Կյանքի 61-րդ տարում մահացել է բանաստեղծ, թարգմանիչ Հրաչյա Բեյլերյանը:
Հ. Բեյլերյանը ծնվել էր 1952-ի մարտի 27-ին Վանաձորում: 1974-ին ավարտել է Երևանի Խ. Աբովյանի անվան հայկական մանկավարժական ինստիտուտի բանասիրական ֆակուլտետը։
1974-79թթ. աշխատել է Ապարանի շրջանի Ափնա, այնուհետև Վարդենուտ գյուղերի դպրոցներում` որպես հայոց լեզվի և գրականության ուսուցիչ։ 1979-ից աշխատել է «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի սցենարական բաժնում, 1983-ից կինոստուդիայի սցենարական-խմբագրական կոլեգիայի անդամ էր:
1982-ին տպագրվել է նրա «Հարթավայրի սիրտը» բանաստեղծությունների ժողովածուն։ Թարգմանել է Մանդելշտամի, Վոլոշինի, Ախմատովայի ստեղծագործություններից, նմուշներ ճապոնական պոեզիայից, ռուս արձակագիր Ա.Պլատոնովի երկերից: 1986-ին լույս է տեսել նրա «Մհերի դուռը», 2004-ին՝ «Վերջալույսը թռչուն» գրքերը:
Հայաստանի Գրողների միության անդամ էր 1984-ից:
«Իրատես de facto»-ն խորապես վշտակցում է բանաստեղծի ընտանիքին, հարազատներին ու գրչակից ընկերներին` ծանր կորստի համար:
ԵՐԱԶ
Անծին սպասումի սարսուռներում անձայն
Բուստե բլուրներով երեք նժույգ անցավ.
Բառեր էր բանում, անունս Հրաչյա,-
Մա՜հ իմ կապուտաչյա։
Նրանց վրնջյունը անդունդին քարափե
Սահմռկած գույների ծիածանն իր կապեց,-
Մա՜հ իմ կապուտաչյա։
Պայտված էին բառիվ, տրոփյունն էր հստակ,
Ցփնում էին չորսդին զարհուրանքի սուտակ,-
Մա՜հ իմ կապուտաչյա։
Եվ բաշերը նրանց` ասես բիլ բոցի թագ,
Բայց ափսոս որ բոլոր դարպասներն էին փակ,-
Մա՜հ իմ կապուտաչյա։
Հետո եղև այնպես, հետո այնպես եղև -
Վրնջյունն անթեղեց համբույրի խնկեղեգ,-
Մա՜հ իմ կապուտաչյա։
Եվ համբույրն այդ հպվեց կենաց շիրմափոսին,
Ելա մարմնիս նաշից, հանգույն Ղազարոսի,
Երբ անդենը կանչեց անունս ` Հրաչյա,-
Մա՜հ իմ կապուտաչյա։