Փաստեր, վկայումներ պեղելու, էջեր թերթելու, ժամանակի շատ խորք գնալու անհրաժեշտություն չկա, որովհետև մեր այս արագընթաց օրերում դրանց պակաս պարզապես չի զգացվում։
«Այսօր խոսել եմ Ֆրանսիայի հայկական կազմակերպությունների համակարգող խորհրդի համանախագահ Մուրադ Փափազյանի հետ՝ կապված Հայաստանի Հանրապետություն իր մուտքի արգելքի հետ:
Եվ բոլորս ենք մեղավոր՝ արդեն չորս տարուց ավելի:
Առավել մեղավոր ենք 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ից, մեղավոր ենք Սփյուռքով, Արցախով, Հայաստանով, առավել ևս՝ այս ապօրինի իշխանություններն իրենց ընտրող գոյանքներով:
Ասում են՝ «Հայաստան» խմբակցության որոշ պատգամավորներ այս օրերին մտորումների մեջ են, թե որ պահին ավելի նպատակահարմար կլինի վայր դնել մանդատը` մինչև այն կփորձեն ստիպելով անել ՔՊ–ականները:
Դժվար է, ամեն ազգ իր հոգեկերտվածքի կատարյալ բացահայտման ուրույն ձևն ունի: Մեկի մոտ անզուսպ խինդն է, մեկի մոտ՝ խոհականությունը, մեկի մոտ՝ հեգնախառն մեծամտությունը, սնապարծությունը, խորամանկությունը, դաժանությունը, սառնությունը...
Ի վերջո, զբոսաշրջիկը գալիս է տեսնելու և զգալու իրական կյանքը։ Եվ ինչքանո՞վ է համահունչ լինելու նրա համար տեսնել Հիսուսի հսկայական արձանը լեռան գագաթին մի երկրում, որտեղ նույնիսկ փոքրիկ արձաններ գույություն չունեն եկեղեցիներում