԴՈԼՅԱՆՆ ամփոփում է անցնող տարին: «2013 թվականը, ինչպես, խոշոր հաշվով, նաև 2012-ը, իմ կարծիքով շարունակվող հասարակական հետընթացի տարի էր, չնայած առանձին պատահած առկայծումներին: Ասելով հասարկություն՝ ես այն չեմ բաժանում կուսակցությունների ու քաղաքացիական շարժումների, իրավապաշտպանների և արվեստագետների, ձախերի և լիբերալների՝ հենց հասարակությունը ամբողջությամբ ապրում էր հետընթաց: Ինչո՞ւմ է այն արտահայտվում: Կա այսպիսի բան՝ եթե դու չես զարգացնում նոր ապրելու ձևերը կարևորագույն երեք՝ մշակութային, սոցիալ-տնտեսական ու քաղաքական ոլորտներում, չես փորձում հեղափոխել դրանք, դու չես կարող նաև հաջողությամբ տանել պայքարը հանուն ժողովրդավարության ու ազատականացման, սահմանադրական կարգի վերականգնման: Կորցնում ես Շարժումը: Եթե դու կորցնում ես համընդհանուր, հրապարակային շարժումը՝ դու անխուսափելիորեն սկսում ես կորցնել նաև քո երկրի ինքնիշխանությունն ու անկախությունը, քանի որ վերջիններս վայելելու ապրանք չեն, այլ՝ գործելու, կյանքը փոխելու պարտականություն: Չես փոխում կյանքը՝ չես վայելում ազատություն ու անկախություն: Կյանքը փոխելու հայեցակարգերը մշակվում էին Շարժման մթնոլորտում, դրանից առաջացած ինստիտուտներում` նախորդող 2010-2011 թվականների հատվածում, և այդ ժամանակ առաջացած արդյունքները ամենաթանկն են, ինչ բերեց վերջին Շարժումը: Դրանք մշակույթի, սոցիալ-տնտեսական ու քաղաքական համակարգերի արմատական փոփոխմանն ուղղված նախնական հայեցակարգեր, առաջարկներն էին, որոնք, սակայն, հետագայում չդիտարկվեցին իբրև կարևորագույն գործ, անհաղորդ մնացին անգամ Շարժման մասնակիցների մեծամասնության համար: Այդ տեղից սկսեց այն դեգրադացիան, որը, ի վերջո, հանգեցրեց ինչպես Շարժման, այնպես էլ պետության չգոյության շեմին կանգնելու իրողությանը: Իբրև դարձի կետ, պոզիտիվ զարգացման վերականգնում ներկա-ապագայում, պայմանականորեն ասենք՝ 2014 թվականին, ես ակնկալում եմ հանրային ապագան կերտելու, մարդկանց առօրյա կյանքը հեղափոխելուն ուղղված այդ մտագործունեության վերականգնում, դրա համար համապատասխան հանրային ինստիտուտների վերականգնում: Առաջին հանրապետության անկման հիմնական պատճառներից եմ համարում այդ հանրային միասնական ապագայի պատկերի բացակայությունը, մնացածը՝ թե ինչու, բանակ ունենալով, չպայքարեցին նվաճողների դեմ, ինչու հայ բոլշևիկները ապստամբեցին և այլն, միայն հետևանքներ են, հասարակության, ժողովրդի անհաղորդության հետևանք: Իսկ անհաղորդությունն առաջանում է, երբ չկա ապագայի, ներկան փոխելու պատկեր: Բոլշևիկներն այն ժամանակ այդ պատկերն ունեին: Այդ ամենը շատ նման է ներկա պատկերին, երբ անկախության պաշտպանությանը դուրս է գալիս հազիվ հազար մարդ, այն էլ՝ պատվի զգացումից լոկ, դժվար պատկերացնելով՝ ինչպե՞ս տնօրինել այդ անկախությունը, ինչի՞ համար օգտագործել: Մաղթում եմ մեզ բոլորիս նոր տարում վերկսել կերտել սեփական ապագան»:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Քաղաքացիական անհնազանդության հայկական տարբերակ կամ՝ «Արժեքների հեղափոխություն»
• ԲՀԿ-ն վերահաստատում է իր գերիշխող դիրքը
• Մետաքսի ճանապարհ՝ Սալոնիկից մինչև Մեղրի
• «Չկա բարեփոխումների ծրագիր»
• «Քինդեր-սյուրպրիզ»՝ եվրասիականացման նախաշեմին
• «Հարցերը փողոցում չեն լուծվում»
• Գայ Ֆոքսը՝ Երևանում
• Ռեսուրսնե՞րն են հաշվարկում
• «Դիմակների երթից» մեկ տարի անց
• «Ոչ մի քաղաքական իմաստ այնտեղ պետք չէ փնտրել»
• «Ոչ միայն սահմանադրության, այլև ողջ հասարակության հարցն է»
• «Արտահերթ ընտրություններ չեն սպասվում»
• ԲՀԿ-ն՝ լուրջ փորձության առջև
• «Հոկտեմբերի 30-ն այլ իմաստ ունի»
• Նստացույցի հարցում դեռ չկա կոնսենսուս
• Երջանիկ Աբգարյանը կարծում է, որ պետք է լավատես լինել
• Որքան են թափանցիկ գործում ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպանությունները
• Վիզաների դյուրացում ՀՀ-ի և ԵՄ-ի միջև
• Մնացել են նույն դիրքորոշմանը
• «Լուսանցքային լինելը պատիվ է մեզ համար»

Մեկնաբանություններ