Տեսե՛ք, որդյակներ, բախելը կախված չէ ձեր արժանիքից, եթե անգամ պատասխանն է ձեր սրտի Ինձ բաղձալուն:

Մարդասէ՛ր Աստուած, զառաջիկայ գիշերս, որ ի վերայ մեր գալոց է, ի մեղաց փրկեա՛, ի չարեաց ազատեա՛ եւ ի գործս բարիս առաջնորդեա՛:

Կյանքից հեռացել է անմահացած Հերոս, կամավորական ՀՈՒՍԻԿ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆԻ հայրը` ԳՐԻԳՈՐ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆԸ

Նիկոլի ամենանողկալի քայլիստ դավաճան Ալենը «Ազատություն» ռադիոյին տված հարցազրույցում քայլիստ տականքաոհմակի դավաճանությունը քողարկելու համար իր առաջնորդ Նիկոլին ոչնչով չզիջելով, ով առաջին անգամ հայտարարեց, որ, իբր, Հայաստանը Արցախը ճանաչել է Ադրբեջանի մաս դեռ 1991 թ-ի դեկտեմբերի 21-ին Ալմա Աթայի դեկլարացիայով, որը բացահայտ սուտ է և նույնիսկ Ադրբեջանն այդ մասին երբեք չի հայտարարել, նոր կեղծիք նետեց դաշտ, թե «հարձակվել Ղարաբաղի վրա և Հայաստանից տարածքներ օկուպացնել տարբեր բաներ են իրավունքի տեսակետից։ Ադրբեջանն արեց Ղարաբաղում մի գործողություն, որի տակ ինքն ուներ առնվազն 3-4 ՄԱԿ-ի բանաձև»...

1987 թ. Հոկտեմբերն էր։ Երևանի Զեյթուն թաղամասի ուսանողական հանրակացարանում կյանքն իր սովորական ընթացքի մեջ էր։ Դերասան ընկերս աշխատում էր թատրոնում և Երևանում գրանցվելու համար չինովնիկները նրանից բազմազան տեղեկանքներ էին պահանջում։

Կառավարման պրոբլեմն իր էությամբ այնպիսին է, որ այդ ոլորտում որոշում կայացնելու և այն իրականացնելու ուժ և իրավունք ունեն մեկ կամ մի քանի անձեր:

70-ականների սկզբին Զառա Տոնիկյանը Հայաստանի երաժշտական խմբի հետ մեկնում է Մոսկվա` հյուրախաղերի: Համերգասրահ են հասնում, և պարզվում է` Զառան կորցրել է անձնագիրը: Մարտին Վարդազարյանը մի կերպ կարողանում է ներս տանել երգչուհուն...

Երբ ընդդիմությունը լսում է, որ իշխանությունը հողեր է հանձնում՝ տխրում է ու ափսոսում։ Երբ իմանում է, որ այսուայն իշխանավորները թալան են անում՝ թախծում է ու վշտանում։ Երբ տեսնում է, թե իշխանավորը ոնց է սողում ու նվաստանում Ալիևի ու էրդողանի առաջ՝ չարախնդում է ու զվարճանում։ Բայց երբ հանկարծ լսում է, որ իրենից պահանջում են մանդատները դնել՝ միանգամից խուճապի մեջ է ընկնում, արագ մոբիլիզացնում իր «կարող» ուժերը, սկսում հիմնավորել, որ դա վատ միտք է, որ դա ոչինչ չի տա, որ դա ձեռնտու է միայն նիկոլին, էնվերին ու նեթանյաուհին։

Ես ավելի ընդարձակ եղա, քան ծովը մեղքի` ափերի վրա հիասթափության ավազների, և իմ ոտնահետքերը փուչ խեցիներ եղան․․․

Երբ ես ասում եմ՝ սպառող, ոչ թե ապրանք, այլ երկիրը սպառողներին նկատի ունեմ: Թվում է, թե ի՞նչ արտառոց բան կա, մարդիկ ցանկանում են ավելի լավ ապրել, ավելի շատ բան ունենալ...