Սահմանագծման այս ամբողջ պատմության մեջ ինձ ամենաշատը նյարդայնացնում է պատճառաբանությունը, որ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյաները մեջբերում են. «Սահման ենք գծում, որ պատերազմ չլինի»։

1965-ից մինչ 2023 թիվը, ապրիլի 24-ին ՈՒջան գյուղում, Արագածի լանջին, Սուրմալուից երևացող վայրում, ուջանցիներն անվադողերով գրում էին ցեղասպանության հերթական տարելիցի թիվն ու այրում այն։ Սակայն այս տարի 109 թիվը չբոցկլտաց:

Տեղի է ունեցել ՀՀ վարչապետի հեռախոսազրույցը ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենի հետ: Թեման, ամենայն հավանականությամբ, Հայաստանում ծավալվող հակաիշխանական գործընթացներն են: Իսկ ինչու է այս իրողությունը անհանգստացրել գերհզոր պետության արտաքին քաղաքականության գերատեսչության ղեկավարին...

Միայն Արցախ բառը 30 տարի ապահովել է Հայաստանի անվտանգությունը և տարածքային ամբողջականությունը: Արցախը միայն մեր Հայրենիքի դարպասը չէր, Արցախը Հայաստանի թիկունքը պահող միակ ու անփոխարինելի պատնեշն էր...

Մեր պրոբլեմն այն է, որ փրկիչների ու ծափ տվողների պակաս չկա։

Ինչու՞ է տավուշեցի Նիկոլը Տավուշը տանում կրակի բերան: Ողջամտության տեսանկյունից դա որևէ կերպ հասկանալ, կարծում եմ, դժվար է, իսկ ընդունել ուղղակի անհնար է, եթե այլ բառեր չգործածեմ:

Իշխանությունների կողմից նախաձեռնված սահմանագծման և սահմանազատման կեղծ գործընթացի, միակողմանի զիջումների դեմ Տավուշի մարզում քաղաքացիների կողմից օրեր շարունակ ընթացող բողոքի ակցիան լուսաբանող լրագրող, NewDay.am կայքի խմբագիր, լրագրող Անի Գևորգյանի և նրա հետ իր մասնագիտական աշխատանքը կատարող օպերատոր Ջանիբեկ Խաչատրյանի նկատմամբ ոստիկանության ծառայողները բիրտ ուժ են կիրառել։

«Այլընտրանք չկա, եթե մենք ուզում ենք, որպեսզի մեր երկիրը մնա հայկական, այս ապահայկական և ապազգային իշխանությունը պետք է հեռանա։ Արդեն բոլոր-բոլոր անհնարինն ու հակահայկականն արել է։ Այո՛, այս շարժումը պետք է թափ հավաքի ու ընդգրկի ամբողջ Հայաստանը, և այս իշխանությանը պետք է հեռացնի և ոչ միայն հեռացնի, դեռ մի բան էլ ավելի։ Դեռ մի բան էլ ավելին՝ նկատի ունեմ արդար դատաստան՝ արդար դատավարություն և արդար հատուցում»։

Հայ Առաքելական եկեղեցու զանգերն հնչել են մերօրյա գոյապայքարի ազգային դաշտում` ի Հայաստան և ի Սփյուռս: Հնչել է Մայր Աթոռից։ Հնչել է Անթիլիասից, որտեղ տեղակայված է Հայ Առաքելական եկեղեցու չորս նվիրապետական աթոռներից մեկը՝ Մեծի Տանն Կիլիկիո Կաթողիկոսությունը։

Կամարով հատվող կամ նույնացող պարիսպները բլրեբլուր ելևէջում են աջ և ձախ թևերով, ի վերջո, միանում, դառնում են շրջան, հավանաբար` ձվաձև, ինչպես երկրագունդն է: Որ ավելի շատ գեղանի են` կանացի իշխանական հմայքով, քան առնական: Անին կին է և՛ դրսից, և՛ առավելապես ներսից. արքայադուստր, դիցուհի, ինչպես ուզում ես բնորոշիր. երկուսն էլ կան` և՛ հողեղենը, և՛ աստվածայինը. մի ամբողջություն: Կիրք է սրտակեր կնոջ, արուին հողին հավասարեցնող և երկինք հանող: Աստվածային է, բայց կին է` սովորական այրին արքայություն ներշնչող: