44-օրյա դավադրության ժամանակ՝ 2020 թվականի հոկտեմբերի 16-ին ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ելույթ էր ունենում ռազմաճակատ մեկնող մի գումարտակի առաջ և տղաներին ոգևորելու համար պատմում էր իր՝ ապրիլյան քառօրյային մեկնելու մանրամասնությունները:

Սամվել Շահրամանյանի հրամանագիրը՝ Արցախը լուծարելու մասին, կամ այդ լուծարումը չեղարկելու հայտարարությունը որևէ կապ չունեն Արցախի կործանման կամ վերածննդի, եթե կուզեք՝ ռեալպոլիտիկի հետ:

Պառլամենտում ոչ մեկի մտքով չանցավ , որ հարցնի, թե Սերժիկի փեսու ձեռը որտեղի՞ց էին ընկել ԱԱԾ գաղտնի փաստաթղթերը: Ոչ մի պատգամավոր չբարձրացրեց այն հարցը, թե «թուրքական հատուկ ծառայությունների բոզն» ինչպե՞ս էր 2017-ին դարձել պատգամավոր, հիմա էլ պետությունն է ներկայացնում միջազգային ասպարեզում որպես արտգործոց նախարար:

Հիմա բացատրեմ սրանց արած հոգեբանական խաղերն ու դրա ազդեցությունը ամբոխի վրա:

Մսավաճառների վրա դրված պահանջներն ինչ-որ տեղ անտրամաբանական են: Երեկ սննդի անվտանգության աշխատակիցների ստուգայցն եմ դիտում Հ1-ով. տեսուչը մսավաճառի վրա ակտ է գրում, որովհետև մսի վրա կնիք չկա: Նա էլ բացատրում է, որ այս մի բուդը կիսել և վաճառել է, և կնիքը մնացել է այն մյուս հատվածւ վրա:

Փողի գլոբալ իշխանության կողմից հպատակներին ավելի հեշտ կառավարելու ձգտումը տարբեր մասշտաբի երկրների իշխանափոխության պրոցեսում ծնում է որակապես նոր տենդենց, որտեղ վերպետական ստրուկտուրաների ու նրանց փողի և ներպետական ստրուկտուրաների պայքարում նույն փողի ճնշման տակ իշխանության են գալիս ավելի ու ավելի թույլ գործիչներ, ընդհուպ մինչև քաղաքական լիլիպուտների մակարդակը։

Դրսի դռան կողքը մի մետաղյա սեյֆ ունեինք։ Արդեն էս օրերին կամ երևի ավելի շուտ մաման Նոր տարվա խնձորը, տանձը, մանդարինը, նարինջը առանձին-առանձին թղթերի մեջ էր փաթաթում ու շարում էդ սեյֆի մեջ։ Պնդուկը, պոպոքը, նուշը էլի առանձին-առանձին կտորե տոպրակների մեջ էր լցնում ու դնում սեյֆը։ Էն մնացած բաներն էլ, որ հնարավոր էր մի քիչ շուտ առնել ու պահել մինչև Նոր տարի, էլի սեյֆում էին։ Հետո սեյֆի դուռը փակում էր, բայց բանալին երբեք չէր պահում, կախում էր պատից՝ հենց սեյֆի կողքը։

Ո՞նց եղավ, որ հայությունը 1500 տարի պարտություն պարտության հետևից ունեցավ ու գենոցիդվեց, իսկ Ալթայից դուրս եկած թուրքերը 1000 տարվա մեջ դարձան աշխարհակալ ու 150 միլիոն։

Իհարկե կլինեն մարդիկ, ովքեր կարող են ինձ հետ համաձայն չլինել, բայց փաստը միանշանակ այն է, որ հայ-ռուսական հարաբերությունները Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության ամենակարևոր հենասյուներից են և այդ հենասյունը որքան ամուր լինի այդքան ամուր են լինելու Հայաստանի անվտանգությունն ու պետականությունը։

Ոչինչ մարդկային չմնաց, ամեն ինչ այլևս բիզնես ոլորտում է. մշակույթ, արվեստ, պոեզիա, կրթություն, մարդն ամբողջությամբ, անցյալ, ներկա, արմատ, վաստակ ու տոհմանիշ, հարաբերություններ: