«Հայաստանում այն տպավորությունն է, կարծես գալիս ես քո ընտանիք, որին երկար ժամանակ չես տեսել»

Հարցազրույց ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, Ռուսաստանի պետական մրցանակի դափնեկիր Վլադիմիր ՍՊԻՎԱԿՈՎԻ հետ:

-Մաեստրո, Դուք ղեկավարում եք Ռուսաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ և «Մոսկվայի վիրտուոզներ» նվագախմբերը, զբաղվում եք բարեգործական հիմնադրամի աշխատանքներով, շատ հագեցած գրաֆիկով համերգներ եք տալիս: Եվ սա միայն Ձեր գործունեության մի մասն է: Ինչպե՞ս եք հասցնում:
-Կարծում եմ` ցանկացած շատ զբաղված մարդ մեղքեր գործելու էապես քիչ հնարավորություններ ունի:
-Դուք երաժշտության նվիրյալ եք: Ձեզ մոտ չի՞ եղել այնպիսի զգացողություն, թե հանուն երաժշտության ստիպված եք եղել շատ բանից հրաժարվել:
-Իրոք ճշմարտություն է, երբ ասում են` արվեստը զոհեր է պահանջում: Նրանք, ովքեր իրենց ամբողջովին նվիրում են արվեստին, ստիպված են հրաժարվել շատ բաներից: Երբեմն ցանկություն է առաջանում գնալ թատրոն, ինչ-որ լավ ներկայացում դիտել, այցելել նկարների ցուցահանդես, ուղղակի նստել ընկերների հետ կամ ճանապարհորդել, սակայն անհնար է: Այսպիսի արտահայտություն կա` արվեստում քրմեր և տառապյալներ կան: Ես որոշ իմաստով համատեղում եմ այդ երկուսը:
-Հետաքրքիր է` Ձեր կյանքում ստեղծագործական անհաջողություններ եղե՞լ են, և ինչպե՞ս եք կարողացել լուծել դրանք:
-Իհարկե, եղել են ստեղծագործական անհաջողություններ, սակայն դուրս գալ դժվարություններից, դեպրեսիայից ինձ շատ օգնում է Սաթին` իմ կինը: Եվ հետո, միշտ պետք է ինչ-որ նոր բան անել, այդ դեպքում հեշտ կլինի մոռանալ հին ագրեսիաները:
-Մաեստրո, Դուք վերջերս կոչ արեցիք նոտաների ուսուցումը ներառել դպրոցական ծրագրերում: Ո՞րն է այդ առաջարկի նպատակը. երաժշտությունը մարդուն ավելի լա՞վն է դարձնում:
-Անկասկած: Երաժշտությունը ճշմարտության մի մասնիկն է, որը չի արտահայտվում բառերով, բայց այն անցնում է գիտակցության ոլորտից դեպի զգացմունքներ, դեպի սիրտ, ինչը մարդուն խիստ անհրաժեշտ է: Բացի այդ, այն երեխաները, ովքեր զբաղվում են երաժշտությամբ, բոլորովին այլ են: Եթե նայեք ցանկացած գործիք նվագող երեխայի դեմքին, ապա այն ոչ թե ինչ-որ անկյունում արված ակնթարթային լուսանկարներից նայող դեմք է, այլ մտածող հայացք:
-Երաժշտությունն արվեստի այն ճյուղն է, որն ամենից շատ է կարողանում հուզել մարդուն, ներազդել նրա վրա: Ինչի՞ շնորհիվ է դա հաջողվում:
-Դա տեղի է ունենում շնորհիվ նրա, որ երաժշտության մեջ ոչ բառերով, այլ զգացմունքային հարթության վրա խիստ արտահայտված է բարոյականության նախասկիզբը: Էմանուել Կանտն ասել է, որ բարոյականությունը չի սովորեցնում` ինչպես լինել երջանիկ, բայց սովորեցնում է, թե ինչպես արժանի դառնալ երջանկության:
-Շատ երաժշտական քննադատներ նշում են, թե երիտասարդները սկսել են քիչ հետաքրքրվել դասական երաժշտությամբ, և այսօր դասական երաժշտության համերգների ունկնդիրներն առավելապես տարիքով մարդիկ են: Համամի՞տ եք այդ տեսակետին, և ովքե՞ր են Ձեր ունկնդիրը` երիտասարդնե՞րը, թե՞ ավելի տարիքով մարդիկ:
-Ես բախտավոր մարդ եմ` իմ համերգներին դատարկ նստատեղեր չկան: Եվ շատ հաճախ 80-100-150 երեխաներ ուղղակի նստած են բեմում: Նման բան անգամ տեղի ունեցավ Նյու Յորքում` «Մոսկվայի վիրտուոզներ» նվագախմբի համերգի ժամանակ: Կարելի է ենթադրել, որ նրանց, ովքեր ասում են, թե քիչ է հետաքրքրությունը դասական երաժշտության նկատմամբ, է՛լ ավելի շատ գումար է անհրաժեշտ զանգվածային մշակույթի համար:
-Մաեստրո, հայ հանդիսատեսը մի առանձնահատուկ սիրով է կապված Ձեզ հետ: Ի՞նչ զգացումներ եք ունենում հայ հանդիսատեսի հետ հանդիպումից:
-Այն տպավորությունն է` կարծես գալիս ես քո ընտանիք, որին երկար ժամանակ չես տեսել:

Զրուցեց Լիլիթ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ

Հեղինակի նյութեր

• «451° ըստ Ֆարենհայթի»
• ՈՒրիշ տեղ չկա՞ր
• «24 ժամ ե­ղել ենք տար­բեր զեն­քե­րի հրե­տա­կոծ­ման տակ»
• «Ադր­բե­ջա­նը, Թուր­քիան ու ֆոս­ֆո­րա­յին զենքն Ադր­բե­ջա­նին մա­տա­կա­րա­րող­նե­րը պետք է պա­տաս­խան տան դա­տա­րա­նի ա­ռաջ»
• «Մեր բո­լո­րի ճա­կա­տա­գի­րը սահ­մա­նին կանգ­նած հայ զին­վո­րա­կա­նի ձեռ­քում է»
• Կա­րե­նին անհ­նար էր չհար­գել, նույ­նիսկ հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը նրան ըն­դու­նում էին որ­պես լե­գենդ, որ­պես ժայռ, որ­պես հե­ղի­նա­կու­թ­յուն
• Եկե­ղե­ցին գո­յութ­յուն ու­նի 2000 տա­րի և գո­նե ա­ռա­ջի­կա 2000 տար­վա հա­մար պետք է ա­պա­հո­վի ե­կող սե­րունդ­նե­րի հոգևոր կա­րիք­նե­րը
• «Լճա­շեն­ցի­նե­րի միա­վոր­ման» դռ­նե­րը բաց են բո­լոր լճա­շեն­ցի­նե­րի առջև
• «Ար­տա­կարգ դրու­թ­յու­նը կանց­նի, բայց բո­լոր ծնող­նե­րի, ա­շա­կերտ­նե­րի, ու­սու­ցիչ­նե­րի հա­մար կմ­նա մի շատ լավ նո­րա­մու­ծու­թ­յուն՝ հե­ռա­վար ու­սու­ցու­մը»
• «ՌԴ-ն կա­րող է գնալ հա­րա­բե­րու­թ­յուն­նե­րի վատ­թա­րաց­ման ճա­նա­պար­հով, ե­թե Թուր­քիան շա­րու­նա­կի ազ­դե­ցու­թ­յան գո­տին ընդ­լայ­նե­լու քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը»
• «Ռա­յա­նէյր»-ը հա­տուկ սպա­սար­կում է ի­րա­կա­նաց­նում
• Յա­կուտս­կի հայ­կա­կան կի­րակ­նօ­ր­յա դպ­րո­ցի սա­նե­րը նշե­ցին Ա­մա­նո­րը
• «Հա­յաս­տա­նը եր­գող ժայ­ռե­րի եր­կիր է, և ես ե­րա­զանք ու­նեմ նվա­գելու այդ ժայ­ռե­րի մեջ»
• Նպա­տա­կը դիր­քա­պահ զին­վո­րի անվ­տան­գու­թ­յունն է
• «Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թ­յուն, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թ­յուն ակն­կա­լենք»
• Յակուտսկի հայերն ակտիվ մասնակցություն են ունենում եկեղեցական բոլոր տոներին
• Ստամբուլում հաղթանակ է տարել ընդդիմությունը. ի՞նչ կանի Էրդողանը
• Քրիստոնեական և հոգևոր գիտելիքների ճիշտ ուղղորդում դասընթացի միջոցով
• «Ինձ համար Արամ Իլյիչը սրբություն է»
• «ԱԳՆ-ն պետք է ավելի շատ կենտրոնանա հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման, քան Ցեղասպանության ճանաչման խնդրի վրա»

Մեկնաբանություններ