Իշխանությունների կողմից արտաքին քաղաքական վեկտորը փոխելու ակնհայտ քայլերն անհանգստացրել է հայ-ռուսական կապերի թուլացմամբ մտահոգված առանցքային քաղաքական ուժերին, և այս դաշտում կարծես թե նոր պրոցեսներ են սկսվում։ Մասնավորապես, մի քանի օր առաջ հայտնի դարձավ, որ քաղաքական դաշտում կրկին ակտիվ դերակատարում է ստանձնում «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության նախագահ Գագիկ Ծառուկյանը, ինչին հետևեց իշխանությունների ջղաձիգ արձագանքն ու նրա գույքի բռնագանձման գործընթացի թատերականացված հայտարարությունը։ Ծառուկյանն իր ակտիվությունը խորհրդանշեց, ոչ թե ասուլիսով, կամ այլ միջոցառմամբ, այլ խորհրդակցությունների շարք սկսելով դիվանագետների, վերլուծաբանների, քաղաքագետների հետ։ Չափազանց ուշագրավ է, որ Ծառուկյանն իր ակտիվության մեկնարկը տվեց ստանդարտներից դուրս` հանդիպելով տարբեր ոլորտներում հեղինակություն վայելող փորձագիտական շրջանակների հետ։
Ակտիվացել է նաև պաշտպանության նախկին նախարար, Սերժ Սարգսյանի օրոք հետախուզության պետ աշխատած Արշակ Կարապետյանի շրջապատը։ Նրա հետ ընդհանուր ճակատ ձևավորած Գևորգ Գևորգյանը, ըստ էության, սկսեց ինստիտուցիոնալիզացնել իր շուրջ գործող կառույցները։ Ձևավորվում է «Հայ ազգային ճակատ» հասարակական շարժումը, որը հավակնություններ ունի համահայկական կառույց դառնալու։ Գրասենյակներ են բացվում ոչ միայն մարզերում կամ Երևանում, այլև Ռուսաստանում, Եվրոպայում, անգամ՝ ԱՄՆ հայաշատ քաղաքներում։
Ակտիվանում են նաև տարբեր այլ հասարակական սեգմենտներ, որոնք ավանդաբար լոյալ են Ռուսաստանի հանդեպ, ինչը վկայում է, որ Կրեմլում սկսել են լրջորեն մտահոգվել ներհայաստանյան իրողություններով, գործող իշխանությունների՝ արտաքին քաղաքական վեկտորը փոխելու մտադրությամբ։
Սուրեն ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ