ՀԽՍՀ ԳԽ-ում Անկախության հռչակագիրն ընդունելուց հետո ՀՀ մնացած պառլամենտները մեկը մեկից անգույն են ու տհաճ, օտարամեռ ու հայաստանամերժ։

Ժողվարչապետի այսօրվա պատասխանները Ազգային ժողովի քննիչ հանձնաժողովի անդամների հարցերին ամերիկյան դպրոցի՝ գործակալական, գրանտակերական՝ կատարյալ դրսևորում էր:

Աշխարհում նաֆթի պաշարներով ամենահարուստ երկիր Վենեսուելայում սննդի պայոկ ստացող քաղաքացուն լրագրողը հարց է տալիս. «Բա ինչու՞ եք այսպես աղքատ ապրում, դուք գո՞հ եք նախագահ Մադուրոյի աշխատանքից»։

Հայաստանում չկա ռուսաստանագիտություն։ Մատերի վրա հաշված մարդիկ կան, ովքեր քիչ թե շատ հասկանում են` ինչ է Ռուսաստանն ու ռուսական քաղաքականությունը։

Եթե փորձենք հասկանալ ու մեկնաբանել մեր ներկա վիճակի հետ կապված պրոբլեմները ազգային գաղափարախոսության տեսանկյունից, ապա առաջին հերթին պետք է փորձենք պարզել, թե ինչ է նշանակում ազգային գաղափարախոսություն ասածն ինքը։

Երբ Արմեն Գրիգորյանը դատարանում մահացավ, դա մեծ շոկ և դժբախտություն էր: Սկզբում շատ քչերն էին գիտակցում, թե որքան կարևոր էին Արմենի հակաիշխանական գործունեության, հռետորաբանության, ապաքաղաքականության և էմոցիոնալ մոտեցումների սահմանափակումն ու կասեցումը իշխանությունների համար, քանի որ ինչ-ինչ, բայց «ինֆորմացիոն հասարակության» կառավարման տեխնոլոգիաներին նրանք լավ են տիրապետում և նաև հասկանում դրա կարևորությունը սեփական իշխանության վարկանիշի և անվտանգության տեսանկյունից, ինչպես նաև դրա չկասեցման ռիսկերն ու ձնագնդի էֆեկտը:

Որքան շատ է Արցախի հարցը միջազգայնացվում, այնքան քչանում են Ադրբեջանի կազմում Արցախի չգտնվելու շանսերը։

Գլխավոր չհրամանատարը ասում է՝ պատերազմի ընթացքում մեկ տասնյակից ավելի անգամներ Օնիկ Գասպարյանը ինձ կեղծ զեկույցներ էր ներկայացրել, ու շարունակում է, թե՝ լսեցի Օնիկ Գասպարյանի Շուշիի մասին զեկույցը։

Հայաստանի գլխավոր խնդիրը մնում է հնարավորությունների՝ ժամանակի և այլ ռեսուրսի սխալ տնօրինումը: Մենք այնքան հնարավորություն և էներգիա ենք վատնում, որ աշխարհի երեսին չլսված բան է:

Նախկինում' Սերժ Սարգսյանի կամ Ռոբերտ Քոչարյանի կառավարման ժամանակ, երբ մի պաշտոնյա մի օրինախախտում էր անում, երբ հարկայինի մի աշխատող կաշառք էր պահանջում, երբ իշխանական մի պատգամավոր մի հիմար հայտարարություն էր անում, նույնիսկ, երբ մի գյուղապետ հրաժարվում էր տեղեկանք կամ պարարտանյութ տալ իր համագյուղացուն, միանգամից առաջ էր գալիս մեղադրանք, թե ձուկը գլխից է հոտում, թե առանց երկրի ղեկավարի իմանալու և թելադրանքի ոչ մի բան չի լինում։ Փոքր խանութների տերերը նույնիսկ վստահեցնում էին, թե իրենցից կաշառք ուզող հարկայինի շարքային աշխատողները տանում էդ փողը անձամբ կիսվում են նախագահի հետ։