Որքան էլ աբսուրդի ժանրից է, այնուամենայնիվ, մտովի փորձենք կենդանություն «պարգևել» ներքին որևէ իմաստից ու տրամաբանությունից զուրկ, իրականության վերարտադրման հիմնական ատրիբուտին` «պեՌաշկուն» ձոնված անհեթեթ մի տեսարանի...

ՔՊ կուսակցության Աջափնյակի տարածքային կազմակերպության նախաձեռնող խորհրդի նիստում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել է, որ իրենք շատ դեպքերում ձսխողվում են, որովհետև միանգամից գնում են բոլոր պրոբլեմների հետևից...

Մենք Հայաստանում պետք է սկսեինք և շարունակական դարձնեինք հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ամբողջ աշխարհում։ Դա կբերեր համակարգային փոփոխություններ համազգային մեր հետաքրքրությունների և շահերի ասպարեզում։

Samvel Farmanyan-ը, անդրադառնալով Հրայր Թովմասյանի դեմ արդեն 4.5 տարի տևող դատական ֆարսին, նշել է, թե մեղադրող դատախազները և դատավորը նույնպես «իրավիճակի զոհեր են»: Հրապարակային եմ արձագանքում ընկերոջս. ո՛չ, Սամվել ջան, դատախազներն ու դատավորը զոհեր չեն: Իրավիճակում, երբ բոլորին ամեն ինչ պարզ է, բոլորը բոլորին գիտեն և բոլորն ամեն ինչ գիտեն, նրանք մասնակիցներ են ու մեղսակիցներ են: Ոչնչով չեն տարբերվում վերևից հրահանգ իջացնողից ու հավասարապես մեղքի բաժինը կիսում են հրահանգավորողի հետ:

Վերաբացում են մարտի 1-ի գործը։ Ցիրկը պետք է շարունակել։ Ու ոչ ոք դատավարության ընթացքում հարց չի բարձրացնի, թե ասենք, 2008 թվականին Նիկոլ Փաշինյանն եղել է ընդդիմադիր, թե՞ իշխանության կողմից ընդդիմության շարքերը ներդրված պրովոկատոր։

Բնությունը վերադարձնում է մեզ այն, ինչը մենք ենք տվել նրան։

Գլոբալ քաղաքականության մեջ պատահականություններ չեն լինում կամ չափազանց հազվադեպ կարող են լինել։

Արդեն սովորական է դարձել, որ որոշ պարբերականությամբ երաժշտությունը շատ բարձր զլած մեքենաներ են անցնում: Հիմնականում կլկլոցով ռաբիս կամ ցածրակարգ ռեփ լսողներն են դրանք, բայց այսօր մի առավել «ազդեցիկ» դրվագ եղավ: Այսօր մեկը լսում էր «աշխարհը մերն ա, ինչքան հայ կա՝ աշխարհի տերն ա... », ներեցեք արտահայտությանս համար, երգը:

Սեպտեմբերի 12-ին Մարզահամերգային համալիրում հոծ բազմությունը սպասում էր «Մեդալի հակառակ կողմը» ֆիլմի պրեմիերային: Այն անվանի ծանրորդ, աշխարհի և Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն Նազիկ Ավդալյանի կյանքի և սպորտային կարիերայի մասին է

Նշանավոր փիլիսոփա Ժան-Ժակ Ռուսոն մեկը մյուսի հետևից որբանոց է հանձնել իր հինգ երեխաներին։ Նրա կողակցուհին ծննդաբերում էր, իսկ հետո նրանք երեխաներին տանում էին մանկատուն։ Ռուսոն գրել է, որ ցանկանում է, որպեսզի իր երեխաները գյուղացիներ դառնան։ Առողջ աշխատանք, մաքուր օդ, հասարակ սնունդ, ներդաշնակություն բնության հետ ...