Սրբեր կան, որոնք ժամանակի հետ ինքնուրույն սրբապղծվում են։ Ասենք, էնքան էլ ոչ ինքնուրույն։ Արանքում որոշիչ դեր է խաղում շահը։

Ինչու՞ է Արամ Զ. Սարգսյանը այդքան ատում նախկիններին:

Ամբողջ աշխարհում զենքի բիզնեսի մեջ շատ են hայերը։ Եթե պետությունը նրանց հետ ճիշտ աշխատի, մենք զենքի պակաս չենք ունենա։ Մեկը կարո՞ղ է ասել՝ Պատրոն Դավոն ինչի՞ է նստած։

Հայ ժողովուրդը դրված է կործանման բութ ռեժիմի տակ։

Արցախում սննդամթերքի դեֆիցիտ է: Հայաստանում՝ արժանապատվության դեֆիցիտ

Սիրելի հայրենակիցներ` հայաստանցիներ և սփյուռքահայեր, եթե ձեր կյանքի փորձը մեծ չէ, եթե հայ-թուրքական, հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների պատմության վերաբերյալ գիտելիքը պակասում է, և նաև ծանոթ չէք Վիկտոր Հյուգոյի հանրահայտ խոսքին` «Թուրքն է անցել այստեղից` սփռելով սուգ ամենուր», ապա, որպեսզի չխաբվեք ու չենթարկվեք մերօրյա անուղեղ և անհայրենասեր, բայց թուրքասեր, պետական ու քաղաքական գործիչների ազդեցությանը, դուք պարտավոր եք իմանալ հայ ոգու և մտքի հսկաներ Թումանյանի և Նժդեհի կարծիքները հայոց ցեղասպանություն իրականացնողների մասին:

Եվ շրջափակված Արցախ ունեցող ազգի համար այս դիվային համերգը կանխելը և ամեն արցախցու կյանքի համար պայքարելը ազգային-գոյաբանական խնդիրներից է:

Մեր ամենաթույլ կողմերից մեկը՝ ինչ որ այդ պահին կա մտքում, նաև լեզվի ծայրին է և վստահաբար հայտնվում է ՖԲ-ում, անկախ այն բանից, որ միտքն ու խոսքը կավի նման չորանալ ու թրծվել են սիրում։

Արցախի այսօրվա վիճակը Նիկոլի ու Արայիկի համաձայնեցված ու ներդաշնակ գործունեության արդյունքն է։ էս ամենը չէր լինի, եթե էդ ներդաշնակությունը չլիներ։

Նիկոլը շարունակում է կրկնել, որ «խաղաղությունն իր համոզմունքն է, իր դիրքորոշումը, և դա այն է, ինչին ինքը հավատում է»: Բայց 2020-ի օգոստոսին, երբ Սարդարապատում «Մարտական խաչի» շքանշան էր բաժանում Տավուշի դիրքային հաղթական մարտի 72 մասնակցի ու Ազգային հերոսի կոչում շնորհում 73-երորդին, խաղաղությունը, ոնց որ թե, նրա համոզմունքը չէր: Ու դրան ինքը չէր հավատում: Սակայն ազգային ու մարդկային արժանապատվությունից զերծ պարտվողական խաղաղությունը դարձրել է իր համոզմունքը՝ փորձելով դա փաթաթել ողջ ազգաբնակչության վզին: