Սպասարկելով թշնամու օրակարգը-1

Մինչ, նզովյալ-հերձվածողի «օրակարգը» տիրաժավորելով, զբաղված էիք Պապ Արշակունի թագավորի «սեռական կյանքը» բզկտելով, երկրում կատարվում էին շատ ավելի կարևոր դեպքեր:

Դրանց շարքում առաջինը «Տավուշը՝ հանուն Հայրենիքի» շարժման ակտիվ մասնակից Գարիկ Ղուկասյանի նկատմամբ ոստիկանության կողմից բռնություն գործադրելու մասին հայտարարություն-ահազանգն էր:

Գարիկ Ղուկասյանը Կիրանցի մատույցներում ոստիկանների կողմից բռնության և «բերման» ենթարկված այն անձնավորությունն է, ում նաև որոշակիորեն խոշտանգել էին՝ ժամանակին չցուցաբերելով շաքարային դիաբետի հետ կապված բուժօգնություն:

Ավելին, ազատ արձակվելուց մեկ օր անց, ըստ տարածված տեղեկությունների, նա վերստին զրկվել է ազատությունից ու այս անգամ ոստիկանները նրան ծեծուջարդի են ենթարկել: Այդ մասին տեղեկույթուններ ու հիմնավոր կասկածներ լինելու մասին երեկվա ամփոփիչ հավաքում ահազանգեց փաստաբան, «Հինգ իրավապաշտպան» նախաձեռնության համակարգող Ռուբեն Մելիքյանը:

Այս հայտարարությունը գրեթե մնաց անտեսված: Իսկ դա նորմալ չէ:

Գարիկ Ղուկասյանի նկատմամբ ոստիկանական բռնությունը, մեծ հաշվով, նույն շարքից է, ինչ քաղաքացի Սամվել Վարդանյանի նկատմամբ կատարված փաշինաոստիկանական այլանդակությունը:

Ի դեպ, այդ աղաղակող ապօրինությունը պիտի ամեն օր բարձրաձայնվեր, անընդհատ շրջանառվեր, շարունակ պիտի հարցեր տրվեին իշխանական կառույցներին, դեպուտատներին, պիտի շարունակ խոսվեր այն մասին, թե ինչ ընթացքում է այդ փաստի վերաբերյալ «գործը» կամ դրա քննությունը:

Բայց դե ո՞վ ունի, չէ՞ «ազատության» կամ նմանօրինակ ռեսուսրների կպչուն հետևողականությունը: Մի երկու անգամ ասվեց-գրվեց, ու անցավ-գնաց: Ինչպես Սոնա Մնացականյանի սպանության դեպքը:

Հիմա էլ՝ Գարիկ Ղուկասյանի հետ կատարվածը:

Բայց ոմանց համար, այդ թվում իմ կողմից հարգված մարդկանց համար 1654 տարի առաջ կատարված (կամ չկատարված) դեպքերը երևի շատ ավելի կարևոր են, քան այն, ինչ հիմա է տեղի ունենում:

Արմեն ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ