Հայաստանի թիվ մեկ օրակարգը սրանց իշխանությունից հեռացնելն է

Ես հնարավորությանս սահմաններում հետևում եմ հասարակությանը կրթելու անհրաժեշտության մասին խոսող, խորքային հարցերին անդրադարձող մարդկանց: Հատկապես հարգանքի են արժանի նրանք, ովքեր լրատվական, մեդիա, մշակութային ոլորտում զբաղվում են դրանով, իրենց հնարավորությունների սահմաններում քարոզչական, կրթական աշխատանք են տանում: Ճիշտ է, երբ նայում եմ դիտումների, հետաքրքրվողների քանակին, տեսնում եմ, որ քիչ են, բայց դե դա նորություն չի: Հիշում եմ՝ «Արմեն Ակոբ» հեռուստաընկերությունում աշխատելուս տարիներին, երբ ուսումնասիրում էինք հեռուստահաղորդումների վարկանիշները, տեսնում էինք, որ հնդկական սերիալներ դիտողների թիվը առնվազն տասն անգամ շատ է, քան՝ կրթական, մշակութային հաղորդումներինը: Ինչպես ասում են՝ ոչ մի նոր բան չկա, ընդամենը դեգրադացիան ավելի է խորացել: Միշտ էլ եղել են նվիրյալներ, որոնք գիտակցել են հասարակության կրթվածության կարևորությունը և զբաղվել են դրանով, ուղղակի հիմա շատացել է քաղաքականապես կրթված լինելու անհրաժեշտությունը: Բոլորս էլ գիտակցում ենք, թե ինչ դժվար է հիմա, ինչ ծավալի ներդրումներ են պետք: Նորմալ իշխանություն ունենալու դեպքում պետության աջակցությունն է պետք, որը միշտ էլ թերի է եղել, բայց դե ունենք այն, ինչ ունենք: Մի քանի նկատառում. կարծում եմ՝ այս առաքելությամբ զբաղվող մարդիկ պետք է ռոմանտիզմով չտառապեն, համենայնդեպս, ցանկալի է, որ հասարակության բոլոր խավերին մեկ հարթության մեջ չտեղավորեն: Պետք է հստակ տարբերակել, թե ովքեր են նրանք, որոնք դեգրադացվել և արժեզրկվել են վերջնականապես, ովքեր ոչ միայն կրթվելու ցանկություն չունեն, այլև ընդդիմանում են դրան: Իրենք չեն ցանկանում փոխվել, իրենք ցանկանում են թելադրողի դերում լինել, որովհետև իրենք մեծամասնություն են: Հիմա ինչպես էլ իրենց անվանենք, զոմբի ասենք, պողոս, ժեխ կամ ուղղակի տգետ, բոլորս էլ հասկանում ենք՝ ում մասին է խոսքը: Պետք է սովորել այս խավին դիտարկել որպես հակառակորդ, տվյալ դեպքում հասարակության պառակտվածության անթույլատրելիության մասին կոչերը ավելորդ ռոմանտիզմ եմ համարում, այդ պառակտումը տեղի է ունեցել վաղուց, ընդամենը տեսնել է պետք: Ես այս թեմային երբեմն անդրադառնում եմ, որովհետև իմ ընկերների մեջ, իմ լսարանում կան մարդիկ, որոնց դեռ հետաքրում են նման հարցերը: Գրառումը եզրափակեմ նրանով, որ մտքներիցդ հանեք առանց իշխանափոխության հասարակությանը կրթելու ռեալ լինելը: Հայաստանի թիվ մեկ օրակարգը սրանց իշխանությունից հեռացնելն է, մնացած հարցերը ածանցյալ են:

Արամ Աբաջյան

Մեկնաբանություններ