Թատերական փառատոնը մոտիվացիա է, միջավայր, այլ հարց է` ի՞նչ փառատոներ են, որքա՞ն են նպատակային, դաշտին հարիր, պահանջված մեր միջավայրում: Որովհետև մոնո, դուետ, անհասկանալի փառատոներ կան: Այս մասին «Մենք» ակումբում հրավիրված ասուլիսում ասաց Երևանի թատրոնի և կինոյի ինստիտուտի ռեկտոր ԱՐՄԵՆ ՄԱԶՄԱՆՅԱՆԸ: Նրա կարծիքով` դաշտը փոքր է, ֆինանսական միջոցները` քիչ, ցանկալի է, որ պետական աջակցություն ունեցող երկու-երեք թատերական փառատոն լինի` հանրապետական, երիտասարդական, միջազգային: «Ինչպես «Ոսկե ծիրանն» է կինոյում, պետք է կարողանալ այդպիսի բրենդ, իմիջային միջավայր ստեղծել, որ աշխարհի մեծերը գան, շփվեն, նայեն, վիճեն, փառատոնի մրցանակով էլ հպարտանան իրենց Եվրոպայում»,- ասաց նա, նշելով, որ դրանից զատ, եթե որևէ բարեգործ իր միջոցներով ուզում է փառատոն անել, արգելել չի կարելի: Արմեն Մազմանյանը դրական գնահատեց այս տարի երկրորդ անգամ մեկնարկած Այվազյանական թատերական փառատոնը, սակայն հավելեց, որ առաջարկելու է այն կոչել Աղասի Այվազյանի անվան հայ ժամանակակից դրամատուրգիայի փառատոն: Այս համատեքստում կլուծվի դրամատուրգ-բեմադրիչ կոնֆլիկտը, երբ բեմադրիչները չեն գտնում ժամանակակից նյութ, որի համար կխենթանան, դրամատուրգներն էլ անվերջ դժգհում են բեմադրիչների չկամությունից ու անտեղյակությունց:
«Նույն կերպ ունեինք «Գիսանե» երիտասարդական փառատոն, հասկացա, որ ոչինչ չի տալիս երիտասարդներին, բայց անցյալ տարի «Գիսանեի» չակերտները բացեցինք, անունը դրեցինք Հանրապետական բաց երիտասարդական փառատոն` բոլոր ժանրերի համար»,- ասաց Ա. Մազմանյանը, ընգծելով, որ արդյունքում տարբեր ժանրերի գործեր են ի հայտ եկել, անգամ ինտերակտիվ անիմացիոն նախագծեր և այլն:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ