«Երևանյան երկխոսություն» միջազգային համաժողովի բացմանը Արցախը և Հայաստանի մի քանի հարյուր քառակուսի կիլոմետր տարածքն Ադրբեջանին հանձնած Նիկոլ Փաշինյանը հույս է հայտնել, որ Ալիևը չի մերժի «խաղաղության պայմանագրի» այն հիմքը, որն արդեն դրված է իրենց (իր և Ալիևի) մի քանի տարվա բանակցությունների արդյունքում...

Օրերս ամենօրյա առևտուր եմ անում մեր շենքին մոտիկ ֆիրմային մթերային խանութից (անվանումը չգրեմ, որ գովազդ չդառնա, բայց լավ խանութ է)։

The Jerusalem Post-ում հրապարակվել է հոդված «Հայստանը կռվում է իրականության դեմ» վերնագրմամբ (https://www.jpost.com/opinion/article-816821)։ Հոդվածում Հայաստանը ներկայացվում է որպես Իրանի ֆորպորս ու Արևմուտքի դեմ գործող կոալիցիայյի մաս։

Սրանք ակնհայտորեն ցույց են տալիս իրենց անտարբերությունը մեր՝ գաղափարախոսություն ու քննադատաբար մտածելու կարողություն ունեցող փոքրամասնության նկատմամբ...

Մեր ներկա կատաստրոֆիկ վիճակում գտնվելու պատճառների անալիզը և այդ վիճակից դուրս գալու ուղիների փնտրտուքը կատարվում է տարերային, սիրողական մեթոդներով, այնինչ, նման բանը հնարավոր է լրջորեն իրականացնել միայն պրոֆեսիոնալ գիտական մոտեցումներով։

Ամեն ինչ այլ կերպ կլիներ, եթե մեզ համար Անկախության տոն լիներ Անկախության հռչակագրի ընդունման օրը և ոչ թե կեղծիքի ու դավաճանության վրա հիմնված անկախության հանրաքվեի օրը` սեպտեմբերի 21-ը։ Այդ օրը առաջին մեծ պառակտումը տեղի ունեցավ Հայաստանի և Արցախի միջև, երբ ԼՂԻՄ-ի հայությանը թույլ չտվեցին մասնակցելու Հայաստանի անկախության հանրաքվեին։

Ադրբեջանում արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում ձևավորվել է խորհրդարան, որտեղ թուրքամետ լոբբիստական ուժեր կամ անհատներ ներկայացված չեն։

Երկրի սուվերենիտետի նվազման և այն ավելի հզորներին փոխանցելու հետ միասին իշխանության ու պետություն-ժողովրդի շահերի տարբերությունը մեծանում է, որը նաև կախված է տիրող մենթալիտետային տեսակից կամ տիրող վախի մթնոլորտից։

Քանի որ էներգահամակարգից Հայկական ԱԷԿ-ի վթարային անջատումը բազմաթիվ զգացմունքային մեկնաբանությունների առիթ է ստեղծել, բերեմ որոշ պարզաբանումներ: Նախ՝ ինքս որևէ դավադրություն չեմ բացառում: Բայց մասնագիտական օբյեկտիվությունը ստիպում է փաստել, որ...

Շատ հաճախ հանրային ու քաղաքացիական ակտիվությունդ բնութագրվում է որպես հողմաղացների դեմ «դոնկիխոտյան» պայքար։ «Հողմաղացների դեմ դոնկիխոտյան պայքարիդ իմաստը ո՞րն է, ի՞նչ է ուզածդ»՝ հարց է տալիս մտերիմդ, փոխաբերական իմաստ հաղորդելով հանրային դիրքորոշում հայտնելու և քաղաքացիական որոշակի ակտիվություն ցուցաբերելու անկեղծ վարքագծիդ՝ ըստ էության որակելով այն ջանքերի անիմաստ վատնում, անհիմն կամ ձախողման դատապարտված գործունեություն։