Հնարավոր է, որ մեր տարածաշրջանում ու մեր ճակատագրում որևէ բան փոխվի, եթե ԱՄՆ-ի ու Ռուսաստանի միջև ուկրաինական կոնֆլիկտը հասնի իր հետապնդած նպատակներին ու, ըստ այդմ էլ, կամաց- կամաց մոտենա իր ավարտին։
«Հուսով եմ՝ Հայաստանը նույնպես կգնա Ուկրաինայի ճանապարհով և կհակադարձի Ռուսաստանին»։ Օրեր առաջ այսպիսի ցանկություն էր հայտնել ամերիկացի կոնգրեսական Ջեքի Սփեյերը...
ԵՄ խորհուրդը հայտնում է, որ Փաշինյանը, առանց Ալիևի, ստորագրել է հռչակագիր, որով ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը:
«Ինքնիշխանն» այսպիսին է լինում...
Ճի՞շտ էր արդյոք Արցախը ճանաչել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մեջ: Իմ կարծիքով՝ ստեղծված ռազմաքաղաքական իրադրության մեջ, դա կարելի էր անել միայն երկու հանգամանքների պարագայում. եթե տրվեր բարձր կարգի ինքնավարություն միջազգային երաշխիքներով և Հայաստանի սահմանների անխախտելիության իրական և ոչ թե թղթային երաշխիքներ:
Նիկոլ Փաշինյանի «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցությունը կողմ քվեարկեց Հռոմի ստատուտին։ Ավելի պարզ լեզվով ասած՝ պատերազմ հայտարարեց Մոսկվային և անձամբ ՌԴ նախագահ Պուտինին։
Անշեղորեն անցյալի գիրկը գնացող միաբևեռ աշխարհը, որը հիմնված է արևմտյան հզոր ուժերի կողմից օգտագործվող «կանոնների վրա հիմնված կարգի» վրա, նոր առաջացող ուժային կենտրոնների ջանքերով շարժվում է դեպի բազմաբևեռ աշխարհակարգ։
Առաջիկայում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը դառնալու է միջուկային տերություն։ Այդ անխուսափելի զարգացումը շեշտակիորեն փոխելու է տարածաշրջանում տիրող աշխարհառազմավարական հաշվեկշիռը և ուժերի հարաբերակցությունը՝ հօգուտ Իրանի։ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ստանալ կայուն և ապահով զարգացման առնվազն 10-20 տարի, քանի որ Իրանին պետք է լինելու ամրապնդել իր հյուսիսային սահմանների անվտանգությունն ու չեզոքացնել թուրանական սպառնալիքը։ Այս իրավիճակում Հայաստանն առանցքային դերակատարում և նշանակություն ունի։