Հայաստանն անսահմանափակ պոեզիայի երկիր է: Եվ որքան խորանում ես նրա բիբլիական պատմության խորքում ու ծանոթանում այս երկրի առասպելական մանրամասներին, այնքան լավ ես հասկանում, թե ինչու է այստեղ պոեզիան անսահմանափակ:
Գուրգեն Յանիկյանի հեղինակած գրքերից մեկի պատճառով Լոս Անջելեսի ռուսական եկեղեցին նզովեց նրան և կոչ արեց քրիստոնյա աշխարհին՝ Յանիկյանին հայտարարել հերետիկոս:
«Փյունիկ» կենտրոնի գողտրիկ սրահում հրավիրյալներն էին, արդի հայ ստեղծագործ մտավորականության հանրահայտ դեմքերը, որոնց տագնապը անէացավ քիչ անց. գիրքը հյուրընկալորեն դարսված էր ամբիոնում և սպասում էր իր ընթերցողներին։
Արդեն քանի օր վերանայում եմ արխիվային նյութերս, և, անկախ ինձնից, նորից ու նորից հայտնվում Հայաստանի առաջին հանրապետության անփառունակ վախճանի, Կարսի խայտառակ պարտության մասին նյութերի թղթապանակում:
Այս օրերին, երբ մեր արվեստը մեծ կորուստ է կրել, հիշեցի այն բարեկամությունը և ստեղծագործական համագործակցությունը, որ ունեին ժողովրդական արտիստներ Ռաֆայել Քոթանջյանն ու Կիմ Երիցյանը։
Երևանի պետական մանկավարժական համալսարանում օրերս կայացավ Վրեժ Սարուխանյանի «Տարոնականչ» գրքի շնորհանդեսը։ Սովորական մանրամասներ չեմ ուզում ներկայացնել շնորհանդեսից, կարծում եմ՝ այդ մասին դեռ գրողներ շատ կլինեն։
Այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին, Երևանում, Ֆրանսիայի Եվրոպայի և արտաքին գործերի նախարար Ստեֆան Սեժուրնեի հետ համատեղ ասուլիսում արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը պատրաստ է որքան հնարավոր է շուտ խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ: Նա հավելել է․ «Մենք պատրաստ ենք արագ ստորագրել այն տեքստը, որը համաձայնեցված է։ Համաձայնագիր, որով երկրները փոխադարձաբար ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը, Ալմաթիի հռչակագիրը, այն սահմանները, որոնք կային ԽՍՀՄ փլուզման ժամանակ»։