Հայաստանում դատական համակարգի նկատմամբ վստահություն չունեցողների թիվն ավելի մեծ է

Ռուսաստանցիների մեծ մասը չի հավատում արդար դատավարության հնարավորությանը: Ռուսական «Լավանդա-Կենտրոնի» սոցիոլոգների վերջին հետազոտության արդյունքներով՝ մարդիկ վստահություն չունեն դատական համակարգի նկատմամբ: Ռուսաստանցիների 61 տոկոսն այս կամ այն չափով համոզված է, որ շարքային մարդը, դատարան դիմելով, չի կարող հույս ունենալ, որ արդար վճիռ կկայացվի: Նրանց հետ համաձայն չէ հարցվածների 27 տոկոսը: Հարցումները կատարվել են հուլիսի 18-22-ը` ՌԴ 45 շրջանների 130 բնակավայրերում: Ըստ հետազոտության` դատական համակարգի նկատմամբ ռուսաստանցիների նման վերաբերմունքը չի փոխվում վերջին հինգ տարիների ընթացքում: Անկեղծ ասած, համացանցում փնտրեցի նմանատիպ հարցում, որ արված լիներ Հայաստանում: Չգտա: Հարցով դիմեցի Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար, իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցին. «Ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանի դատական համակարգը, և եթե նման հարցում կատարվեր Հայաստանում, ի՞նչ արդյունք կունենայինք»: Իրավապաշտպանն ասաց, թե մեզ մոտ պատկերն ավելի վատ է, քան Ռուսաստանում: Պատճառն այն է, որ «ՀՀ դատական իշխանությունն ինքը չի կարող անկախ լինել, որովհետև դատավորի նշանակման գործում հանրապետության նախագահն ունի գերակա մասնակցություն»: Ըստ իրավապաշտպանի` «նախագահի աշխատակազմի ազդեցությունը դատական համակարգի վրա ուղղակի է: Իսկ պրակտիկայի տեսակետից, հաշվի առնելով այդ կախվածությունը գործադիր իշխանությունից, տեղի է ունենում ընտրողական արդարադատություն: Այսինքն, դատարանը ոչ թե արդարադատություն է իրականացնում, այլ գործեր է կատարում այս կամ այն պաշտոնյայի շահերից ելնելով: Նայած, թե տվյալ գործում ո՛ր պաշտոնյայի շահերն են ավելի ուժեղ արտահայտված, կամ որ պաշտոնյան ունի ավելի մեծ ազդեցություն դատարանի նկատմամբ` նախագահական նստավայրի աջակցությամբ»: Արթուր Սաքունցի գնահատմամբ՝ Հայաստանի դատական համակարգում մեկ-երկու գործ կարելի է նշել իբրև բացառություն. «Արման Անտոնյանի վերաբերյալ գործը, խոսքը վերաբերում է մինչ դատական վարույթի նկատմամբ վերահսկողությանը կամ Մատաղիսի գործը: Սրանք բացառություններ են, որոնք գալիս են հաստատելու օրինաչափությունը, որը կոչվում է ընտրողական դատավարություն»: Ինչ վերաբերում է Մարտի 1-ի դեպքերով գործերին, Սաքունցի գնահատականը հետևյալն է. «Քաղաքական հետապնդման նշանակություն ունեցող դատավարությունները, օրինակ, Մարտի 1-ի, 2003-ի, 2004-ի, 2007-ի և 1999-ի հոկտեմբերի 27-ի հետ կապված դատավարություններն ուղղակիորեն քաղաքական ենթատեքստ ունեին: Դա ապացուցում է, որ քաղաքական նպատակահարմարությունը, որպես ընտրողական արդարադատության իրականացման գործոն, դառնում է դատական համակարգի էական ֆունկցիաներից մեկը»: Իրավապաշտպանը նշեց, թե, նկատի ունենալով մեր դատական համակարգի գործելաոճը, կարելի է ասել, որ Հայաստանում դատական նման սոցհարցում իրականացնելու պարագայում դատական համակարգի նկատմամբ անվստահություն ունեցողների թիվն ավելի մեծ կլիներ, քան Ռուսաստանում:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ