ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

«Կարող եք ծխել, պարոնա՛յք»

«Կարող եք ծխել,  պարոնա՛յք»
11.06.2013 | 01:02

Շաբաթ օրը տեղի ունեցած Երևանի նոր ավագանու անդրանիկ նիստը եկավ վերջակետելու ներքաղաքական անցումը: Եվ անկախ նրանից, ՀՀԿ-ն հաղթե՞լ է համապետական երեք ընտրություններում, թե ոչ, առաջին հերթին հենց ՀՀԿ-ն, ապա նոր մնացյալ կուսակցությունները, կանգնած է հայտնի, մասամբ ռուսական հնչողություն ունեցող «ի՞նչ անել» հարցի առաջ:
Չանդրադառնանք, թե ինչքան «այլընտրանքն» էր ԲՀԿ Երևանի ֆրակցիան (այդքան փոքրիկ և այդքան «նատաշա») այդ օրը, որքան անկեղծ ու մարդկայնորեն սրտաբուխ շնորհավորեց ՀՀԿ-ական քաղաքապետին, ինչ ջերմեռանդությամբ կողմ քվեարկեց մեծամասնության բոլոր օրենքներին, պարզապես արձանագրենք` «գրասենյակը մեռավ»: ՈՒ քանի որ ընդունված է` մեռածների մասին կամ լավ կամ ոչինչ, ուստի և ամենևին պետք չէր հիշել, որ այս կուսակցությունն ու յուր սատելիտները մեծ-մեծ ճամարտակում էին ընդդիմադիրոտության, կուսբարեփոխումների, թաղանթների փոփոխության ու մնացյալի մասին, այնուհանդերձ, փաստը կայացած է` կուսակցությունն այլևս որևէ ընտրություն չունի, բացի պատմության արխիվից, որովհետև երկու ելքերն էլ փակ են նրա համար, թե՛ որպես կուսակցություն վերակառուցվելու-վերակազմակերպվելու, թե՛ իշխանության մաս կազմելու:
Մի լավ օրի չէ նաև ՀՀԿ-ն: Այնտեղ այս պահին և, ըստ ամենայնի, նույնպես տեղի ունեցավ զտում։ Ընդ որում, որքան էլ պարադոքսալ է, ֆորտունան, որը շատ հետաքրքիր վերաբերմունք է ունեցել ու ունի այս կուսակցության և նրա լիդերների նկատմամբ ¥նայեք այս կուսակցությանը ԱՄԿ-ից սկսած` մինչև յուր լիդերների ճակատագրեր, գումարած` արդեն տասնհինգ տարի իշխող լինելը¤, այո, ֆորտունան ինքն է սկսել բարեփոխման տանել սույն կուսակցությանը` առաջին հերթին կրիմինալա-օլիգարխիկ տրանսֆորմացիայի առումով:
Հա, էլի, երբ դու չես զբաղվում նրանցով, ֆորտունան է զբաղվում: Ե՛վ Վարդան Ղուկասյանի, և՛ Սուրեն Խաչատրյանի դեպքում ուրբաթն ավելի շուտ եկավ, քան կարելի էր` «դանդա՜ղ շտապելով» մի հինգ դար «շտապել», հետո մի քիչ, կես չափաբանությամբ փոխակերպել ՀՀԿ-ն: Եվ ապա, եթե մի բան կրկնվել է, էլի կլինի, և եթե ՀՀԿ-ն իր մեջ քաջություն չունենա անցումային այս գործընթացն իրականացնել ավելի արագ ու հետևողական լինել, կյանքն ինքն արդեն իր սկսած սրբագրումները կշարունակի` արդեն «ում և ինչպեսի» ընտրության հարցը թողնելով տիեզերաբանական «ռասկլադին»: Գումարած` տարածաշրջանային զարգացումներ, գումարած` հայոց ինտեգրումների նկատմամբ աշխարհի մեծերի բարեհաճություն:
Հանուն արդարության նաև հիշենք, որ Վարդանիկի, Լիցկայի հրաժարականներին միացավ նաև Սամվել Լիմինդրովիչի «ապամոնտաժումը», ճիշտ է, առայժմ Փակ շուկայի տեսքով, սակայն գործընթացի «բացվածքը» ևս չբացառենք:
Ինչ վերաբերում է քաղաքական մյուս ուժերին, ապա ընդամենը մեկ ամիս է անցել Երևանի ավագանու «բուռն» ու «երկարատև» ընտրություններից, բայց արդեն հասցրել ենք մոռանալ նրանց գոյության մասին: Էլ չենք ասում, որ գաղափարական ՀՅԴ-ում «ռեստավրացիոն», առավել ստույգ` քայքայման ինչ գործընթաց է ընթանում, որն էլ բոլորին, նույնիսկ ՀՅԴ որոշ թևերին անչափ ձեռնտու է: Ինչ վերաբերում է ՀԱԿ-ին, ապա վերջինում, բացի Նիկոլ-Լևոն Զ. ներդեբատից ու ներքայքայման շարունակականությունից, ուրիշ ոչինչ չի մնացել, և նորաստեղծ այս կուսակցությունը «կխամրի» ԲՀԿ-ի լուսանցքայնացմանը զուգահեռ, էլ չենք ասում, որ կենդանի մնալու միակ շանսը` փողոցը, նրանց նույնպես մերժել է` ի դեմս քաղաքացիակական ակտիվիստների: Ինչպես հասկանում եք, ՀԱԿ-ին կմնա սպասել, մտածելով` գուցե ինքը հիմա էլ պետք կգա այդ նույն անհնազանդների դեմ պայքարում, և «կգտնվի» այն Մեկը, որը դա կհիմնավորի:
Չնայած խիստ կասկածում ենք:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1520

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ