«Ես մեծ հույս ունեմ, որ Գյումրին կտեսնեմ վերականգնված»

Նոյեմբերի 10-11-ին Հայաստանում համերգներով հանդես եկավ Ռուսաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը` գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր ՎԼԱԴԻՄԻՐ ՍՊԻՎԱԿՈՎԻ գլխավորությամբ:
Երևանյան համերգը կայացավ «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում: Այն նվիրված էր Հայաստանի կամերային նվագախմբի հիմնադիր, անվանի ջութակահար, ալտահար, դիրիժոր Զարեհ Սահակյանցի 80-ամյակին:
Մեկ օր անց նվագախումբը ելույթ ունեցավ Գյումրիում` իր համերգով եզրափակելով «Գյումրին 2013 թ. ԱՊՀ մշակութային մայրաքաղաք» միջոցառումների շարքը:
Որպես մենակատարներ հանդես եկան Ալեքսանդր Ռոմանովսկին (դաշնամուր, Իտալիա), Վասիլի Լադյուկը (բարիտոն, Ռուսաստան), Ջուլիետ Գալստյանը (մեցցո-սոպրանո, Շվեյցարիա) և Հասմիկ Պապյանը (սոպրանո, Հայաստան):
Ռուսաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի հայաստանյան համերգները կայացան Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարությունների և ԱՊՀ երկրների հումանիտար համագործակցության միջպետական հիմնադրամի աջակցությամբ:
Կազմակերպիչը Հայաստանի պետական երիտասարդական նվագախումբն էր:
Ինձ բախտ վիճակվեց ներկա գտնվելու Երևանում և Գյումրիում կայանալիք համերգների գլխավոր փորձին «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում, վայելելու այն ստեղծագործ մոգական մթնոլորտը, որում ծնվում է իսկական երաժշտությունը:
Փորձից հետո մեկ-երկու բառ փոխանակեցի Հասմիկ Պապյանի հետ, ով խոստովանեց, որ երևանյան համերգն իր համար անակնկալ էր: «Ես Հայաստան եմ եկել` Գյումրիում կայանալիք համերգին մասնակցելու համար, չգիտեի, որ Երևանում էլ պիտի երգեմ: Այս գիշեր եմ եկել ու անակնկալից մի քիչ շփոթված եմ»,- ասաց նա: Բայց, դատելով փորձի ընթացքում նրա ելույթից և մոսկովյան երաժիշտների անթաքույց հիացմունքից, ականատեսի իրավունքով կարող եմ վկայել, որ աշխարհի մեծագույն բեմերը նվաճած մեր Պրիմայի համար որևէ հանկարծահաս անակնկալ անհաղթահարելի չէ:
Չնայած երկարատև փորձից հետո մաեստրո Սպիվակովը չափազանց հոգնած էր, այնուամենայնիվ, պատասխանեց «Իրատես de facto»-ի երկու հարցին:
Վլադիմիր Սպիվակովը բազմաթիվ հեղինակավոր միջազգային երաժշտական մրցույթներում (Փարիզում, Ջենովայում, Լոնդոնում, Մոնրեալում) ներգրավված է որպես ժյուրիի անդամ, նախագահում է Իսպանիայում Սարասատեի անվան ջութակահարների միջազգային մրցույթը: Այն հարցին, թե ի՞նչն է նա առավել կարևորում երիտասարդ երաժշտի մեջ, ինչպիսի՞ հատկանիշներ պիտի ունենա կոնկուրսանտը, որ արժանանա իր մասնագիտական համակրանքին, Մաեստրոն պատասխանեց. «Վառ անհատականություն լինելն է ամենակարևորը, երբ մարդն ինքն իրենից չի վախենում: Երբ կարողանում է արարել, արարել ինքնուրույն: Կարևոր է, որ նա կարողանա կտրվել յուրացված տեքստից, ուսուցչի խրատներից: Այդ դեպքում հասկանալի է, որ դափնեկիր դառնալուց հետո նա ոչ թե կվերածվի երկրից արձակված արհեստական արբանյակի, որը թռչում է երկինք, հետո այրվում մթնոլորտում, այլ հայտնվելով երաժշտական մթնոլորտում` կշարունակի ապրել, որովհետև ինքն անհատականություն է»:
-Ձեզ հատկապես ի՞նչն է հետաքրքրում Գյումրիում, գյումրեցիների կյանքում, ինչի՞ մասին առաջին հերթին կցանկանայիք տեղեկանալ,- հարցրինք Գյումրու և գյումրեցիների կյանքում իր անուրանալի երախտիքն ունեցող երաժշտին (մեր ճեպազրույցը կայացել է Գյումրի մեկնելուց առաջ):
-Ես մեծ հույս ունեմ, որ Գյումրին կտեսնեմ վերականգնված, կտեսնեմ մարդկանց, որոնք բնակարան են ստացել, ապրում են նորմալ կյանով: Այս մասին եմ երազում: Որովհետև ես տեսել եմ այդ մղձավանջը, այդ խորտակված կյանքերը, այդ ողբերգությունը` իսկապես ահավոր: Դա դաջվել է իմ հիշողության մեջ ու այդպես էլ ապրում է ինձ հետ, ինչպես ձեզ բոլորիդ հետ: Այնպես որ, ես ցանկանում եմ, որ Գյումրին վերականգնված լինի,- պատասխանեց Վ. Սպիվակովը` աչքերում դժվարությամբ սանձելով արցունքը:

Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Անհամբեր ու սիրով եմ սպասում իր հերթական գրին, ես էդ գրի մշտամնա ընթերցողն եմ
• Դերենիկ Դեմիրճյանի ժառանգության արժևորումը՝ ժամանակակից գիտական խոսքով
• Երախտագիտություն՝ կինոլեզվով
• Դերենիկ Դեմիրճյան-145
• «Այս մար­դիկ չեն սի­րում մեր ժո­ղովր­դին, պատ­րաստ չեն նրա հոգ­սը կրե­լու՝ ա­ռանց պարգևավ­ճա­րի»
• «Պե­տու­թ­յու­նը կորց­րել է իր դեմ­քը, և ե­թե մենք թույլ տանք, որ այս ճգնա­ժամն ա­վե­լի խո­րա­նա, ուղ­ղա­կի կկոր­ծան­վենք»
• «Կա այս­պի­սի մի կար­ծիք՝ հարկ է ստեղ­ծել Հա­յաս­տան ամ­րոց-պե­տու­թ­յուն»
• «Մի բան հս­տակ է՝ այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րը պետք է ան­հա­պաղ հե­ռա­նան»
• «Ե­թե մեր մշա­կույ­թը լի­ներ բարձր մա­կար­դա­կի վրա, մենք այ­սօր­վա ող­բեր­գու­թ­յու­նը չէինք ու­նե­նա»
• «Մեր թշ­նա­մու գոր­ծած ո­ճիր­նե­րից ու հան­ցա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րից ոչ մե­կը թույ­լատր­ված չէր ո­րևէ օ­րեն­քով»
• «Ի սկզ­բա­նե մտա­ծել են ար­նա­քամ ա­նել ժո­ղովր­դին, բե­րել-հասց­նել մի վի­ճա­կի, որ հե­տո ա­սեն՝ դե՜, չդի­մա­ցանք, ու ստո­րագ­րեն այս փաս­տա­թուղ­թը»
• «Վեր­ջին տեխ­նո­լո­գիա­նե­րով զին­ված հա­րուստ, ան­պարտ բա­նակ, սե­փա­կա­նին զու­գա­հեռ՝ պե­տա­կան հզոր ար­դ­յու­նա­բե­րութ­յուն պի­տի ստեղ­ծենք»
• «Ե­թե հի­մա ենք գնում փոխ­զիջ­ման, դրա տակ ի՞նչ է են­թադր­վում. ինք­նաոչն­չա­ցո­ւ՞մ, ինք­նաս­պա­նու­թ­յո­ւ՞ն»
• «Աստ­ված մեզ հետ է և մեր ար­դար գոր­ծին զո­րա­վիգ»
• «Պար­տադր­ված պա­տե­րազ­մը, ի­հար­կե, ծանր բան է, բայց մենք պատ­րաստ էինք դրան»
• «Հա­նուն ազ­գի, հա­նուն հայ­րե­նի­քի զոհ­ված­նե­րի հե­րո­սու­թ­յու­նը չա­փա­նիշ­նե­րի փո­փո­խու­թ­յան են­թա­կա չէ»
• «Ինչ­պես Հի­սու­սը, այդ­պես էլ Նա­րե­կա­ցին Աստ­ծուց նե­րո­ղու­թ­յուն է խնդ­րում բո­լո­րիս մեղ­քե­րի հա­մար»
• «Մենք աշ­խար­հի մեջ ենք, ու աշ­խարհն է մեր մեջ. պար­զա­պես, որ­պես գաղտ­նի զենք, ու­նենք Ո­գին, որ մեզ պա­հել ու պա­հե­լու է»
• «Մենք Աս­տու­ծոյ փառք կու տանք, որ հայ­րե­նի­քը կը մնայ հայ­րե­նիք եւ մեր մնա­յուն հաս­ցէն»
• «Կար­դում էի այն ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րի ցան­կը, որ պատ­րաստ­վում են հա­նե­լու դպ­րո­ցա­կան դա­սագր­քե­րից, ու սար­սա­փում էի»

Մեկնաբանություններ