Արևմուտքի գունավոր հեղափոխությունները ևս պատերազմի տեսակ են, որով նրանք տվյալ երկրի դեմ են հանում այդ իսկ երկրի բնակիչներին...

Ո՞վ իմանա, գուցե Հայաստանը անասնացման ճանապարհով կործանելու նպատակներից մեկն էլ Վրաստանը հեշտ ծնկի բերելն էր։

Ի՞նչ է Կրթությունը։ 20%-ով՝ գիտելիք, 30%-ով՝ հմտություն և 50%-ով՝ արժեքներ։ Իսկ արժեքները փոխանցվում են ոչ թե ճառելով կամ բացատրելով, այլ սեփական օրինակով։ Միայն ու միայն սեփական օրինակով։

Սկսած որոշակի ժամանակից՝ հարցազրույց ասված ժանրն իր ձևի մեջ ինձ համար դադարեց հետաքրքրություն ներկայացնելուց, ուստի այն, ինչ ներկայացնելու եմ արվեստաբան Լուսինե Պողոսյանի մասնակցությամբ գեղանկարիչ Տիգրան Հակոբյանի հետ հանդիպումից՝ հարց ու պատասխանի, մտորում-խորհրդածությունների միքս է ժանրային խառը դրսևորմամբ։ Ինչ վերաբերում է նկարչի հետ զրույցի բովանդակությանը, ինձ համար էլ միանգամայն անսպասելիորեն այն եղավ ամիսներ առաջ իտալացի հեղինակավոր արվեստաբան, վիզուալ արվեստի, հաղորդակցության, ճարտարապետության, դիզայնի և նորաձևության կոդերի գիտակ Ֆրանչեսկո Գալլո Մացեոյի հետ հանդիպման յուրօրինակ շարունակությունը։

«Հայաստան» խմբակցությունում բազմակարծությունը, հավաքաբար որոշումներ կայացնելը վարքականոն է։

«Հայաստան» դաշինքը «Նիկոլին հեռացնելու օրակարգ չկա» կարծիքը որակում է բազմակարծություն և Գեղամ Նազարյանին շնորհում է անկախ պատգամավորի կարգավիճակ...

Արդեն որերերդ անգամ ստիպված եմ կրկնելու դարձվածքի վերածված նույն «պարզաբանումը»` շարունակությունը մի փոքր այլ կլիներ, եթե… Ա՜խ, այդ «եթե»-ները...

Ճիշտն ասած, ուզում էի հենց առաջին օրը մանդատս դնեի, բայց էդ անտերը չէի գտնում։

Երբ Աղազարյան Հովիկն ասում է՝ «Մոսկվայի ընկերոջս հետ քննարկեմ, նոր որոշեմ՝ մանդատը դնեմ, թե չդնեմ», հասկացեք, որ «Յուստասը» (Աղազարյանը) կապի է դուրս եկել «Ալեքսի» («կանտոռայի») հետ և սպասում է հրահանգների:

Նոր աչքովս ընկավ` Հ1-ով «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հեռուստամարաթոնն էր գնում: Միանգամից մոտս լեգիտիմ հարց առաջացավ, թե էս մարաթոնն անում եք, որ ի՞նչ անեք, փող եք մուրում հանուն ինչի՞...